ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ

‘Ο κύκλος που δεν κλείνει...’

Συνέντευξη του συγγραφέα Αλέξανδρου Αδαμόπουλου στο θέατρο gr.

1. Καλησπέρα σας, και καλωσορίσατε στην σελίδα μας. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα πράγματα για εσάς ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας;

Καλώς σας βρήκα· αν κι είναι πολύ δύσκολο αυτό που μου ζητάτε! Θα έλεγα πάντως, αν επιμένετε, πως από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου προσπαθώ να μετασχηματίσω σε λέξεις τις σκέψεις και τα βαθύτερά μου αισθήματα. Λέξεις· μέσ’ από μια διαδικασία όχι απλή, καθόλου επιφανειακή, επίπονη κι επώδυνη πολλές φορές. Αν οι λέξεις αυτές δομηθούν και γίνουν φράσεις· δηλαδή Λόγος με νόημα, έχει καλώς. Αν ο Λόγος αυτός, οργανωμένος με τέχνη σ’ ένα πλήρες κείμενο, φεύγοντας πια απ’ τον στενό κύκλο της δικής μου ζωής αγγίζει, αρέσει κι εκφράζει και άλλους, ακόμα καλύτερα. Τότε μπορούμε ίσως να μιλάμε για Λογο-τεχνία. Αυτή την καθημερινή μου ενασχόληση με τη σκέψη και τα αισθήματά μου που γίνονται Λογοτεχνία δεν κατάφεραν να τη μειώσουν ή να τη νοθέψουν η Νομική η Κοινωνιολογία οι Πολιτικές επιστήμες που σπούδασα, ούτε τα χρόνια που πέρασαν, μα παραμένει το κύριο χαρακτηριστικό μου ίσαμε τώρα που μιλάμε. Από κει και πέρα, αν κάποιος ενδιαφέρεται να νοιώσει κι αυτός τι κατάφεραν ν’ αποτυπώσουν οι λέξεις μου πάνω στο χαρτί, είναι πολύ εύκολο στις μέρες μας να ψάξει λίγο, να βρει τα βιβλία μου και να διαβάσει τι έχω γράψει· ή μάλλον τι έχω εκδώσει σαράντα περίπου χρόνια.

2. Στο Θέατρο ΕΝ-Α επαναλαμβάνεται για 3η συνεχόμενη χρονιά το επίκαιρο έργο σας «Ο κύκλος που δεν κλείνει...» σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Ελπίδας Αμίτση. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το έργο σας; Πότε και πώς το γράψατε; Από πού το εμπνευστήκατε;

«Ο κύκλος που δεν κλείνει», το επίκαιρο όπως λέτε βιβλίο μου για 3η συνεχόμενη χρονιά από σκηνής· είν’ αλήθεια μεγάλη επιτυχία. Εμένα πάντως με συγκινεί καθώς ξέρω πολύ καλά πως τα ‘επίκαιρα’ αυτά κείμενα δεν είναι καινούργια, μα γράφτηκαν κάπου σαράντα χρόνια πριν, κι ακόμα περισσότερο αφού δεν είναι καν ένα θεατρικό έργο. Δεν τα έγραψα για ν’ ανέβουν στο σανίδι: Είναι διάφορα πολιτικά κείμενα, καθόλου θεωρητικά και δύσκολα όμως, ούτε γενικά κι αόριστα, μα πολύ απλά και καθημερινά σα να συζητάμε φιλικά μαζί με τον αναγνώστη. Όλα εμπνευσμένα απ’ τη γενική κακή κατάσταση της χώρας, που για δεκαετίες ολόκληρες τσαλαβουτάει συνέχεια σε μια διαρκή παρακμή και δε λέει να πάρει μπρος, ν’ ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει προς κάτι καλύτερο: Εθνικά θέματα, δημογραφικό, οικονομικό, αστυφιλία, παιδεία, εγκατάλειψη της υπαίθρου, μεταναστευτικό. Πράγματα που ζούμε καθημερινά όλοι μας. Αυτά έχω γράψει στο βιβλίο, τα ίδια ακριβώς ακούγονται και στην παράσταση «Ο κύκλος που δεν κλείνει». Χαίρομαι βέβαια που το βιβλίο μου είν’ ακόμη επίκαιρο και συγκινεί τους θεατές που ταυτίζονται μαζί του, συνάμα όμως λυπάμαι πολύ γιατί αποδεικνύεται πως τόσα χρόνια δε γίνεται τίποτα καινούργιο στη χώρα· άρα κάτι δεν πάει καλά. Ας ελπίσουμε πως κάτι νέο επιτέλους θα συμβεί κι ας πάψει «Ο κύκλος που δεν κλείνει» να είναι επίκαιρος.

3. Πως νιώσατε όταν είδατε το έργο σας να παίρνει σάρκα και οστά από την κυρία Αμίτση;

Την Ελπίδα την ξέρω πολλά χρόνια: Από τον περασμένο αιώνα, όταν με τη βοήθεια του επίσης φίλου Δημήτρη Παριανού, αποφάσισε να παρουσιάσει τον «Σιμιγδαλένιο» μου, παίζοντας μόνη της όλους τους ρόλους, σαν αρχαία ραψωδός. Πραγματικό κατόρθωμα! Από τότε συνεργαστήκαμε πολλές φορές. Η ιδέα όμως να ανεβάσει το βιβλίο μου «Ο κύκλος που δεν κλείνει» στο θέατρο δεν είναι δική μου. Δεν σκέφτηκα ποτέ μου κάτι τέτοιο, ούτε θέλησα καθόλου να την επηρεάσω σε τίποτα. Όταν μου το πρότεινε ένιωσα μεγάλη -πολύ ευχάριστη- έκπληξη και φυσικά είδα τις τεράστιες δυσκολίες που είχε το εγχείρημα αυτό· καθώς το έργο δεν είναι θεατρικό όπως είπα, μα κυρίως γιατί, χωρίς να παραλείψει ούτε να αλλοιώσει τίποτε απ’ το κείμενο, ήθελε να ενσαρκώσει όλους τους ρόλους μόνη της και πάλι! Εργάστηκε σοβαρά πολύ χρόνο πάνω σε όλα τα διαφορετικά κείμενα του βιβλίου και τελικά έστησε μια παράσταση έξυπνη, ανάλαφρη και τραγική συνάμα, πολύ ζωντανή και ενδιαφέρουσα που συγκινεί πραγματικά όλους όσους τη βλέπουν και την ευχαριστώ ιδιαίτερα γι’ αυτό.

4. Γιατί πρέπει να έρθει να δει κάποιος την παράσταση;

Κατ’ αρχήν δεν πρέπει, ούτε είναι υποχρεωμένος κανείς να πάει στο θέατρο. Αυτό γινόταν στην κλασική εποχή του Περικλή όπου όλοι έβλεπαν θέατρο· και τι θέατρο... Η παράσταση αυτή ωστόσο είναι κάτι άλλο· μια σπάνια εξαίρεση: Κάτι όμορφο, σωστά στημένο με νεύρο και συνοχή, που κυλάει γρήγορα κι αβίαστα χωρίς να κουράζει διόλου, μα συνάμα μέσ’ απ’ τα θέματα που θίγει, μιλώντας απλά κατ’ ευθείαν μες στην ψυχή του θεατή, τον κάνει να χαμογελά να εξοργίζεται να κουνάει το κεφάλι και τελικά να συμμετέχει κι ο ίδιος και να συμφωνεί με όσα συμβαίνουν στη σκηνή· στη χώρα μας δηλαδή, στην κάθε μας μέρα. Η πραγματική έννοια της ψυχαγωγίας θα έλεγα χωρίς υποβολή· πράγμα που δεν είναι καθόλου λίγο.

5. Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, το αγαπημένο σας τραγούδι και το αγαπημένο σας σημείο στη πόλη;

Ένα μόνο αγαπημένο βιβλίο· πολύ δύσκολο. Θα ξεχώριζα πάλι «Τα εις εαυτόν» του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου: Και γιατί ένα τόσο σημαντικό βιβλίο το έγραψε ένας αυτοκράτορας που είναι και φιλόσοφος, μα και γιατί ο Ρωμαίος εκείνος αυτοκράτορας γνωρίζει τέλεια και γράφει στα ελληνικά τον 2ο αιώνα μ.Χ.
Αγαπημένο τραγούδι δεν έχω, αν και στη γυναίκα μου κάθε φορά που εξοργίζεται γελά ή με μαλώνει για τις διάφορες λόξες μου, εγώ της απαντώ, τραγουδώντας σε ύφος ανάλογο, με στίχους απ’ τα πιο απίθανα τραγούδια, χωρίς αυτό να σημαίνει πως μ’ αρέσουν κιόλας. Ακούω αυτό που λέμε κλασική μουσική, οπότε τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Το ίδιο ισχύει και για την υπέροχη Βυζαντινή μας μουσική, που είναι συγκλονιστική μουσική, πολύ πέρα απ’ το στενό εκκλησιαστικό πλαίσιο.
Η Αθήνα μου αρέσει σε κάθε της γωνιά· έτσι αφόρητη και υπέροχη που είναι πάντα. Το πιο αγαπημένο μου σημείο ωστόσο είναι το σπίτι μου, που το εσωτερικό του το έχω φτιάξει με τα ίδια μου τα χέρια· καθώς είμαι ερασιτέχνης ξυλουργός, όπως έχω ξαναπεί πολλές φορές.

6. Έχετε κάποιο άλλο βιβλίο στα σκαριά;

Πάντα έχω κάτι στα σκαριά· κανονικό γιαπί είμαι και φοβούμαι πως μάλλον κάπως έτσι θα πάει το πράγμα μέχρις τέλους. Δεν εκδίδω συχνά, δεν σπεύδω. Έχω στον υπολογιστή μου ένα αρχείο με τα «Έργα του ιδίου» όπου υπάρχουν όσα βιβλία έχω εκδώσει κι άλλο ένα με «Έργα του ιδίου-προγραμματισμός» με πέντ’ έξι ακόμη· ανέκδοτα όλα. Αυτή την εποχή είμαι στην τελική ευθεία για την έκδοση του βιβλίου που ετοιμάζω αρκετά χρόνια «Για τον Γιάννη Χρήστου». Απ’ ό,τι ξέρω τίποτε συνολικό δεν έχει γραφτεί γι’ αυτόν πενήντα χρόνια μετά τον θάνατό του. Το βιβλίο μου, που δεν είναι μουσικολογικό και δεν απευθύνεται σε ειδικούς, είναι ένα ‘σπονδυλωτό χρονικό’ όπως το λέω, με πολλά ανέκδοτα ντοκουμέντα, πρόσωπα και πράγματα που γνώρισα ο ίδιος, για τη ζωή και το έργο τού μεγάλου πρωτοποριακού συνθέτη Γιάννη Χρήστου (1926-1970) που το νήμα της ζωής του κόπηκε τραγικά και αναπάντεχα σε αυτοκινητικό ατύχημα τη μέρα της γιορτής του.

7. Θα θέλαμε να κλείσουμε, με κάτι που θέλετε εσείς να πείτε για το Θέατρο.gr.

Σας ευχαριστώ για την κουβέντα μας κι εύχομαι, ειλικρινά, όλα έχω γράψει στο βιβλίο «Ο κύκλος που δεν κλείνει» και τα ερμηνεύει τώρα τόσο πειστικά στο θέατρο η Ελπίδα, να πάψουν το ταχύτερο να είναι επίκαιρα, να κλείσει επιτέλους αυτός ο φαύλος κύκλος που κρατάει πολλά χρόνια πια -μισόν αιώνα και βάλε- και να περάσει η χώρα μας σε μια καινούργια εποχή, πιο φωτεινή και δημιουργική, όπως της αξίζει. Είμαι σίγουρος πως και οι αναγνώστες του βιβλίου μα και όλοι οι θεατές που βλέπουν την παράσταση και χειροκροτούν συγκινημένοι στο τέλος, συμφωνούν μαζί μου.

----

Βιογραφικό:

Ο συγγραφέας Αλέξανδρος Αδαμόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά στο ΕΚΠ, σκηνοθεσία και κλασική κιθάρα στην Αθήνα και παρακολούθησε μεταπτυχιακά -Sociologie Politique- στη Σορβόννη. Υπήρξε ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος τής μη κερδοσκοπικής ‘Εταιρείας Φίλων Μουσικής Γιάννη Χρήστου’, με σκοπό τη διάσωση και διάδοση τού έργου τού συνθέτη. Εργάστηκε στο Μουσείο Ελληνικών Μουσικών Λαϊκών Οργάνων, από την ίδρυσή του, ως γενικός γραμματέας και ως πρόεδρος τού σωματείου των ‘Φίλων’. Διετέλεσε μέλος και γενικός γραμματέας τού διοικητικού συμβουλίου τού Εθνικού Θεάτρου. Συνεργάστηκε με την Ε.Ρ.Τ, το Γ΄ πρόγραμμα, το Θέατρο Τέχνης, το Κ.Θ.Β.Ε, την Ε.Λ.Σ, το Εθνικό Θέατρο, τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βόλου, Β. Αιγαίου και Ιωαννίνων, με το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα, το χοροθέατρο ‘Ροές’, καθώς και με το Φεστιβάλ Αθηνών, το Υπ. Πολιτισμού, το Μέγαρο Μουσικής, το Künstlerhaus Bethanien Berlin, το Warsaw International Festival ’91, την Norddeutscher Rundfunk Hamburg, το Indira Gandhi International Center for the Arts, την National Academy of Letters N.Delhi, την Frankfurter Buchmesse και το Boğaziçi University Istanbul· όπου εκλήθη και εδίδαξε δυο χρονιές ως επισκέπτης καθηγητής.

Οι συλλογές διηγημάτων του «Δώδεκα και ένα ψέματα» και «Ψέματα πάλι» κυκλοφόρησαν στη Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Τουρκία και Ινδία. Το θεατρικό του «Ο Σιμιγδαλένιος» ανέβηκε σε περισσότερες από ογδόντα πέντε διαφορετικές παραγωγές (Εθνικό Θέατρο, Κ.Θ.Β.Ε, πολλά ΔΗΠΕΘΕ κ.α.) παρουσιάστηκε αγγλικά στο Wesley College τής Μελβούρνης και τουρκικά στο Κρατικό Şehir Tiyatro τής Κωνσταντινουπόλεως.
Άλλα έργα: «Το τσιγάρο και η γιόγκα», «Οχιναιλέγοντας», «Ίναχος ο γιός τού Ωκεανού», «Τα όχι τού ΝΑΙ», «Οι Δαιμονισμένοι», «Auguste Rodin Διαθήκη», «Ο Αδάμ και το μήλο», «Ο κύκλος που δεν κλείνει».

----

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ:

Θέατρο ΕΝ-Α
Σουρή και Μαλαγαρδή 95, Κορυδαλλός
Μετρό Κορυδαλλός -έξοδος πλατεία Ελευθερίας
Τηλέφωνο: 6974774006

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ
«Ο κύκλος που δεν κλείνει»

Τρίτος χρόνος επιτυχίας

Παράταση παραστάσεων μέχρι το Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2024

Στο Θέατρο ΕΝ-Α παρατείνονται οι παραστάσεις του επίκαιρου έργου «Ο κύκλος που δεν κλείνει...» του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου μέχρι το Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2024. Η παράσταση, που αναφέρεται στην Ελλάδα του σήμερα, παρουσιάζεται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Ελπίδας Αμίτση. Ένα πολιτικό κείμενο-θρίλερ, με πενήντα χρόνια σπασμένα όνειρα, ενός ολόκληρου λαού που αργοπεθαίνει.

Εισβολή στην Κύπρο, πτώση της χούντας, Μεταπολίτευση...
Πάνε πάρα πολλά χρόνια πια. Όλοι τότε μιλούσαν για έναν καινούργιο κύκλο: Ένας κύκλος όμως που δεν κλείνει κι ας άλεσε κιόλας δυο γενιές στο πέρασμά του. Κι ενώ μοίραζε ψεύτικες υποσχέσεις με τη σέσουλα, τελικά δεν άφησε να ξεκινήσει τίποτε σωστά. Και τίποτε καινούργιο δεν υπήρχε, στη σημαδεμένη τράπουλα,πέρ’ από λαμπερά, μασκαρεμένα ψέματα. Και το χειρότερο αλήθειες σαν ψέματα, ψέματα σαν αλήθειες...
Ο κύκλος που δεν έκλεισε ακόμα, δυστυχώς... Τόσα χρόνια δε λέει να κλείσει, καθώς τσαλαβουτάμε συνεχώς στο ίδιο πάντα τέλμα, κάνοντας τα ίδια λάθη και γυρεύοντας παντού ανύπαρκτους φίλους...

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤH
Μέσα από σπαρακτικά κείμενα και με τη δική της ματιά, η ηρωίδα αφηγείται γεγονότα της δικής της ζωής, που καθρεφτίζουν την Ελλάδα· απ’ την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.
Η Ελλάδα βρίσκεται στην καρδιά τού πλανήτη Γη, σε μια εποχή που είναι όντως θλιβερή· καθώς το ψεύδος, η αλαζονεία και ο εγωισμός βασιλεύουν στην ανθρωπότητα, που είναι ανήμπορη και άνανδρη, έτσι που η δύναμις κυριαρχεί πάνω στη δικαιοσύνη και στην ευθύτητα.

Όπως ο Φοίνικας αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του, έτσι και το Έθνος έχει ανάγκη να αναγεννηθεί, γιατί είναι σφραγισμένο με ένα πεπρωμένο που μοιραία επιδιώκει: Το πεπρωμένο τού φωτός και της ελευθερίας.
ΕΛΠΙΔΑ ΑΜΙΤΣΗ

Στο έργο «Ο κύκλος που δεν κλείνει...» βασίζεται αποκλειστικά η πολυσυζητημένη ταινία μεγάλου μήκους «Το σεντούκι τού παππού μου», σε σκηνοθεσία Ελπίδας Αμίτση, η οποία κέρδισε το Α΄ βραβείο στην κατηγορία της στα παρακάτω Διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου:
- International Gold Awards ( ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ) 5 Αυγούστου 2023
- Sweet Democracy Film Awards ( ΚΑΝΝΕΣ) 11 Αυγούστου 2023
- Frida Film Festival ( ΠΑΡΙΣΙ) 11 Αυγούστου 2023
- New York Neorealism Film Awards ( ΡΩΜΗ ) 10 Αυγούστου 2023
- 8 & Halfilm Awards ( ΡΩΜΗ) 11 Ιουλίου 2023
- Black Swan International Film Festival ( ΚΑΛΚΟΥΤΑ-ΙΝΔΙΑ ) 23 Ιουνίου 2023
- Golden Fern Film Awards (ΔΥΤΙΚΗ ΒΕΓΓΑΛΗ - ΙΝΔΙΑ) 25 Μαΐου 2023
- Tagore International Film Festival (ΙΝΔΙΑ) 29 Αυγούστου
- Athens International Monthly Art Film Festival (ΑΘΗΝΑ) Τιμητική αναφορά

Trailer παράστασης: https://www.youtube.com/watch?v=EHmXiCJzNWs

Ερμηνεία: Ελπίδα Αμίτση
Στα βίντεο συμμετέχουν: Θωμάς Μαυρογόνατος και η μικρή Αγγελική Δουκουμοπούλου

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία: Ελπίδα Αμίτση
Μουσική: Δημήτρης Παριανός
Φωτογραφία, Video: Γιώργος Κλήμης
Κοστούμια: Νίκη Ελευθερίου
Φωτισμός: Άρτεμις Λογαρά
Σκηνικά: Κωνσταντίνος Μουσίκας
Επιμέλεια trailer: Δημήτρης Παριανός
Κομμώσεις: Χριστόφορος Δουκουμόπουλος, Αναστασία Καντζούρη
Μακιγιάζ: Αμαλία Αυγουστάκη
Φροντιστής: Αναστασία Ζογκόκη
Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης

INFO:
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων:

Είσοδος: 12 ευρώ
Φοιτητές - Άνεργοι: 8 ευρώ

Τηλέφωνο κρατήσεων: 6974774006

Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 30 λεπτά χωρίς διάλειμμα

FB: https://www.facebook.com/Ena.Group.Theatre/

Χάρτης: https://goo.gl/maps/Rem7BupjnV32

Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
Εmail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

και Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.