Συνέντευξη με τον Περικλή Μοσχολιδάκη με αφορμή την παράσταση «ΤΥΦΛΟΙ» στο θέατρο Αλκμήνη

1. Τι σας ενέπνευσε να διασκευάσετε το έργο «ΤΥΦΛΟΙ»; Πώς εξελίχθηκε μέχρι να γίνει παράσταση;

Οι ''Τυφλοί'' του Νομπελίστα συγγραφέα Μωρίς Μαίτερλινγκ είναι ένα συγκλονιστικό έργο που είναι τόσο επίκαιρο σαν να γράφτηκε σήμερα. Η τυφλότητα των ηρώων του έργου που άπρακτοι, ανήμποροι και τρομοκρατημένοι περιμένουν τη σωτηρία που ποτέ δεν έρχεται, έχει τόση ομοιότητα με την εθελούσια τυφλότητα των ανθρώπων του καιρού μας μπροστά στα τεράστια προβλήματα της εποχής μας, που αποτέλεσε την αφετηρία της απόφασης μας να ανεβάσουμε αυτήν την παράσταση. Η διαδικασία της μελέτης του έργου και της σκηνοθετικής φόρμας που επέλεξα για να το αναδείξω ,οι πρόβες με τον θίασο και η συνεργασία με όλους τους συντελεστές της παράστασης, ανέδειξαν ένα υπέροχο έργο, μεγάλης αισθητικής και ηθικής αξίας.

2. Πώς συνδέεται το θέμα της τυφλότητας με την κεντρική θεματολογία του έργου; Τι συμβολίζει η τυφλότητα και πώς επηρεάζει τη δυναμική των χαρακτήρων;

Η αληθινή τυφλότητα των χαρακτήρων του έργου, σε έναν τόσο σπουδαίο συγγραφέα εκπρόσωπο του Συμβολισμού στη Θεατρική Τέχνη, χρησιμεύει ως όχημα του κορυφαίου συμβόλου του έργου που είναι η ηθική,κοινωνική,ιστορική και οντολογική, εθελούσια τυφλότητα των ανθρώπων που ενώ βλέπουν,δεν μπορούν να δουν, που ενώ έχουν το θείο δώρο της όρασης κλείνουν πεισματικά τα μάτια στην αλήθεια, που περιμένουν ανήμποροι πάντα κάποιον να τους σώσει,άπραγοι,κάποιον που σχεδόν πάντα,δεν έρχεται ποτέ.

3. Υπάρχουν συγκεκριμένες κοινωνικές ή πολιτικές αναφορές που θέλετε να μεταφέρετε στο κοινό μέσα από την παράσταση;

Στη δική μας ανάγνωση,οι Τυφλοί είναι ένα βαθιά πολιτικό και κοινωνικό έργο που θίγει καίρια ζητήματα της εποχής μας με έναν τρόπο βαθιά ανθρώπινο,ήσυχα,χωρίς κραυγές και πολιτικές αφέλειες,φτάνοντας καίρια στον οντολογικό πυρήνα των προβλημάτων που απειλούν την ύπαρξη και τον Πολιτισμό μας,σχεδόν ψιθυρίζοντας,μέσα από την αθωότητα των ηρώων,χωρίς τις συνήθεις απλουστεύσεις και τα λόγια άνευ περιεχομένου και ουσίας που συχνά χαρακτηρίζουν έργα που καταπιάνονται με κοινωνικά ζητήματα που καίνε την εποχή μας.Το έργο ψιθυρίζει αλήθειες με έναν τρόπο τόσο καίριο που ακούγονται σαν ουρλιαχτό,μιλά χαμηλόφωνα αλλά κραυγάζει αλήθειες.

4. Πώς χειρίζεστε τη σιωπή και τη στέρηση της όρασης στη σκηνοθεσία της παράστασης; Πώς αποδίδονται θεατρικά αυτά τα στοιχεία στο κοινό;

Το κρίσιμο στοίχημα για τους Ηθοποιούς του έργου που τους απαιτεί τυφλούς ,είναι να φορέσουν την τυφλότητα ως ένδυμα και να τη χειριστούν με φυσικότητα αλλά και τρυφερότητα , να κυκλοφορήσουν ,να υποδυθούν ,να κινηθούν και να μιλήσουν ως τυφλοί ,στερούμενοι για τις ανάγκες της παράστασης το θείο δώρο που προσφέρει στον άνθρωπο το Φως ,να γευτούν την τυφλότητα ως εσωτερική καταβύθιση στον κόσμο της σκιάς , να αναπτύξουν τις άλλες αισθήσεις τους ,τέλος ,να ''δουν '' , με τα μάτια της ψυχής ,όπως βλέπουν οι άνθρωποι που έχουν στερηθεί την όραση ,οι άνθρωποι που ενώ είναι τυφλοί ,'βλέπουν ΄πολύ καλύτερα την αλήθεια από τους βλέποντες .

5. Οι χαρακτήρες στην παράσταση αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένους τύπους ανθρώπων ή ιδεών; Υπάρχει συμβολισμός πίσω από τους ρόλους των ηθοποιών;

Οι χαρακτήρες της παράστασης είναι συγκεκριμένοι τύποι ανθρώπων που μοιάζουν ως προς την τυφλότητα τους αλλά διαφέρουν πολύ ως προς τον χαρακτήρα τους,μοιάζουν ως προς τα ενδύματα τους αφού φοράνε τα ρούχα του Ασύλου που τους φιλοξενεί αλλά διαφέρουν ως προς τις εμπειρίες τους,το παρελθόν τους,το ιστορικό της απώλειας των ματιών τους,τις απόψεις τους αλλά και τη διάθεση τους να αντιδράσουν. Οι χαρακτήρες του έργου αντιπροσωπεύουν όλες και όλους εμάς,είναι χαρακτήρες του σύγχρονου ανθρώπου,του σύγχρονου ανθρώπου σε Αδιέξοδο.

6. Ποια είναι τα μεγαλύτερα σκηνοθετικά εργαλεία που χρησιμοποιήσατε για να φέρετε το έργο στη ζωή; Πώς χρησιμοποιείτε τον φωτισμό, τον ήχο ή άλλα στοιχεία της σκηνής για να υπογραμμίσετε τη δράση;

Οι 'ΤΥΦΛΟΊ' είναι ένα έργο πολυσύνθετο που το ανέβασμα του στη Σκηνή είναι μια εξαιρετικά απαιτητική εργασία.Είναι ένα έργο πρόκληση.Η δημιουργία ενός φυσικού - συμβολικού δάσους ,όπου βρίσκονται εγκλωβισμένοι άνθρωποι τυφλοί,ανήμποροι μέσα στο σκοτάδι τους να αντιμετωπίσουν τις απειλές που ελλοχεύουν σε ένα σκοτεινό - παγωμένο τοπίο,αντιμέτωποι με τα στοιχεία της φύσης και την εγκατάλειψη τους ,είναι ένα ιδιαίτερα απαιτητικό στοίχημα.Στην παράσταση μας συνυπάρχουν Λόγος,ζωντανή Μουσική που παίζεται επί Σκηνής και κινηματογραφικές προβολές, Σκηνικά και Κοστούμια, όλα τα μέσα εκείνα που απαιτούνται για να αναδείξουμε τη φύση και τα σύμβολα αυτού του συγκλονιστικού έργου.

7. Υπάρχουν διαφορές στη δική σας σκηνοθετική προσέγγιση σε σύγκριση με προηγούμενες δουλειές σας;

Προσπαθώ να είναι διαφορετική η κάθε δουλειά μου ,να έχει διαφορετικό πυρήνα σκέψης,να ανανεώνει τα εκφραστικά μου εργαλεία,να έχει διαφορετική θεματολογία και στόχευση.Αν μπορώ να διακρίνω κάποια κοινά στοιχεία στη σκηνοθετική μου εργασία στα έργα που έχω ανεβάσει μέχρι σήμερα είναι η αγάπη μου στα σπουδαία Κείμενα,η λοξή ματιά μου στο έργο και η εμμονή μου να ανακαλύπτω την κρυμμένη αλήθεια και τα πάθη κάτω από τις γραμμές ,ο επαγγελματισμός στην οργάνωση της παραγωγής, η σχέση αγάπης με τους συνεργάτες μου και η ιδιαίτερη αδυναμία μου στα έργα που ανήκουν στην κατηγορία του Ποιητικού ρεαλισμού και του κόσμου του φοβερού των Συμβόλων .

8. Πώς επηρεάζει η φιλοσοφία και οι στόχοι της Εταιρείας Θεάτρου Ρέκτις τη δουλειά σας σε αυτή την παραγωγή;

Η Εταιρεία Θεάτρου ΡΕΚΤΙΣ απαρτίζεται από υπέροχους και παθιασμένους νέους Ηθοποιούς που βάζουν την αγάπη τους για το Θέατρο και τη σωστή επαγγελματική οργάνωση των παραγωγών τους ως κορυφαίες προταιρεότητες στη δουλειά τους. Μαζί τους από το ξεκίνημα τους,Σκηνοθέτης τους για δεύτερη φορά μετά την 'ΑΠΟΓΝΩΣΗ ''που παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία για δύο συνεχόμενες θεατρικές περιόδους ,με εμπνέουν με την αγάπη τους και τη φρεσκάδα τους,δουλεύουν σκληρά και μου δημιουργούν ένα εξαιρετικό πλαίσιο συνεργασίας.Είναι ευτυχία να δουλεύεις και να δημιουργείς μαζί τους.

9. Ποιο είναι το όραμα της ομάδας σας για τις μελλοντικές παραγωγές και ποια είναι η θέση της τέχνης του θεάτρου στην εποχή μας;

Το όραμα της Εταιρείας Θεάτρου ΡΕΚΤΙΣ και το δικό μου όραμα για τη συνέχεια είναι η ενασχόληση με θεατρικά κείμενα που έχουν κάτι να πουν στην εποχή μας, με θεατρικά έργα που μας κινητοποιούν και μας εμπνέουν, με το ανέβασμα παραστάσεων που χαρακτηρίζονται από επαγγελματισμό και πάθος,που δίνουν το δικό τους ιδιαίτερο στίγμα στη θεατρική ζωή του τόπου μας.

10. Πώς αισθάνεστε προσωπικά για αυτήν την παράσταση και ποιο πιστεύετε ότι θα είναι το αντίκτυπο της στο κοινό;

Έχω παθιαστεί με το υπέροχο αυτό έργο και δεν το κρύβω. Όσο το μελετάμε και το δουλεύουμε ,τόσο περισσότερο ανακαλύπτουμε τη σπουδαιότητα του,τους ακένωτους χυμούς που κρύβονται πίσω από κάθε εικόνα,κάθε λέξη,κάθε σύμβολο του,είναι ένα έργο μαγικό που κινείται σε πολλαπλά επίπεδα.Ευχομαι το υπέροχο αυτό έργο να βρει τη θέση του στην καρδιά των θεατών και να κερδίσει συνειδήσεις όπως ακριβώς κέρδισε και τη δική μας καρδιά. Είναι ένα βαθιά ανθρώπινο έργο,σπάνιο είδος πια στον βίο μας η ανθρωπιά.

11. Τι είναι αυτό που ελπίζετε να κρατήσει το κοινό μετά την παρακολούθηση της παράστασης;

Το έργο αυτό είναι ένα πικρό,ολόπικρο σχόλιο για την τυφλότητα του σύγχρονου ανθρώπου που κλείνει σφιχτά τα μάτια απέναντι στα τεράστια ζητήματα που απειλούν τον Πολιτισμό μας,τη σχέση μας με τον εαυτό μας και με τον Άλλον,την καθημερινότητα μας,το επίπεδο της ζωής μας, την ουσία της ύπαρξης μας,την ποιότητα και τις αξίες των Δημοκρατιών μας,την επιβίωση του Πλανήτη μας,την ίδια τη ζωή μας. Η παράσταση μας φωνάζει δυνατά για να ακούσουν όλοι αυτοί που αν και βλέπουν,πορεύονται τυφλοί.Οι τυφλοί είμαστε Εμείς.

12. Ποια είναι η αγαπημένη σας στιγμή ή σκηνή στην παράσταση;

Ισως η πιο αγαπημένη μου στιγμή στο έργο είναι αυτή που οι τυφλοί προσπαθούν,μάταια,να τεντώσουν το σώμα τους ψηλά για να αγγίξουν τον Ηλιο, τη στιγμή που νοιώθουν αστέρια να ακουμπάνε στα χέρια τους,χαμένοι στο απόλυτο σκοτάδι τους.