Είδαμε την παράσταση Ο αδελφός μου ο Αμαντέους του Μηνά Βιντιάδη στη Μουσική Βιβλιοθήκη "Λίλιαν Βουδούρη" του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Γράφει η Λένα Σάββα

"Νομίζω ότι ο αδελφός μου ήρθε από έναν κόσμο με ανθρώπους που είναι κάτι παραπάνω από άνθρωποι. Πνεύματα με μορφή τενόρου, σοπράνο που κάνουν βόλτες κι ο αέρας τραγουδάει άριες, τα δέντρα είναι χορευτές, τ' αστέρια μέλη μιας ορχήστρας, οι κεραυνοί, οι αστραπές, συμφωνίες."

Στο ποιητικό κείμενο του Μηνά Βιντιάδη, παρακολουθούμε τη σύντομη ζωή του μεγάλου μουσικού Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, μέσα από την αφήγηση της αδελφής του.
Με την συνοδεία των εξαίσιων μελωδιών του Μότσαρτ, έρχεται σε μας μέσα από την ομίχλη του χρόνου μια μορφή του 18ου αιώνα. Σκοτάδι, κεριά και μυστηριακή ατμόσφαιρα. Είναι η Νάνερλ Μότσαρτ.
Την δεκαετία του 1760 η Νάνερλ ήταν το ταλέντο, η διάνοια, το παιδί θαύμα. Θεωρούνταν μια από τις καλύτερες πιανίστριες της Ευρώπης. Πάνω στις δικές της παρτιτούρες, έμαθε μουσική ο Μότσαρτ. Μαζί γύρισαν όλη την Ευρώπη, 88 πόλεις μέσα σε τρία χρόνια, ως παιδιά θαύματα. Μα το όνειρο κράτησε λίγο. Όταν η Νάνερλ έγινε 18 χρόνων, ορθώθηκαν μπροστά της βράχοι απροσπέλαστοι, τα ήθη της εποχής που ήθελαν τη γυναίκα σύζυγο και μητέρα. Ένα σπουδαίο ταλέντο έπεσε θύμα των κοινωνικών συνθηκών και πέρασε την υπόλοιπη ζωή της παρακολουθώντας την καλλιτεχνική πορεία του αδελφού της με αγάπη, θαυμασμό, ζήλεια και πίκρα.

"Για μένα η σύνθεση είναι απαγορευμένη. Δεν υπάρχει τίποτα για μας τις γυναίκες. Άντρες ιππότες, άντρες συνθέτες, άντρες πιανίστες. Ο πατέρας κι ο Αμαντέους οργώνουν την Ευρώπη κι εγώ καθαρίζω πατάτες και γυαλίζω ασημικά. Γράφω κρυφά μουσική και τη στέλνω στον αδελφό μου. Τι θα γινόμουν άραγε αν δεν είχε γεννηθεί πότε ο Βόλφι; Πόσο ψηλά θα έφτανα;"

Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΜΑΝΤΕΟΥΣ είναι η σπαρακτική κραυγή μιας γυναίκας που της έκοψαν τα φτερά της κι έθαψαν το ισάξιο με του αδελφού της ταλέντο της, καταδικάζοντάς την στην απομόνωση.

"Πρόσφατα εξειδικευμένοι γραφολόγοι επιβεβαίωσαν την συμμετοχή μου στην καταγραφή της πρώτης συμφωνίας του Μότσαρτ. Ή μήπως ήταν δικιά μου συμφωνία;"

Το υπέροχο κείμενο του Βιντιάδη ευτύχησε να έχει μια από τις καλύτερες σκηνοθεσίες που έχω δει.
Πάνω στη σκηνή υπάρχει ο εξαίρετος πιανίστας Διονύσης Μαλλούχος (δάσκαλος μουσικής) και ο μαθητής του, ο ταλαντούχος και με καταπληκτική κίνηση νεαρός ηθοποιός Έλιο-Φοίβος Μπέικο. Υπάρχει ο Μότσαρτ (Μπέικο) και η αδελφή του (Πέμη Ζούνη). Ένα τρίτο ζεύγος είναι ο μαθητής του σήμερα που συνομιλεί με τη γυναίκα του 18ου αιώνα.
Η σκηνοθέτρια Βάνα Πεφάνη, που έκανε και τη δραματουργική επεξεργασία, "μπλέκει" αρμονικά και παιχνιδιάρικα τα πρόσωπα, δημιουργεί μια ποιητική ατμόσφαιρα, όπου το γέλιο και η απόλαυση διαδέχονται τη συγκίνηση. Η Βάνα Πεφάνη με αριστοτεχνικό τρόπο, συνδέει την μακρινή εκείνη εποχή με το σήμερα και δημιουργεί μια ονειρική παράσταση τοποθετημένη στο άχρονο. Μέσα από την ευαίσθητη και διορατική σκηνοθεσία της, βλέπει ο θεατής μια ολόκληρη εποχή να διεκδικεί μαχητικά δικαίωμα ύπαρξης. Η Πεφάνη αγάπησε το κείμενο του Βιντιάδη κι αυτό είναι έκδηλο από το πρώτο λεπτό της παράστασης.

" Το παράθυρό μου στον κόσμο, ήταν τα γράμματα του αδελφού μου, οι μουσικές του. Σε κάθε νότα ανακάλυπτα μια μυρωδιά, μια γεύση, μια γλώσσα, μια γη από άλλες πατρίδες και μπορούσα, αν μου ζητιόταν, να περιγράψω με ακρίβεια τις ζωές που δεν έζησα."

Αχ Νάνερλ, πόσα ταλέντα, πόσα γυναικεία δυναμικά και δεξιότητες πήγαν χαμένα άδικα, από τότε μέχρι τις μέρες μας. Η γυναίκα δεν έχει βρει ακόμα εντελώς τη θέση που της αξίζει. Έχουμε Νάνερλ δρόμο ακόμα μπροστά μας. Όμως σε ακούσαμε από τα βάθη της αιωνιότητας που βρίσκεσαι και σε νιώσαμε.

Μέσα από μια συγκλονιστική ερμηνεία, η Πέμη Ζούνη ως Άννα Μαρία Μότσαρτ, μας μάγεψε. Ευαισθησία, τρυφερότητα, οργή, ονειροπόληση, τα υλικά της. Έδωσε με άφατη εκφραστικότητα τις διαστάσεις της σύνθετης ψυχοσύνθεσης μιας γνήσιας καλλιτέχνιδας, όπως είναι κι εκείνη. Η ερμηνεία της, σαν μουσική που ανεβοκατεβάζει οκτάβες, που έχει υφέσεις και κορυφώσεις, κατέκλυσε τη σκηνή, κατέβηκε στην πλατεία, μας γέμισε εικόνες και μυρωδιές και αναμνήσεις μιας άλλης εποχής, σαν να ήμασταν κι εμείς εκεί. Ζήσαμε μαζί της.

Εξαιρετική η κινησιολογική δουλειά του Κυριάκου Κοσμίδη, συνέβαλλε τα μέγιστα στην αρτιότητα της παράστασης, όπως επίσης τα σκηνικά και τα κοστούμια του Γιώργου Λυντζέρη που σε μετέφεραν σ' αυτή της εποχή, χωρίς να αφαιρούν το σήμερα.
Οι φωτισμοί του Βασίλη Κλωτσοτήρα προσέδωσαν στην ατμόσφαιρα ακόμα περισσότερη μαγεία.

"Ήμουν τυχερή που ήμουν αδελφή του Μότσαρτ. Ο μόνος άνθρωπος που ήταν κοντά του όλα τα χρόνια της σύντομης ζωής του. Ήμουν τυχερή που ήξερα μουσική, που καταλάβαινα πώς σκεφτόταν, πώς προχωρούσε προς την κορυφή. Ή μήπως ήμουν ένας τραγικά άτυχος άνθρωπος;"

Όταν μια θεατρική δουλειά σ' ενθουσιάζει, είναι δύσκολο να το εκφράσεις αυτό με λόγια. Το βίωμα είναι αναντικατάστατο. Εκείνο που έχω να πω, είναι ότι αυτή η παράσταση είναι συλλεκτική. Τυχεροί όσοι αξιωθήκαμε να ζήσουμε αυτή την εμπειρία!

Info:

Συγγραφέας:Μηνάς Βιντιάδης

Σκηνοθεσία:Βάνα Πεφάνη

Σκηνικά:Γιώργος Λιντζέρης

Κοστούμια:Γιώργος Λιντζέρης

Μουσική:Πρωτότυπη Μουσική: Orestis

Φωτισμοί:Βασίλης Κλωτσοτήρας

Χορογραφία:Κινησιολογία: Κυριάκος Κοσμίδης

Παίζουν:Πέμη Ζούνη, Έλιο-Φοίβος Μπέικο. Στο πιάνο ο Διονύσης Μαλλούχος

Τιμές Εισιτηρίων:€16.00, €12.00 (φοιτητικό, μαθητικό, ανέργων) / 18:00. €18.00, €14.00 (φοιτητικό, μαθητικό, ανέργων) / 21:00

Διάρκεια Παραστάσεων:4-18 Μαρτίου στις 18:00

Πληροφορίες:Προπώληση:Ticket Services: Εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39. Τηλεφωνικά: 2107234567. Online: www.ticketservices.gr

Παραστάσεις: 4,11 και 18 Μαρτίου στις 18.00 και στις 21.00

Φωτογραφίες:Γιώτα Εφραιμίδου | Video Art: Νίκος Γιαβρόπουλος

Βοηθός Σκηνοθετη:Ντέπυ Πάγκα

Link Εισιτηρίων: https://www.ticketservices.gr/event/o-aderfos-mou-o-amanteous/

Πληροφορίες Χώρου:Μουσική Βιβλιοθήκη του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Αθήνα, Τ 210 72 82 778, www.mmb.org.gr

Ε: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..