Είδαμε τα «Ορφανά» στο θέατρο Μικρό Γκλόρια.

«Είσαι γεμάτος αίματα Λίαμ..» Το φως ανάβει και το έργο ξεκινά δυνατά, με μια ανάσα,ξαφνιάζοντας μας απ´ την πρώτη στιγμή καθώς πετυχαίνουμε τη δράση στη κορύφωση της. Ο ρυθμός είναι γρήγορος, η ατμόσφαιρα κυριαρχείται από αγωνία και ένταση που όλο κλιμακώνεται καθώς προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έχει συμβεί. Αλήθεια και ψέμα, προβολές και εικασίες, υποφαινόμενα νοήματα και ουτοπικές ψευδαισθήσεις όλα κυκλώνουν τους ήρωες, τους δένουν απ´ όλες τις μεριές και τους οδηγούν να αντιμετωπίσουν τις πιο σκοτεινές πλευρές του εαυτού τους. Τα διλήμματα τους περιορίζουν όλο και περισσότερο μέσα στο κέλυφος τους που ασφυκτικά μικραίνει και τους καταπίνει ενώ η υπόσταση των χαρακτήρων ξεδιπλώνει, αναπτύσσεται και ρίχνεται φως σε όλα τα σκοτεινά σημεία, σε όλες τις κακοφωτισμένες εσοχές που πια στέκουν ολόλαμπρες μέσα στο σκοτάδι τους μπροστά μας. Η συγκάλυψη, η σταδιακή αποενοχοποίηση και η νομιμοποίηση των πιο άγριων ενστίκτων, η μάλλον κοινωνικών προδιαθέσεων που οδηγεί στη εδραίωση τους διατρέχει όλο το κείμενο του Dennis Kelly δείχνοντας μας όχι μόνο πώς ο παραμελημένος, ο «αφημένος στη μοίρα του» νέος οδηγείται στο έγκλημα ως ύστατη προσπάθεια αυτοεπιβεβαίωσης μέσω της μείωσης των άλλων και της κατασκευής τους ως αποδιοπομπαίων τράγων αλλά και πώς ο «νοικοκυραίος» οικογενειάρχης μεταβάλλεται σε κακοποιητή, ξεγυμνώνοντας όλη τη πρότερη διαδικασία, τα άλλοθι και τις εκλογικεύσεις πριν από ένα έγκλημα μίσους. Πόσο λεπτά είναι τελικά τα όρια και πόσο εύκολο να τα υπερβούμε, να βρεθούμε στην άλλη άκρη δίχως να το καταλάβουμε; Πρόκειται για μια μικρογραφία του κόσμου, ενός κόσμου που υπάρχει εκεί έξω και μας δίνει αβίαστα απαντήσεις στα ερωτήματα που μας γεννούνται όσο διαρκεί η παράσταση. Σκέψεις όπως τι θα κάναμε στη θέση των ηρώων μας κατατρέχουν, αν η ανάγκη να προστατέψουμε έναν αγαπημένο θα μας έκανε να βάλουμε στην άκρη τις αξίες μας, να τις παραβλέψουμε έως και να τις καταπατήσουμε αμείλικτα. Η απόσταση ανάμεσα στη θεωρία και στη πράξη που όλοι εν δυνάμει μπορεί να κληθούμε να αποδείξουμε πως μπορούμε να γεφυρώσουμε αναδεικνύεται άμεσα, καίρια, μια απόσταση που όλο και μεγαλώνει, συμπιέζεται, παραμορφώνεται . Το εύκολο πέρασμα απ´ τη συγκάλυψη στη ψευδορκία, ένα ντόμινο που αν πέσει το πρώτο δεν μπορεί να σταματήσει χωρίς να τα συμπαρασύρει όλα. Η υπόθαλψη του εγκληματία ως ενότητα και μη προδοσία της οικογένειας. «Αυτοί είναι οι δικοί μας. Οι άλλοι ξένοι.» «Ή εμείς ή αυτοί» χωρίς το όλοι να διανοείται σαν βιώσιμη απάντηση. Το κρασί στα ποτήρια μια κόκκινη λεπτομέρεια μέσα στο μαύρο σκηνικό σαν αίμα που λάμπει σε ένα χτυπημένο κορμί μέσα στη νύχτα. Παύσεις και εντάσεις, τα beat διαδέχονται το ένα το άλλο, οι παράλληλες δράσεις διαστέλλουν το χώρο καθώς ο χρόνος παγώνει, νεκρώνεται και ζωντανεύει ξανά. «Πήραμε μια απόφαση σωστά;» Χειραγωγήσεις, εκδουλεύσεις, οι ήρωες αποσυντίθενται εντός σκηνής και συναρμολογούνται ξανά σε νέο σχήμα φτάνοντας όλο και πιο κοντά στη στυγνή, πέρα από ωραιοποιήσεις και αντιφάσεις αλήθεια. Πια δεν εθελοτυφλούν, δεν καμουφλάρουν ούτε αποκρύπτουν την αποκτήνωση τους. «Λιγάκι το παράκανε. Θεώρησε πως δεν ήταν καλός άνθρωπος. Πως ήταν από αυτούς.» «Δεν κάνω τέτοια εγώ. Δεν είμαι ρατσιστής. Ούτε που ξέρω γιατί το έκανα.» Οι ρόλοι απαιτητικοί μα οι ερμηνείες είναι καλοδουλεμένες στο έπακρο και εξαιρετικά αναδυόμενες με μεγάλο εύρος, ο συντονισμός των ηθοποιών Χρήστου Παπαδόπουλου, Ελένης Στεργίου και Κωσταντίνου Μάρκελλου αψεγάδιαστος σαν παρτίδα σκάκι όπου η κίνηση και η σκέψη πραγματώνονται ταχύτατα, η σκηνοθεσία του Κωσταντίνου Μάρκελλου μαζί με τους φωτισμούς της Στέλλας Κάλτσου και του ήχου του Διαμαντή Αδαμαντίδη επιτείνει το μυστήριο και το σασπένς. Βλέπουμε τον κάθε χαρακτήρα πολυδιάστατο μέσα στα απόλυτα εναρμονισμένα σκηνικά και κοστούμια της Αρετής Μουστάκα και νιώθουμε στο ακέραιο τη δουλειά του κάθε ηθοποιού στις εναλλασσόμενες αποχρώσεις της φωνής, στα ανεπαίσθητα σωματικά τικ, σε όλη τη εντυπωσιακή σκηνική παρουσία τους. Ο κλοιός σφίγγει, το δράμα κορυφώνεται μα η λύτρωση χαμένη κάπου εκεί στη ανθρώπινη οντότητα, ανάμεσα στα πλείστα σκοτάδια παλεύει να βρει και αυτή τον δρόμο της για το φως. Μπορεί άραγε «ένας κόσμος γεμάτος ψόφιες γάτες» σαν τον κόσμο του Kelly, σαν τον δικό μας κόσμο να κριθεί κατάλληλος για να έρθουν νέες ζωές όταν δεν σεβόμαστε τις ήδη υπάρχουσες;

ΠΑΙΖΟΥΝ: Ελένη Στεργίου, Χρήστος Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Μάρκελλος

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση-Σκηνοθεσία : ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ
Σκηνικά-Κοστούμια : ΑΡΕΤΗ ΜΟΥΣΤΑΚΑ
Σχεδιασμός Φωτισμών : ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΛΤΣΟΥ
Μουσική-SoundDesign : ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΑΔΑΜΑΝΤΙΔΗΣ
(InnerD)
Βοηθός Σκηνοθέτη : ILYA ALGAER
Φωτογραφίες Promo : ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΑΜΙΟΣ
Graphic Design : ΧΑΡΗ ΚΑΡΑΚΟΥΛΙΔΟΥ
Trailler: ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΜΟΥ
(artlabor.gr)
Διεύθυνση Παραγωγής : ΕΦΗ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ
Επικοινωνία-Προώθηση : ΜΑΡΙΑ ΤΣΟΛΑΚΗΤιμές Εισιτηρίων:17€ κανονικό, 14€ μειωμένο

Διάρκεια Παραστάσεων:Από 16 Μαρτίου 2023 | Μετά το Πάσχα: Από 20 Απριλίου έως 14 Μαΐου 2023

Πληροφορίες:Προπώληση: viva.gr | Τηλέφωνο κρατήσεων: 210 3642334

Παραστάσεις: Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 20:00
Φωτογραφίες:Φωτογραφίες Promo: Στέφανος Σάμιος
Βοηθός Σκηνοθετη:Ilya Algaer
Link Εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/orfana-tou-dennis-kelly/

Πληροφορίες Χώρου:Μικρό Γκλόρια, Ιπποκράτους 7, Αθήνα | Τηλ: 2103642334