Είδαμε Το φιλί της γυναίκας αράχνης στο θέατρο Αλκμήνη.

Γράφει η Λένα Σάββα

Το φιλί της γυναίκας αράχνης του Μανουέλ Πούιγκ, μια από τις ωραιότερες ταινίες που έχω δει με τους Γουίλιαμ Χαρτ και Ραούλ Τζούλια, διασκευάζει και σκηνοθετεί ο Κοραής Δαμάτης, πάνω στην άρτια μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ.

Στην Αργεντινή, στα μέσα της δεκαετίας του '70, η σκληρή στρατιωτική δικτατορία του Χόρχε Βιδέλα, βασανίζει, εκβιάζει, απειλεί και σκοτώνει πάρα πολλούς αντιφρονούντες.

Η ιστορία μας διαδραματίζεται σ' ένα κελί της φυλλακής Βίλλα Νουέβα του Μπουένος Άιρες, όπου προσπαθούν να συμβιώσουν δύο άνθρωποι εκ διαμέτρου αντίθετοι.
Ο Μολίνα διώκεται για τις σεξουαλικές του....αταξίες (παρεκκλίνουσα ερωτική συμπεριφορά είναι η πράξη) και ο Βάλεντιν, φλογερός επαναστάτης μαρξιστής, διώκεται για τις ιδέες του και για την αντικαθεστωτική του δράση.

"Κοινωνική επανάσταση Μολίνα, αυτό έρχεται πρώτο. Κορμιά, απολαύσεις, δεύτερα. Ανήκω στην υπηρεσία των μεγάλων ιδανικών."

Ο Μολίνα του διηγείται ιστορίες από ταινίες για να τον διασκεδάσει, όπως μια μητέρα λέει παραμύθια στο παιδί της.
Κι "αυτή η κραγμένη αδελφή" εξ αιτίας του έρωτα που αρχίζει να νοιώθει για τον Βάλεντιν, αλλάζει συνέχεια ρόλους, γίνεται μητέρα αδελφή, φίλη, νοσοκόμα, ερωτευμένη γυναίκα.

"Είμαι καλός μαζί σου γιατί σε θέλω για φίλο μου. Γιατί θέλω τη στοργή σου, όπως ακριβώς με τη μάνα μου. Κι εσύ είσαι καλός άνθρωπος. Ρισκάρεςι τη ζωή σου για ένα ιδανικό που δεν καταλαβαίνω, αλλά σίγουρα είναι κάτι που δεν το κάνεις για την πάρτη σου. Σε σέβομαι Βάλεντιν."

Δύο άνθρωποι ενώνουν τις μοναξιές τους και μέσα από συζητήσεις, εκμυστηρεύσεις, διαφωνίες κι εντάσεις, αρχίζει να υφαίνεται ένας συνδετικός ιστός. Συναισθήματα ανθίζουν και κάτι σαν αγάπη, τρυπώνει διακριτικά μέσα από τα σίδερα της φυλακής.

Οι σατανικοί φασίστες της αστυνομίας, αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν τον Μολίνα για να εκμαιεύσουν πληροφορίες για την οργάνωση στην οποία ανήκει ο Βάλεντιν. Ο Μολίνα προσποιείται ότι παίζει το παιχνίδι τους. Ο έρωτάς του για τον Βάλεντιν μεγαλώνει. Η φροντίδα και το νοιάξιμο για αυτόν, γίνεται ένας μεγάλος προστατευτικός μανδύας, που τυλίγει τον επαναστάτη με τρυφερότητα.

Εξαιρετικός ο Παντελής Καναράκης, εξέφρασε όλη την ευαισθησία, τον πόνο και την ευαλωτότητα του Μολίνα. Ένας άνθρωπος τραγικά μόνος, απαξιωμένος από μια κοινωνία που δεν αποδέχεται το διαφορετικό, αποδεικνύει ότι μπορεί να αγαπά, να μάχεται και να θυσιάζεται για την ελευθερία. Η απόγνωση στο βλέμμα του με συγκίνησε βαθειά, καθώς και η χαριτωμένα αμήχανη προσπάθειά του να την κρύψει.

"Η αγάπη της μάνας μου, είναι το μόνο καλό πράγμα που έχω νοιώσει στη ζωή μου. Μ' αγαπάει για αυτό που είμαι."
Ευαισθησία, εκφραστικότητα, βουβός πόνος αλλά και μια ορθάνοιχτη αγνή καρδιά, είναι τα υλικά με τα οποία χτίζει τον ρόλο του ο Καναράκης.
Και κάτι πολυ σημαντικό. Επιφανειακά, ο επίσημος επαναστάτης είναι ο Βάλεντιν. Όμως ο Μολίνα είναι ο σιωπηλός επαναστάτης. Μέσα από μια σταθερή θέση, υπερασπίζεται το δικαίωμα της διαφορετικότητας και είναι πρόθυμος να υπερασπιστεί, αν χρειαστεί, και τα ιδανικά του φίλου του, παρ, όλο που δεν τα καταλαβαίνει. Η φλόγα που κρύβει μέσα του, τον κάνει έναν μαχητή της ελευθερίας ενάντια σε κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς.

Μεστή και παθιασμένη η ερμηνεία του Παναγιώτη Κατσίκη. Έδωσε με σαφήνεια τον δυναμικό επαναστάτη με την ενεργή δράση, μα και τον ευαίσθητο μοναχικό άντρα, που ανοίγεται κι αρχίζει να εκδηλώνει την εσωτερική του ελευθερία και ευαλωτότητα.

"Αν δεν ήξερα ότι πονάει τόσο πολύ, θα σου ζήταγα να μου το κάνεις κι εσύ, μόνο και μόνο για να καταλάβεις ότι όλο αυτό το τσίρκο του σκληρού αρσενικού, είναι μια βλακεία."

Ο Κοραής Δαμάτης, μέσα σε ένα μικρό κελί, χώρεσε όλη την ατμόσφαιρα της φυλακισμένης και δεινοπαθούσας Αργεντινής, αποτύπωσε με έντονα χρώματα το κλίμα του φόβου και της καταστροφής και δημιούργησε μια ιδιαίτερα ατμοσφαιρική παράσταση. Μια παράσταση που παρέδωσε σε μας τους θεατές, μέσω της εύγλωτης ζωντανής σκηνοθεσίας του, ατόφια την ομορφιά του έργου και των μηνυμάτων που φέρει.

Το φιλί της γυναίκας αράχνης, μας άγγιξε, μας συγκίνησε και μας έθρεψε με τον ανθρωπισμό, την ευαισθησία και το όραμα της ελευθερίας που περιέχει, αφήνοντας μια χαραμάδα σε μια μελλοντική κοινωνία που διέπεται από ελευθερία, αγάπη, σεβασμό και ενότητα!

Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές

Διασκευή - σκηνοθεσία: Κοραής Δαμάτης

Σκηνικά - κοστούμια: Παύλος Ιωάννου

Σχεδιασμός φωτισμών: Κοραής Δαμάτης

Ερμηνεύουν: Μολίνα, Παντελής Καναράκης

Βάλεντιν, Παναγιώτης Κατσίκης

Έναρξη: Παρασκευή 3 Φεβρουάριο 2023.

Παραστάσεις: κάθε Παρασκευή και Κυριακή στις 9:15

Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά.

Από: 03/02/2023 Εως: 02/04/2023
Παρασκευή & Κυριακή στις 21:15

Τοποθεσία:
Θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 8-12, Κάτω Πετράλωνα

Eισιτήρια:
Γενική είσοδος: 12 ευρώ | Φοιτητικό, ανέργων: 10 ευρώ

Πληροφορίες / Κρατήσεις:
Τηλ: 210 3428650 | theatro.gr