«Αν θυμηθούμε όλες τις μέρες που ξεχάσαμε... τι θα γίνει;»
 Βρισκόμαστε λοιπόν στο νησί Utoya το όχι και τόσο μακρινό καλοκαίρι του 2011 περιμένοντας την απάντηση.
Μέσα στο νησί και γύρω από αυτό οι ανθρώπινες σχέσεις οδηγούν στη καταβύθιση ή την ανάδυση αξιών, ιδανικών και συμβόλων. Είμαστε εκεί όπου η ανθρώπινη μισαλλοδοξία θρέφει, επεκτείνει το τέρας του φασισμού, της αποκτήνωσης και απαξίωσης, εκμηδένισης ανθρώπου από άνθρωπο. Εκεί η σωτηρία αργεί ή δεν έρχεται ποτέ από τους θεσμούς, από τον συνάνθρωπο ή και από τον εαυτό. Η Otoya αντιπροσωπεύει θαρρείς όλη την ανθρωπότητα που έχει πληγεί, κινδυνεύει, αιμορραγεί θανάσιμα από το μίσος και τη ρητορική του, από τη σφαίρα του ναζισμού που σφηνώνεται σε κεφάλια που έμειναν δίχως τα προστατευτικά κράνη της καλλιέργειας και αυτογνωσίας, κενά, έτοιμα να τη υποδεχθούν και στρέψουν ενάντια στον «άλλο» προβάλλοντας τις δικές τους ανεπάρκειες και ψυχικές αναπηρίες.

  Η παράσταση ξεκινά και αμέσως μας βάζει στους ρυθμούς της αφού πρώτα έχει προηγηθεί το απαραίτητο μυστήριο, μια σύγχρονη τραγωδία εκτυλίσσεται αβίαστα μπροστά μας με όλα τα πρόσωπα, όλους τους φορείς του δράματος, τις εντυπωσιακά πολυπρόσωπες ερμηνείες των ηθοποιών να μας καθηλώνουν με την αμεσότητα, την ζωντάνια και τη ορμητικότητα τους. Ο Θοδωρής Γκόγκος και η Έλενα Μουνδρούβαλη με απόλυτη σκηνική χημεία, ένα απολαυστικά ταιριαστό σκηνικό ζευγάρι κατορθώνουν άκρως επιτυχημένα τον άθλο της τριπλής ερμηνείας με αξιοθαύμαστη συνέπεια και ροή. Η παράσταση καυτηριάζει πλειάδα θεμάτων και ανισορροπιών, κατάχρησης εξουσίας στις επαγγελματικές,συντροφικές και οικογενειακές σχέσεις, τολμά να θίξει το ζήτημα του σεξισμού, το κίβδηλο των ιδεολογιών που επέρχεται όταν δεν πραγματώνονται ενεργά από τα άτομα αλλά χρησιμοποιούνται ως άλλοθι, την ξενοφοβία απέναντι στον γείτονα, τον αβασάνιστο προπηλακισμό του «διαφορετικού» ως πηγή όλων των κακών, το στίγμα και τις πληγές που προκαλεί στο κοινωνικό σώμα που αντί να μάχεται ενωμένο απέναντι στα φασιστικά ιδεώδη υποκύπτει συχνά σε αυτά, διασπείρεται και απαλλοτριώνεται σε μη ανθρώπινη κατάσταση βαυκαλιζόμενο υπό το κράτος κοινωνικά κατασκευασμένων εννοιών όπως έθνος και θρησκεία καταλήγοντας αναπόφευκτα στο έγκλημα.

Ως εκ τούτου χρειαζόμαστε απερίφραστα παραστάσεις να αντιστέκονται στη λήθη αυτού του κοινού και συχνά επιχειρούμενου συγκάλυψης εγκλήματος, να στέκονται φάρος φωτεινός στον απύθμενο ωκεανό της λησμονιάς, της απενοχοποίησης, της κανονικοποίησης της φρίκης και της κτηνωδίας. Οφείλουμε όλοι να βρεθούμε στο νησί, τη Οtoya και να αντικρίσουμε τα θύματα, τους δράστες, τους ηθικούς αυτουργούς, τα εκτελεστικά όργανα και να αποπλεύσουμε γνωρίζοντας την αξία της ανθρώπινης ζωής και της ανθρώπινης δράσης προς υπεράσπιση αυτής.

UTOYA (ΟΥΤΟΓΙΑ )

Μια ξεχασμένη μέρα

Του

EDOARDO ERBA

Μετάφραση: Έλενα Μουνδρούβαλη

Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόγκος

Μουσική επιμέλεια: Βασίλης Κονταξής

Φωτογραφίες: Παντελής Κονσολάκης

Γραφιστικά: Άρης Σομπότης

Φωτισμοί: Θοδωρής Γκόγκος

Κατασκευές: Χρήστος Χαμζαλάρης

Παίζουν

Θοδωρής Γκόγκος

Έλενα Μουνδρούβαλη

Αργώ
Ελευσινίων 15
Μεταξουργείο
τηλ.: 2105201684
Utoya (Ουτόγια) Μια ξεχασμένη μέρα
Utoya (Ουτόγια) Μια ξεχασμένη μέρα
Σκηνοθ.: Θ. Γκόγκος

Παραστάσεις
Τετ. 8 μ.μ., Πέμ. 9 μ.μ.
Τιμές
€ 15, 13.
Εως: 25/04