Είδαμε την παράσταση Η κληρονομιά μας στο Εθνικό Θέατρο

Γράφει η Λένα Σάββα

Στη σκηνή "Νίκος Κούρκουλος" του κτηρίου Τσίλλερ είδαμε σε πρώτο πανελλήνιο ανέβασμα το έργο του βραβευμένου Αμερικάνου συγγραφέα Μάθιου Λόπεζ.
Το έργο είναι εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του Άγγλου ομοφυλόφιλου συγγραφέα Ε.Μ. Φόρστερ "Επιστροφή στο Χάουαρντς Έντ" και δανείζεται στοιχεία του για να αφηγηθεί την ιστορία μιας παρέας γκέι ανδρών στη Νέα Υόρκη, στα τέλη της δεκαετίας του 2010. Με αφορμή αυτό, γίνεται μια αναδρομή της ιστορίας των γκέι, που περιλαμβάνει τρεις γενιές φτάνοντας μέχρι σήμερα.
Ο Φόρστερ παρακολουθεί τους ήρωες και παρεμβαίνει στη δράση τους αφηγούμενος τις ζωές τους και περιγράφοντας τα συναισθήματα τους.

Παρακολουθούμε λοιπόν τον πλούσιο επιχειρηματία Χένρι και τον σύντροφό του τον ευαίσθητο Γουόλτερ.
Ο Χένρι έχει ένα μεγάλο εξοχικό σπίτι μέσα σε ένα μεγάλο κτήμα με δέντρα και παρά τις αντιρρήσεις του ο Γουόλτερ αρχίζει να φιλοξενεί εκεί ασθενείς από ΑΙDS για να έχουν φροντίδα, ζεστασιά κι έναν αξιοπρεπή θάνατο.

Το σπίτι στην εξοχή είναι το πρώτο επίπεδο κληρονομιάς. Ένα σπίτι που επιτέλεσε ρόλο ανθρωπιάς, και μετά το θάνατο του Γουόλτερ έκανε έναν κύκλο και σαν έμψυχη οντότητα, κατέληξε εκεί που θα συνεχιζόταν η ανθρωπιστική αποστολή του, στον Έρικ με τη μεγάλη, γεμάτη καλωσύνη κι ευγένεια καρδιά.
Στο δεύτερο επίπεδο, η κληρονομιά είναι η προσπάθεια να μείνει ζωντανή η μνήμη των αγώνων που έδωσε η γκέι κοινότητα για να αποκτήσει υπόσταση, ταυτότητα, δικαιώματα και μια ισότιμη θέση μέσα στις κοινωνίες των ανθρώπων.

Το δεύτερο κεντρικό ζευγάρι είναι ο καλωσυνάτος Έρικ με τον σύντροφό του Τόμπι, έναν ναρκισσιστή, φιλόδοξο κι εγωπαθή συγγραφέα.

Στο 2ο μέρος οι ιστορίες συνεχίζονται, ο Έρικ με τον Τόμπι χωρίζουν, ο Έρικ συνδέεται συναισθηματικά με τον Χένρι που έχει χάσει τον σύντροφό του Γουόλτερ και ο Τόμπι γράφει βιβλία και γνωρίζει τον Λέο.

" Ήταν πολύ διαφορετικό από το σεξ που είχε συνηθίσει, έμοιαζε με αυτό που υποψιαζόταν ότι είναι να κάνεις έρωτα."

Μερικοί από τους ηθοποιούς αναλαμβάνουν τον ρόλο του αφηγητή, και οι ήρωες πολύ συχνά αφηγούνται την ζωή του προσώπου που ερμηνεύουν, σε τρίτο πρόσωπο. Ένα σκηνοθετικό εύρημα που προσθέτει ζωντάνια στην παράσταση και ρυθμίζει τη ροή των ιστοριών.

Η κληρονομιά αρχίζει με εξειδικευμένο αντικείμενο, αλλά προχωρώντας συνειδητοποιείς ότι οι ιστορίες των ανθρώπων είναι στο σύνολό τους κοινές, είτε είναι ομοφυλόφιλοι, είτε όχι. Οι ίδιες ανάγκες, οι ίδιες αγωνίες, η ίδια λαχτάρα του ανήκειν, το ίδιο ασίγαστο πάθος για αγάπη. Άνθρωποι απλά. Κι αυτό είναι ένα από τα πιο γοητευτικά σημεία της κληρονομιάς.

Η σκηνοθεσία του Γιάννη Μόσχου φέρνει στη σκηνή έναν αέρα ανθρωποκεντρικό και με απλό κι απέριττο τρόπο φτιάχνει μια παράσταση που παρά την πολύωρη διάρκεια της, παραμένει ελκυστική και σε απορροφά εντελώς. Είναι εστιασμένη στους ηθοποιούς και οι πολύ καλές ερμηνείες είναι ένα από τα μεγάλα ατού.

Η μελετημένη κίνηση της Ανθής Θεοφιλίδη, γίνεται καταλύτης στην έκφραση των σωμάτων και οι φωτισμοί της Χριστίνας Θανασούλα συντείνουν στο να φανεί καθαρά αυτή η έκφραση.
Κομψά και σικάτα τα κοστούμια της Βάνας Γιαννούλη περιγράφουν ζωντανά την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των ηρώων.
Η μουσική του Θοδωρή Οικονόμου έντονη μελωδική, μελαγχολική κι ερωτική, συνοδεύει υπηρετώντας την υπόθεση και το σκοπό της.
Τα αφαιρετικά λευκά σκηνικά της Τίνας Τζόκα αφήνουν άπλετο χώρο για να κινηθούν οι ηθοποιοί και να ξεδιπλώσουν τις ιστορίες τους.

Σκηνοθεσία, ερμηνείες, μουσική, κίνηση, σκηνικά και οι ευέλικτοι φωτισμοί, δημιουργούν μια ιδιαίτερα μοναδική παράσταση, που αρχίζει με τα θέματα των ομοφυλόφιλων ανδρών, αλλά συνεχίζεται κι ολοκληρώνεται εστιάζοντας στον άνθρωπο σαν αδιαίρετη ενότητα.
Στο στόχαστρο του έργου, ο άνθρωπος του 21ου αιώνα με ολόκληρο το παρελθόν που φέρει μέσα του, σαν ορόσημο του μέλλοντος. Ποιος είναι ο σκοπός του; Τι είναι αυτό που νοηματοδοτεί την ύπαρξη του; Έχει ανάγκη η ζωή από ένα σκοπό για να λέγεται ζωή;

Εξαιρετικές, γοητευτικές ερμηνείες από τους Κώστα Μπερικόπουλο, Γιώργο Χριστοδούλου, Άγγελο Μπούρα, Κώστα Νικούλι, Θέμη Πάνου και Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου σε μια συγκινητική εξομολόγηση.
Αξιόλογες ερμηνείες από τους Γιώργο Ζιάκα, Αλκιβιάδη Μαγγόνα, Γιώργο Μακρή, Στέφανο Μουαγκιέ, Παναγιώτη Παναγόπουλο και Θανάση Ραφτόπουλο.

Η κληρονομιά μας είναι ένας χάρτης των ανθρωπίνων συναισθημάτων και σχέσεων, κατάστικτος από πληγές και βαθιά τραύματα, μα λαμπερός ως προς τον αγώνα του ανθρώπου να βελτιώσει τις όποιες συνθήκες του και να βρει τη θέση του στο κόσμο. Με ισοτιμία κι αξιοπρέπεια.

https://www.ticketservices.gr/event/n-t-i-klironomia-mas/?lang=el