1)Καλησπέρα Κατερίνα. Σ´ ευχαριστούμε πολύ για την παραχώρηση της συνέντευξης. Σε παρακολουθήσαμε στην παράσταση «Χόρεψε με πατέρα» σε κείμενο δικό σου η οποία πραγματικά μας εντυπωσίασε. Πως είναι να ερμηνεύεις έναν χαρακτήρα που έχεις γράψει η ίδια;

Τον γνωρίζεις εκ νεου. Η διαδικασία της γραφής είναι διαφορετική. μετά καλείσαι να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, στις συνθήκες του έργου και του ρόλου. Έχει ενδιαφέρον αλλά και μια δυσκολία να μην πέσεις στην παγίδα, ότι αυτόν τον ρόλο τον γνωρίζεις, επειδή εσύ τον έγραψες, ανακαλύπτεις εκ νέου και σταδιακά ποιος είναι, γιατί λέει αυτά που λέει, γιατί πράττει αυτά που πράττει. Αν προσεγγίσεις τον ρόλο στην αρχή, με συνειδητή άγνοια, τόσο πιο καλά θα τον καταλάβεις στην πορεία και θα νιώσεις ελεύθερος και όχι εγκλωβισμένος στην γραφή του.

2) Πως οδηγήθηκες στη σύλληψη της ιδέας; Ποια ήταν τα ερεθίσματα που σε προσανατόλισαν προς το συγκεκριμένο θέμα;

Δεν είχα κάποιο απτό ερέθισμα. Αυτο το εργο το έγραψα λίγο πριν την πρώτη καραντίνα. Ήμουν κάπως στις μαύρες μου τότε, αλλά πάντα βρίσκω λόγο και τρόπο να μετατρέψω κάτι- μια κατάσταση, ένα συναίσθημα- σε κάτι δημιουργικό ή πιο σωστά, σε κάτι ωφέλιμο. Μου γεννήθηκε μια ανάγκη να πω μια ιστορία, για έναν πατέρα και μια κόρη. Δεν ήξερα πού θα με βγάλει αυτή η ιστορία, αφέθηκα στην ροή και τόλμησα να κόψω κομμάτια από μέσα μου και να τα κοινωνησω.

3)Η ερμηνεία σου ήταν πραγματικά συγκλονιστική. Θέλεις να μοιραστείς μαζί μας πώς δούλεψες για να τη πραγματώσεις;

Με τον Γιώργο Αρμένη κάναμε πάρα πολλές πρόβες- αλλά πρόβες στην φάση της ανάγνωσης, τόσες πολλές που αναρωτιόμουν αν χρειάζονταν τόσες. Έλεγα μέσα μου "αντε επιτέλους, να προχωρήσουμε και στην επόμενη φαση! φτάνει με την ανάγνωση"! Αυτό κράτησε μήνες, όμως ήξερε τι έκανε και τα αποτελέσματα φάνηκαν αμέσως. Φυσικά και ατομική δουλειά έγινε. Πάντα όταν παίρνω έναν ρόλο, κάνω μια ενδοσκόπηση, ανακαλύπτω τον εαυτό μου και τον άνθρωπο κατ' επέκταση. Η δουλειά που έκανα ήταν και είναι δουλειά με τον εαυτό μου και δεν το λέω εγωπαθητικα. Το λέω γιατί οφείλεις να ακούσεις τον εαυτό σου και μετά θα μπορέσεις να ακούσεις τον άλλον- τον άλλον άνθρωπο, τον ρόλο, τον όποιον, εγώ είμαι ο δίαυλος.

4)Είσαι εξαιρετική και στη υποκριτική και στη γραφή.
Τι προσφέρει η ενασχόληση μαζί τους;

Η υποκριτική δεν είναι απλά μια ενασχόληση. Είναι ο τρόπος που επέλεξα να υπάρχω και που γίνομαι πιο χαρούμενη οσο εκεί υπάρχω. Εκφράζομαι και είναι στιγμές που μπορώ να είμαι ελεύθερη και πιο ειλικρινής και αληθινή, χωρίς να έχω να λογοδοτήσω σε κανέναν.
Η γραφή, πάλι, είναι κατι που έρχεται και φεύγει. Όταν έχω ανάγκη να εκφράσω κάτι, θα έρθει αυτό και θα μου χτυπήσει την πόρτα. Δεν προαποφασιζω τίποτα. Κάπως δονείται η ψυχή μου και το μολύβι που κρατώ γίνεται προέκταση της σκέψης μου. Κάπως έτσι γράφω. Μπορεί η αφορμή να είναι μια εικόνα, ή μια φράση, μια λέξη, που θα ηχήσει κάπως διαφορετικά εκείνη τη στιγμή και έτσι μετουσιωνονται σε ένα έργο, με αρχή, μέση και τέλος.

5) Σχέσεις γονιών με τα ενήλικα παιδιά τους. Τελικά πόσο εύκολο είναι να τους καταλάβουμε και να μας καταλάβουν;

Δεν είναι εύκολο, γιατί δεν έχουμε μάθει, πρώτα να επικοινωνούμε με τον εαυτό μας. Δεν έχουμε μάθει να ακούμε τον εαυτό μας, να τον συγχωρούμε, να τον αγαπάμε. Δεν έχουμε μάθει να αγαπάμε τον εαυτό μας ολοκληρωτικά και προσπαθούμε ξεκινώντας με την αντίστροφη διαδικασία, δεν ξεκινάμε εκ των έσω. Μέσα μας είναι όλες οι απαντήσεις, τον εαυτό μας βλέπουμε σε όλα τα πρόσωπα που αντικριζουμε. Θα καταλάβουμε και θα μας καταλάβουν, όταν καταλάβουμε τους εαυτούς μας και τότε, ίσως μας αποκαλυφθεί, ότι κανένας δεν φταίει. και αυτή είναι μια διαπίστωση πολύ λυτρωτική για όλους.

6)Μίλησε μας αν θέλεις για επόμενα όνειρα σου και στόχους.

Στόχους σταμάτησα να βάζω κι αυτό όχι λόγω κάποιας ματαιοτητας, δεν θέλω να βάζω στόχους, δεν μου ταιριάζει. Θέλω να υπάρχω χαρούμενη σε αυτό που η κάθε στιγμή φέρει. Ελπίζω και θέλω να υπάρχω χαρούμενη και ανάλαφρη στον χώρο που επέλεξα και στην ζωή που δημιουργώ.