Συνέντευξη της Αγοραστής Αρβανίτη στο θεατρο.gr με αφορμή την παράσταση "Φιλιά Όσκαρ" στο θέατρο Αθηνών.

1) Κυρία Αρβανίτη, καλησπέρα σας και καλωσορίσατε στην σελίδα μας.

α) Θα θέλατε να μας πείτε λίγα πράγματα για εσάς ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας;

β) Θα μας πείτε 5 πράγματα για τον εαυτό σας, που ξέρουν κυρίως οι πολύ αγαπημένοι σας; 

Ονομάζομαι Αγοραστή Αρβανίτη , είμαι ηθοποιός και τα τελευταία δέκα χρόνια βρίσκομαι στο χώρο της υποκριτικής. Γεννήθηκα στην Αθήνα. Η ενασχόληση μου με την υποκριτική ξεκίνησε αφού αποφοίτησα από το Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Ακολούθησαν λοιπόν μετά οι σπουδές μου στη «Δραματική Σχολή Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδης» και έκτοτε εργάζομαι ως ηθοποιός. Λίγα ακόμα πράγματα για μένα που θα σας αναφέρω, είναι ότι αγαπώ πολύ τα ζώα, θα ήθελα πολύ στο μέλλον να περιτριγυρίζομαι με κάποιο τρόπο από αυτά! Μου αρέσει πολύ η γυμναστική , η μουσική και το διάβασμα, ειδικά βιβλίων που αφορούν το επάγγελμα και την τέχνη της υποκριτικής.

2) Η παράσταση "Φιλιά Όσκαρ" παίζεται με μεγάλη επιτυχία εδώ και καιρό στο θέατρο Αθηνών.
Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τον συγγραφέα και για την παράσταση αυτή;

Πρόκειται για μια ιστορία που μιλά για την αξία της ζωής.
Ο δεκάχρονος Όσκαρ ζει στο νοσοκομείο, γιατί πάσχει από μία ανίατη ασθένεια. Ο ίδιος δεν το γνωρίζει ακόμα ώσπου μια μέρα, τυχαία, κρυφακούει τον γιατρό να το ανακοινώνει στους γονείς του. Ο μικρός μας ήρωας βρίσκεται σε απόγνωση. Την κρίσιμη αυτή στιγμή εμφανίζεται σχεδόν σαν “από μηχανής θεός ” μια εκκεντρική ηλικιωμένη κυρία, η Θεία Ροζ! Μία από τις εθελόντριες που κρατούν συντροφιά στα παιδιά του νοσοκομείου. Η Θεία Ροζ του προτείνει ένα παιχνίδι: να θεωρήσει καθεμιά από τις μέρες που του απομένουν ως μια δεκαετία της ζωής του. Ο ‘Οσκαρ σιγά-σιγά αρχίζει να πιστεύει το παιχνίδι και, κατά τη διάρκεια των τελευταίων του έντεκα ημερών, βιώνει μια πλήρη ζωή γεμάτη γεγονότα: έρωτες, γάμο, προδοσίες, αποχαιρετισμούς, επιστροφές, καβγάδες, αγκαλιές, δάκρυα, συγχώρεση. Τελικά πεθαίνει πιστεύοντας ότι έφτασε την ηλικία των 110 ετών, ικανοποιημένος και ευχαριστημένος που κατάφερε να ζήσει μια συναρπαστική ζωή! Το έργο αυτό στην αρχική του μορφή είναι γραμμένο ως νουβέλα από τον Ερίκ-Εμμανουέλ Σμιτ και η νουβέλα κανονικά λέγεται «Όσκαρ και η κυρία Ροζ( Oscar et la dame Rose). Ο τίτλος “Φιλιά, Όσκαρ..” ήταν ιδέα του σκηνοθέτη μας Γκραουζίνις και είναι το κλείσιμο κάθε γράμματος του Όσκαρ προς το Θεό.

3) α) Ποιος είναι ο ρόλος σας;
β) Πόσο εύκολο είναι να αλλάζετε ψυχισμό και χαρακτήρες σε μια παράσταση;

Εγώ υποδύομαι τη θεία Ροζ, αυτήν την αστεία, τρυφερή, σπιρτόζα γιαγιά που δημιουργεί μια μοναδική σχέση με τον μικρό Όσκαρ. Κάθε ηθοποιός οφείλει να αλλάζει και ίσως πολλές φορές είναι ψυχοφθόρο, παράλληλα όμως είναι και εθιστικό αν αγαπάς αυτό που κάνεις.

4) Θα θέλατε να μας πείτε δύο λόγια για τους συνταξιδιώτες σας σε αυτό το θεατρικό ταξίδι;

Τον Όσκαρ υποδύεται ο Θανάσης Τσαλταμπάσης και κάθε βράδυ τον χαζεύω. Είναι ένας υπέροχος Όσκαρ και αλληλεπιδρώ πολύ δημιουργικά μαζί του επί σκηνής. Οι υπόλοιποι τέσσερις ηθοποιοί παίζουν διπλούς ρόλους και ζωντανεύουν με έναν μαγικό τρόπο όλο τον κόσμο του παιδιού, ο Πανάγος Ιωακείμ, ο Τάσος Θεοφιλάτος , η Ισαβέλλα Κασιμάτη και η Ελένη Νάτση.

5) α) «Όταν πια δεν μπορούν να μας σώσουν τα φάρμακα,αναλαμβάνει να το κάνει το χιούμορ και η φαντασία». Πως αντιλαμβάνεστε τη φράση αυτή;

Τη φράση αυτή , ξέροντας πλέον τόσο βαθιά το έργο και την παράσταση μας, την αντιλαμβάνομαι μέσα από αυτήν. Όποιος δει την παράσταση θα νοιώσει και τη φράση αυτή.

β) Θα θέλατε να κάνετε κάποιο σχόλιο όσον αφορά τις τελευταίες εξελίξεις για την υποβάθμιση των πτυχίων των αποφοίτων δραματικών σχολών;

Οι Απόφοιτοι των Δραματικών σχολών επιβάλλεται να ανήκουν στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση όπως ορίζει το Σύνταγμα και η πολιτεία οφείλει να πράξει τα δέοντα.

6) Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, το αγαπημένο σας τραγούδι και το αγαπημένο σας σημείο στη πόλη;

Δεν ξεχωρίζω ένα πράγμα ως αγαπημένο γενικά αλλά θα το κάνω τώρα αφού με ρωτάτε.. Αυτήν την περίοδο αγαπημένο βιβλίο είναι η νουβέλα του Σμιτ, ο Όσκαρ, (Αγαπητέ Θεέ)! Αγαπημένο τραγούδι το “endless dream” των Conjure One, και σημείο στην πόλη η Βουκουρεστίου που περνάω πολλές ώρες και βρίσκεται το θέατρο.

7) Πέρα από την παράσταση αυτή, υπάρχουν και άλλα άμεσα σχέδια για την φετινή σεζόν;

Όχι, η φετινή σεζόν ανήκει αποκλειστικά στον Όσκαρ. Μ’ αρέσει να αφοσιώνομαι σε ένα πράγμα γενικά και ειδικά όταν είναι τόσο απαιτητικό όπως αυτό.

8) Θα θέλαμε να κλείσουμε, με κάτι που θέλετε εσείς να πείτε για το Θεατρο.gr.

Εύχομαι τα καλύτερα στο θέατρο.gr! Μας χρειάζονται τέτοια sites που να ασχολούνται αμιγώς με το θέατρο.

-----

 H κριτική μας εδώ: Είδαμε το «Φιλιά, Όσκαρ...» του Éric-Emmanuel Schmitt στο θέατρο Αθηνών.

 Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ:

Δελτίο τύπου παράστασης:

Éric-Emmanuel Schmitt
(Oscar et la Dame Rose)
Φιλιά, Όσκαρ...

Πρόκειται για μια ιστορία που μιλά για την αξία της ζωής.
Ο δεκάχρονος Όσκαρ ζει στο νοσοκομείο, γιατί πάσχει από μία ανίατη ασθένεια. Ο ίδιος δεν το γνωρίζει ακόμα ώσπου μια μέρα, τυχαία, κρυφακούει τον γιατρό να το ανακοινώνει στους γονείς του. Ο μικρός μας ήρωας βρίσκεται σε απόγνωση. Την κρίσιμη αυτή στιγμή εμφανίζεται σχεδόν σαν “από μηχανής θεός ” μια εκκεντρική ηλικιωμένη κυρία, η Θεία Ροζ! Μία από τις εθελόντριες που κρατούν συντροφιά στα παιδιά του νοσοκομείου. Η Θεία Ροζ του προτείνει ένα παιχνίδι: να θεωρήσει καθεμιά από τις μέρες που του απομένουν ως μια δεκαετία της ζωής του. Ο ‘Οσκαρ σιγά-σιγά αρχίζει να πιστεύει το παιχνίδι και, κατά τη διάρκεια των τελευταίων του έντεκα ημερών, βιώνει μια πλήρη ζωή γεμάτη γεγονότα: έρωτες, γάμο, προδοσίες, αποχαιρετισμούς, επιστροφές, καβγάδες, αγκαλιές, δάκρυα, συγχώρεση. Τελικά πεθαίνει πιστεύοντας ότι έφτασε την ηλικία των 110 ετών, ικανοποιημένος και ευχαριστημένος που κατάφερε να ζήσει μια συναρπαστική ζωή!

Σύμφωνα με τον συγγραφέα της νουβέλας Ο Όσκαρ και η Θεία Ροζ, “Όταν πια δεν μπορούν να μας σώσουν τα φάρμακα, μπορεί να μας σώσει το χιούμορ και η φαντασία''. Είναι προφανές ότι αυτή η σκέψη του Σμιτ καθιστά την ιστορία του μικρού Όσκαρ πολύ σημαντική, ειδικά για την εποχή που ζούμε. Παρόλα αυτά, το κίνητρο να παρουσιάσουμε στο θεατρικό κοινό αυτή την ιστορία, είναι η ανάγκη μας να μιλήσουμε για τη χαρά να είσαι ζωντανός. Το να πιστέψεις και να βρεις αυτή τη χαρά, ακόμα και όντας σε απόγνωση λόγω δυστυχίας ή αρρώστιας, είναι το πιο σημαντικό αλλά και δύσκολο καθήκον για κάθε άνθρωπο. Χωρίς χαρά η ύπαρξή μας γίνεται μίζερη και ανούσια. Πιστεύω ότι το πιο ωραίο που μπορεί να κάνει το θέατρο είναι να μιλήσει γι' αυτό.

Σκηνοθεσία: Cezaris Graužinis
Mετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης
Μουσική: Martynas Bialobžeskis
Σκηνικά-Κοστούμια: Kenny Maclellan
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Φωτογραφίες-Video: Τony Kris

Όσκαρ ο Θανάσης Τσαλταμπάσης
Κυρία Ροζ η Αγοραστή Αρβανίτη

Παίζουν: Πανάγος Ιωακείμ, Ισαβέλλα Κασιμάτη, Τάσος Θεοφιλάτος, Ελένη Νάτση

Η νουβέλα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις OPERA με τον τίτλο “Αγαπητέ Θεέ”.

 Διάρκεια Παράστασης: 1 ώρα & 30 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Τετάρτη και Κυριακή ώρα 19:30
Πέμπτη ώρα 20:00
Παρασκευή και Σάββατο 21:00