Συνέντευξη του Κώστα Κουτρούλη, στο θεατρο.gr.

1) α) Καλησπέρα σας και καλωσορίσατε στην σελίδα μας. Πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό μας κοινό; Ως ηθοποιό, σκηνοθέτη ή συγγραφέα;
β) Ποια ιδιότητα σας υπερισχύει και γιατί;

α) Όπως λέει κι ένας φίλος, τώρα κάνω τον ηθοποιό, το πρωί κάνω τον ταμεία σε ένα super market που είναι η άλλη μου δουλειά, δύο φορές έχω κάνει τον σκηνοθέτη και κατά τ' άλλα γράφω από 10 χρονών. Ο κόσμος με έχει γνωρίσει στον δρόμο από παράσταση που έπαιζα αλλά και ως σερβιτόρο από μαγαζιά που δούλευα. Και τώρα όσοι διαβάζουν την συνέντευξη θα νομίζουν ότι θα ειπωθεί κάτι βαρύγδουπο ή και όχι, όμως η αλήθεια είναι πως τους τίτλους στην Ελλάδα τους δίνουμε μόνοι μας στους εαυτούς μας, κάτι που δεν συμβαίνει πουθενά αλλού. Όταν κάποτε ρώτησα τον πατέρα μου τί δουλειά κάνει μου είπε: ''Έφτασα 50 χρονών. Δεν είμαι υδραυλικός, δεν είμαι αρχιτέκτονας, ζωγραφίζω από τα 20 μου τόσα χρόνια, άρα είμαι εικαστικός.'' Προσωπικά είμαι 31 ετών και παράλληλα με το θέατρο από τότε που τελείωσα το 18' κάνω και μια άλλη δουλειά ενώ τρέχω παράλληλα τα τελευταία 3 χρόνια και τον Χώρο Κ4 που έχουμε στο Κουκάκι. Αρκετή δουλειά. Νομίζω λοιπόν πως αν ήθελα να συστηθώ κάπως θα έλεγα: Γεια σας, είμαι ένας άνθρωπος που κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του να φτιάξει έναν κόσμο όπως τον φαντάζεται.

β)Στο σήμερα υπερισχύει ο ηθοποιός. Παίζω στην παράσταση μας, το ''Κατ' Οίκον Παράδοση'' και κάνω πρόβες για μια παράσταση που θα ανέβει τον Μάρτιο στο Studio Μαυρομιχάλη. Ο σκηνοθέτης κι ο συγγραφέας κάνουν διακοπές αυτήν την περίοδο.

2) Η καλλιτεχνική ομάδα Άλμπατρος σε συνεργασία με την ομάδα Έ.Α.Ν. επιστρέφει με μία μαύρη κωμωδία το έργο του Γιάννη Κόκα «Κατ’ οίκον παράδοση». Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το έργο αυτό; Πως διασταυρώθηκαν οι δρόμοι των δύο θεατρικών ομάδων;

Με τον Γιάννη μας δένει μια ιστορία πολλών ετών, από καθηγητής μου, συμμαθητής μου σε σεμινάριο, και εν τέλει μετά από διάφορα κύματα και μια μεγάλη παύση που πέρασε η σχέση μας, ξαναειδωθήκαμε όταν ήρθε να δει την παράσταση μας ''Ιππόκαμπος'' και κάπως έτσι καταλάβαμε πως η νοοτροπία δουλειάς των δύο ομάδων, Άλμπατρος και Ε.Α.Ν, έχει πολλά κοινά σημεία, οπότε κι αποφασίσαμε να τολμήσουμε να κάνουμε μια κοινή δουλειά. Το κείμενο ξεκίνησε από μια ιδέα του Γιάννη όπου ένας διανομέας πίτσας φτάνει αργοπορημένα στο σπίτι ενός πλούσιου πελάτη. Κι ενώ στην αρχή φαίνεται ο πελάτης να έχει δίκιο, στην πορεία ξεκινά μια σειρά αποκαλύψεων που αλλάζουν συνεχώς την θέση ισχύος του καθενός.

3) Ποιος είναι ο ρόλος σας; Και πως τον προσεγγίσατε υποκριτικά;

Στο έργο είμαι ο Πελάτης και έχω δίκιο. Ξεκάθαρα. Κι αυτή η λέξη είναι η δεύτερη που αξιοποίησα στην διαδικασία δημιουργίας του χαρακτήρα. Θέλησα να είναι Καθαρός. Σε όλα τα επίπεδα. Με βάση αυτα τα δύο στοιχεία ξεκίνησα και στην συνέχεια μέσα από τους συνεχόμενους αυτοσχεδιασμούς ανακάλυπτα κομμάτι - κομμάτι όλο το παζλ που συνέθεσε αυτόν τον άνθρωπο που οποιαδήποτε ομοιότητα βρείτε με υπαρκτά πρόσωπα είναι(;) καθαρά συμπτωματική.

4) α) Ποιος είναι ο κεντρικός άξονας του έργου; Ποιο είναι το κύριο θέμα με το οποίο καταπιάνεται;

Η δικαιοσύνη, η ηθική, η χώρα μας, είναι κάποια από τα θέματα που πιστεύω πως στοχεύει να σχολιάσει η παράσταση μέσα πάντα από το πρίσμα μιας μαύρης κωμωδίας. Θέλουμε ο κόσμος να φύγει ανάλαφρος.

β) Τελικά ‘’έχει ο πελάτης πάντα δίκιο’’;

Αν απαντούσε ο Πελάτης θα έλεγε οπωσδήποτε ''ναι''!! Αν απαντούσα εγώ τότε θα έλεγα σίγουρα ''όχι''.

5) Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, το αγαπημένο σας τραγούδι και το αγαπημένο σας σημείο στη πόλη;

Αυτήν την περίοδο: Το ''Έγκλημα και Τιμωρία'' του Ντοστογιέφσκι, ''Χωρίς Επίκληση'' των Κόρε. Ύδρο. και να βρίσκομαι στα Πετράλωνα στο καφενείο Λουξ και στον πεζόδρομο της οδού Θεσσαλονίκης.

6) Σχέδια για το μέλλον;

Να μπορέσω να κάνω μόνο θέατρο και κινηματογράφο είτε σαν σκηνοθέτης/ηθοποιός/συγγραφέας, να δω τον χώρο μας στο Κουκάκι να μεγαλώνει από αγάπη και κόσμο, να ξαναπάω συντομα εξωτερικό, να μετακομίσω, να δω τον κόσμο στην Ελλάδα και όπου αλλού να αλλάζει προς το καλύτερο και να προσπαθώ να είμαι μέρος αυτής της βελτίωσης.