Η υπαρξιακή αγωνία, η αναζήτηση της αλήθειας μας, του νοήματος, του σκοπού και της ουσίας είναι αυτά που ανέκαθεν απασχολούσαν την τέχνη, είναι τα ερωτήματα στα οποία προσπαθεί κάθε φορά να δώσει μια απάντηση. Ο τρόπος που τα προσεγγίζει ο κάθε δημιουργός προσδιορίζει το βάθος και την αξία του έργου, σύμφωνα πάντα και με το κοινό που το παρακολουθεί. Αυτό που θέλουμε σαν θεατές και σαν δημιουργοί είναι να ανακαλύψουμε κάτι νέο, να γυρίσουμε σελίδα στο ατέλειωτο βιβλίο του βίου, καθώς διψάμε για την συνέχεια, για την αγωνία που μας περιμένει στο επόμενο κεφάλαιο. Κι εκεί κάπου έρχεται η στιγμή που αποκαλύπτουμε μια αλήθεια τρομακτική κι ενδιαφέρουσα: τα πάντα είναι μια διαρκής επιστροφή. Επιστρέφουμε αενάως στα ερωτήματα της αρχής θέτοντάς τα ξανά με διαφορετικούς τρόπους.

Αυτή δεν είναι μόνο η δική μου πεποίθηση όσον αφορά την τέχνη, αλλά και του πολυγραφότατου και πολυσχιδούς θεατρικού συγγραφέα και σκηνοθέτη Ivan Vyrypaev που την Δευτέρα 13 Οκτωβρίου μας χάρισε ένα όμορφο απόγευμα στο βιβλιοπωλείο της Κάπα Εκδοτικής μιλώντας για την δική του σχέση με το θέατρο, για τις προσωπικές του ανησυχίες, για τους στόχους που βάζει με κάθε νέα ιστορία, για το σύγχρονο ευρωπαϊκό θέατρο και άλλα πολλά. Μεταξύ άλλων ο Vyrypaev τόνισε πως πλέον έχει καταλάβει ότι δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα όσον αφορά τη ζωή και την ύπαρξη και το μόνο που μπορεί να κάνει μέσω των θεατρικών κειμένων του είναι να θέτει ερωτήματα.

Σε κάθε του έργο, φροντίζει να μην δίνει μόνο απαντήσεις, αλλά να ξετυλίγει το κουβάρι μέχρι να ανοιχτούν μπροστά στα μάτια του θεατή πολλές διαφορετικές φιλοσοφικές πτυχές. Αυτό δημιουργεί μια ωφέλιμη σύγχυση, έναν πραγματικό προβληματισμό με όλα τα χαρτιά ανοιχτά μπροστά του και όλες τις πιθανότητες εξίσου σωστές και ταυτόχρονα λάθος. Με άλλα λόγια, ο θεατής βλέπει και κατανοεί πως αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι η αλήθεια του κάθε ανθρώπου μέσα στην καρδιά του, η αποδοχή της και η αγάπη.

Σε μια δική μου ανάγνωση, αυτό είναι το βασικό θέμα των «Μεθυσμένων» που ανεβαίνουν κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Olvio από την Bloom Theater Group σε σκηνοθεσία Ανδρέα Παράσχου. Σε μια νύχτα σύγχυσης και γέλιου*, παρακολουθούμε την απροσδόκητη συνάντηση δεκατεσσάρων εντελώς διαφορετικών ανθρώπων, διαφορετικής τάξης, οικονομικής κατάστασης, αντίληψης, καταβολής. Ένα φρεσκοπαντρεμένο ζευγάρι κι ένα μοντέλο, ένας διευθυντής ενός φεστιβάλ κινηματογράφου, μια φοιτήτρια, δύο φιλικά ζευγάρια σε δείπνο, δύο υπάλληλοι σε ένα vegeterian εστιατόριο που οργανώνουν μπάτσελορ πάρτυ στον φίλο τους με μια πόρνη.

Όλοι υπό την επήρεια μεγάλης δόσης αλκοόλ, θα συγκρουστούν μεταξύ τους, αλλά και με τον εαυτό τους, θα αγαπηθούν και θα μισηθούν, θα γελάσουν και θα κλάψουν. Στα παράλογα συναπαντήματα που θα συμβούν, ο καθένας κουβαλάει την αλήθεια του, την σχέση του με τον Θεό, τα ψέματα και τα μυστικά του, τον πόνο και τη δυστυχία του. Οι αλήθειες που βγαίνουν στη φόρα χωρίς φίλτρα και δεύτερες σκέψεις, ανοίγουν πληγές, όμως καταστρέφουν κι όλο το χάρτινο οικοδόμημα των σχέσεων για να χτιστεί από την αρχή πιο γερό.

Στο σύνηθες μοτίβο του Vyrypaev, εδώ με μια δόση μπεκετικής επιρροής, βλέπουμε διάφορες απόψεις για την σχέση του ανθρώπου με τον Θεό να ξεδιπλώνονται και να υπερασπίζονται από τον κάθε ήρωα με σθένος και με χιούμορ, η φιλοσοφία του καθενός έχει βάσιμη ισχύ, η υπαρξιακή του αγωνία κρύβει τον φόβο και το αναπόφευκτο και την ευθύνη για την προσωπική ειλικρίνεια. Όλα συμβαίνουν πίσω από μάσκες καθημερινές, μάσκες δανικές και ρόλους που απομακρύνουν τον άνθρωπο από το πραγματικό νόημα: την αγάπη.

Στην δεύτερη πράξη του έργου, η αγάπη έχει τον πρώτο λόγο, καθώς οι ήρωες βγάζουν αργά τα προσωπεία τους για να ακούσουν τον ψίθυρο της καρδιάς τους και να τον επαναλάβουν. Η αγάπη δοκιμάζεται και δοκιμάζει, σπρώχνει την κουρτίνα μακριά από το παράθυρο για λίγο για να φανεί το φως και μερικές φορές τυφλώνει. Κι εδώ, μπροστά σε έναν αόρατο καθρέφτη οι μεθυσμένοι αντικρύζουν για λίγο τον πραγματικό τους εαυτό και γδύνουν την ψυχή από τα βάρη και τις αμαρτίες της.

Θα μπορούσαμε για πολλές ακόμα σελίδες να φιλοσοφούμε πάνω στο κείμενο του Vyrypaev και να ανακαλύπτουμε συνεχώς καινούρια ερωτήματα που θα μας προβληματίσουν. Όμως ειδική μνεία αξίζουν αν μη τι άλλο, οι συντελεστές αυτής της υπέροχης παράστασης που κάνει κατ' εμέ την διαφορά φέτος στις αθηναϊκές σκηνές.

Ο Ανδρέας Παράσχος, σκηνοθέτησε ένα έργο απαιτητικό με φαντασία, μεράκι και βαθιά φιλοσοφικό στοχασμό. Ενώ θα μπορούσε πολύ εύκολα να υποπέσει στην παγίδα του πολύ καλού κειμένου και να εφησυχάσει, έδωσε μεγάλη σημασία στην παραμικρή λεπτομέρεια των ερμηνειών και των σκηνικών τοποθετήσεων, δίνοντας έμφαση στις στιγμές έντασης και σιωπής, στην κίνηση των ηθοποιών ώστε να μην γίνουν καρικατούρες, αλλά να έχουν μια αφοπλιστική ρεαλιστικότητα στον λόγο και στον βηματισμό τους, στην τρέλα, στην θλίψη και στις εκλάμψεις τους. Η σκηνοθετική προσέγγιση είναι εντυπωσιακά ολοκληρωμένη και στιβαρή, με έναν σαρωτικό θίασο να την υποστηρίζει υποδειγματικά.

Ο Βασίλης Μπόγδανος, η Υρώ Τσάμογλου, ο Γιώργος Κωνσταντίνου, η Άννα-Μαρία Γάτου και ο Γιώργος Κωνσταντινίδης, έχουν ενέργεια και περίσσιο υποκριτικό ταλέντο, είναι ομάδα δεμένη και πολυδιάστατη, καταβυθίζονται ολοκληρωτικά στους πολλαπλούς ρόλους τους, κατακτούν τη σκηνή και οι πέντε μαζί, τόσο που δεν μπορεί να ξεχωρίσει κανείς περισσότερο από τον άλλο, υπογραμμίζοντας ο καθένας τους διαφορετικές στιγμές του έργου. Ομάδα νεοφερμένη από την Θεσσαλονίκη και πολλά υποσχόμενη που είμαι σίγουρος πως θα μας χαρίσει κι άλλες υπέροχες παραστάσεις στο μέλλον.

Τα σκηνικά και τα κοστούμια της Μαρίνας Κωνσταντινίδου είναι διακριτικά κι εύστοχα, η κινησιολογική επιμέλεια του Τάσου Παπαδόπουλου καθοριστική, ενώ την μουσική και την φωτιστική επιμέλεια αναλαμβάνουν οι Μαρενγκλέν Μπούζο και Γεωργία Τσελεπή αντίστοιχα δημιουργώντας την κατάλληλη ατμόσφαιρα για το έργο.

«Οι Μεθυσμένοι» ανεβαίνουν στη σκηνή του Θεάτρου Olvio για δύο ακόμα Δευτερότριτα, οπότε σπεύσατε να τους δείτε, να γελάσετε, να προβληματιστείτε, να συγκινηθείτε και είθε όλοι μας να ανακαλύψουμε την δική μας αλήθεια πίσω από τη μάσκα που διαρκώς φοράμε.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Συγγραφέας: Ivan Vyrypaev
Μετάφραση: Δαυίδ Μαλτέζε
Σκηνοθεσία: Ανδρέας Παράσχος
Σκηνικά / Κοστούμια: Μαρίνα Κωνσταντινίδου
Κίνηση: Τάσος Παπαδόπουλος
Μουσική: Μαρενγκλέν Μπούζο
Γραφιστικός σχεδιασμός: Ζωή Πάπαρη
Φωτιστικός σχεδιασμός: Γεωργία Τσελεπή
Projection: Δήμητρα Τζαλαβρέτα
Trailer: Αθηνά Τρούσσα, Ιάσονας Πρελορέντζος, Μαλβίνα Παπάζογλου
Μίξη / Mastering: David Prudent
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσινάρης
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Γιώτα Δημητριάδη
Παραγωγή: Bloom Theatre Group

Παίζουν:
Άννα-Μαρία Γάτου
Γιώργος Κωνσταντίνου
Βασίλης Μπόγδανος
Γιώργος Κωνσταντινίδης
Υρώ Τσάμογλου

Εισιτήρια: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/oi-methysmenoi-tou-ivan-vyrypaev-theatro-olvio/