Συνέντευξη του Αλέξανδρου Μαράκη-Μπούρκα με αφορμή την παράσταση «Καμένα λουλούδια στο παρτέρι» του Ugo Betti στο θέατρο Αλκμήνη.

1) Καλησπέρα σας, κύριε Μαράκη και καλωσορίσατε στην σελίδα μας.

Θα θέλατε να μας πείτε μερικά πράγματα για εσάς ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας; Θα θέλατε να μας πείτε 5 πράγματα για εσάς που ξέρουν κυρίως οι πολύ αγαπημένοι σας;

Καλησπέρα σας! Ευχαριστώ πολύ που με καλέσατε... Είμαι ηθοποιός. Έχω τελειώσει το Νεοελληνικό θέατρο του Γιώργου Αρμένη, το τμήμα «Λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής» στην Άρτα και έχω παρακολουθήσει διάφορα σεμινάρια υποκριτικής... Επίσης ασχολούμαι με την μουσική από μικρός... Ξεκίνησα 4 ετών να παίζω βιολί..Το σταμάτησα και μετά συνέχισα με πιάνο, κλασικό τραγούδι και γενικότερες σπουδές στη μουσική..Γράφω ποιήματα από πολύ μικρή ηλικία και έχω πρόσφατα εκδώσει την ποιητική μου συλλογή «Από αίμα σε αίμα» από τις εκδόσεις Ιωλκός. Είναι μια συλλογή που την έχω αφιερώσει στον πατέρα μου και στους ανθρώπους που αγαπώ... Το κομμάτι της τέχνης και της δημιουργίας είναι πολύ σημαντικό για μένα.. Τώρα πέντε πράγματα που ξέρουν οι πολύ αγαπημένοι μου είναι τα εξής:

Έχω χάσει τους γονείς μου, κάτι που με έχει καθορίσει στη ζωή μου. Είμαι πάρα πολύ δοτικός με τους ανθρώπους σε σημείο που κάποιες φορές δεν είναι καλό για μένα. Σκέφτομαι πολύ και δεν ησυχάζω εύκολα. Μου αρέσει πάρα πολύ η θάλασσα και πιστεύω πολύ στους άπιαστους κόσμους που μπορούμε να φτιάξουμε οι άνθρωποι που είμαστε πολύ δεμένοι... Είμαι ακόμα πολύ ρομαντικός και πιστεύω στον απόλυτο έρωτα και την απόλυτη αγάπη... Ίσως έρθει ης στιγμή που θα γειωθώ και εγώ απότομα(ελπίζω πως όχι).

2) α) Φέτος συμπρωταγωνιστείτε στα «Καμένα λουλούδια στο παρτέρι» του Ugo Betti στο θέατρο Αλκμήνη. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το έργο και για τον συγγραφέα;
β) Θα μας πείτε λίγα πράγματα για τον χαρακτήρα που υποδύεστε;

Είναι ένα έργο που έχω πιστέψει πολύ και όσο φτάνει ο καιρός προς την πρεμιέρα, καταλαβαίνω πόσο σπουδαίο είναι... Είναι φράσεις του έργου που με έχουν συγκινήσει πολύ ακούγοντας τις ως θεατής.. Είναι ουσιαστικά ένα πολιτικό δράμα που μας βάζει μέσα στη ζωή ενός πρώην ηγέτη και της οικογενείας του. O Giovanni μετά τον άδικο χαμό του γιό του άφησε το κίνημα που διοικούσε και ζει πλέον με την γυναίκα του Louiza σε ένα καταφύγιο κοντά στα σύνορα..Ο ερχομός του Tomazo και του Rozario φέρνει τους ήρωες αντιμέτωπους με την αλήθεια που τόσο καλά κρύβεται κάτω από το τραπέζι... Είναι ένα έργο βαθιά υπαρξιακό, φιλοσοφικό, με έντονα μεταφυσικά στοιχεία.. Ο Ugo Betti γεννήθηκε στο Καμερίνο, πόλη της κεντρικής Ιταλίας, τον Φλεβάρη του 1892. Εκτός από θεατρικός συγγραφέας ήταν και ποιητής με σπουδές στην νομική. Κάτι που σίγουρα πιστεύω θα έπαιξε σημαντικό ρόλο στη γραφή του ήταν ο εθελοντισμός του στην περίοδο του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και η φυλάκιση του. Τα έργα του έχουν έντονο το αίσθημα της δικαιοσύνης και είναι μια μάχη των προσώπων για την αναζήτηση της αλήθειας. Όπως συμβαίνει και στη ζωή. Ο Rozario είναι ένα σύμβολο ελπίδας και αγάπης. Έχει βαθιά πίστη και αξίες. Η πίστη του στο θεό και η μεγάλη αγάπη του στον πατέρα του που τον έχασε νωρίς, του έδωσαν δύναμη να σταθεί στη ζωή. Μια σπάνια ψυχή που έχει φτάσει σε ένα μεγάλο πνευματικό επίπεδο. Είναι σαν να είναι ανάμεσα σε δυο διαστάσεις. Αυτή στη γη και τη μεταφυσική διάσταση. Τον παράδεισο...

3) α) Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να συμμετέχετε σαν βοηθός στη σκηνοθεσία μια παράσταση στην οποία παίζετε κι όλας;
β) Ποιο θέμα από όσα πραγματεύεται η παράσταση αυτή σας άγγιξε περισσότερο και γιατί;

Πολύ πρόσφατα ήμουν βοηθός σκηνοθέτη στην Έντα Γκάμπλερ που παίχτηκε στο Bios σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γεωργαλά. Η εμπειρία μου αυτή, έκανε τον ρόλο αυτό στην παράσταση που ετοιμάζουμε πιο οικείο. Ήθελα να βοηθήσω με τον καλύτερο τρόπο στην παράσταση μας, οπότε πήρα την πρωτοβουλία να έχω αυτό το ρόλο για το καλό του συνόλου. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να έχεις αυτούς τους δυο ρόλους αλλά όταν είναι ξεκάθαροι και διαχωρισμένοι μέσα σου, δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα. Εξάλλου όταν η παράσταση ξεκινήσει δεν υπάρχουν πια ρόλοι. Μόνο το κοινό και η ιστορία που θες να επικοινωνήσεις. Αυτό που με συγκίνησε περισσότερο στο έργο αυτό είναι ότι μιλάει πάρα πολύ ανοιχτά για την αγάπη που οφείλουμε να δείχνουμε στα πιο κοντινά μας πρόσωπα..Κάτι που δεν συμβαίνει..Συνήθως αγαπάμε εγωκεντρικά και δεν ακούμε τους άλλους πραγματικά..Όπως επίσης ότι η ελπίδα είναι παντοδύναμη και δεν χάνεται ότι και να συμβαίνει στη ζωή σου.

4) Το έργο είναι γραμμένο μεταξύ του 1950 και 1952, σε μια περίοδο όπου η φασιστική λαίλαπα στην Ευρώπη άρχισε να υποχωρεί, αφήνοντας πίσω τις στάχτες και τον συντηρητισμό του πολέμου. Πόσο κοντά στο σήμερα είναι μια παράσταση που γράφτηκε 73 χρόνια πριν;

Το έργο αυτό είναι απίστευτα κοντά στο σήμερα... Όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις δείχνει την έλλειψη επικοινωνίας και αλήθειας που υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων. Την απομόνωση, την αποξένωση, τα προσωπεία που έχουμε. Δείχνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε πραγματικά... Ναι είναι αλήθεια ότι δεν ξέρουμε πώς να αγαπάμε τους δικούς μας ανθρώπους... Σε αυτό το έργο αυτό το γεγονός ξετυλίγεται με τον καλύτερο τρόπο..

 5) Σας έχει μείνει κάποια φράση στο μυαλό από το έργο;

«Στη ζωή δεν αξίζει τίποτα. Ούτε δόξες, ούτε επευφημίες, παρά μόνο η θέα ενός λιβαδιού την άνοιξη που γεμίζει λουλούδια! Και να έχεις κάποιον να το βλέπετε μαζί. Κάποιον που πραγματικά σε νιώθει. Κάποιον που μπορείτε να πείτε τα πάντα». Δεν νομίζω ότι θα τη ξεχάσω αυτή τη φράση, ίσως γιατί τελικά κάτι τόσο απλό φέρνει την αληθινή ευτυχία. Δεν μπορούμε όμως πάντα να το δούμε. Η όταν το βλέπουμε είναι αργά γιατί αφήνουμε ανθρώπους δίπλα μας να φύγουν και δεν τους δείχνουμε τίποτα.

 6) Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, το αγαπημένο σας τραγούδι και το αγαπημένο σας σημείο στη πόλη;

Θα πω «Ο Μικρός πρίγκιπας», «Ξαφνικός έρωτας» του Σπανουδάκη. Ότι έχει όμορφη θέα είναι το αγαπημένο μου σημείο στην πόλη. Στον Λυκαβηττό για παράδειγμα ψηλά.

7) α) Έχετε να κάνετε κάποιο σχόλιο για την υποβάθμιση των πτυχίων των δραματικών σχολών;
β) Τι άλλα σχέδια έχετε για την φετινή σεζόν;

Νομίζω το επάγγελμα έχει υποβαθμιστεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια.. Κακές πληρωμές, κακές συμπεριφορές από εργοδότες, δάσκαλοι που κυριαρχεί το εγώ τους παραπάνω από το καλό των μαθητών. Σχολές που γίνονται επιχειρήσεις και μόνο και πάρα πολλά άλλα. Είχε χαθεί η αλληλεγγύη εδώ και πολύ καιρό. Η υποβάθμιση των πτυχίων ήταν η επιβεβαίωση στην απαξίωση των καλλιτεχνών στην Ελλάδα. Θέλει πολύ δουλειά για να αλλάξει όλη η κατάσταση στην ουσία της. Δυστυχώς το πρόβλημα δεν είναι μόνο στους έξω αλλά και στους ίδιους τους καλλιτέχνες που έχουμε διαιωνίσει καταστάσεις χωρίς να αντιδρούμε. Η απαξίωση εξάλλου δημιουργεί μαγκώματα και κλειδώματα. Το επάγγελμα αυτό καθεαυτό δεν είναι βιώσιμο στη χώρα αυτή. Τι να πει κανείς περισσότερο.

 8) Θα θέλαμε να κλείσουμε με κάτι που θέλετε εσείς μοιραστείτε μαζί μας ή να πείτε για το θεατρο.gr.

Κάτι πολύ απλό. Να μην χάνουμε την ελπίδα μας και να παλεύουμε για το καλύτερο της ζωής μας. Να μην σταματάμε να δείχνουμε στους αγαπημένου μας πόσο πολύ τους αγαπάμε. Αν το κάναμε όλοι, η ζωή θα ήταν πιο όμορφη. Χρόνια πολλά σε όλους! Ευχαριστούμε το θεατρο.gr για την υποστήριξη και την αγάπη του!

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.