Συνέντευξη της Μαρίας Πρινάρη-Καρκαβατσάκη στο θεατρο.gr με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου Λάχεσις από τις εκδόσεις Αγγελάκη.

1) Κυρία Καρκαβατσάκη, στάθηκε κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό ή μια ιστορία που ακούσατε ή βιώσατε αφορμή για να γράψετε το βιβλίο;

Κατ' αρχήν σάς ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συζήτηση!
Τα ερεθίσματα που δεχόμαστε καθημερινά από την κοινωνία που ζούμε, είναι άπειρα. Η ιστορία του βιβλίου μου είναι καθαρή μυθοπλασία, αλλά βεβαίως έχει στοιχεία από πολλές και διαφορετικές ιστορίες και περιστατικά που βλέπουμε ή ακούμε. Δεν είναι απαραίτητο να βιώσω η ίδια ένα περιστατικό για να πλάσω μια ιστορία. Για τον κάθε συγγραφέα κάθε τι θα μπορούσε να γίνει η αφορμή για να γράψει.

2) Τι σημαίνει εν προκειμένω η λέξη Λάχεσις που έδωσε και τον τίτλο στο βιβλίο σας;

Η Λάχεσις είναι μια από τις τρεις μοίρες της ελληνικής μυθολογίας. Ήταν αδελφές, οι άλλες δύο ήταν η Κλωθώ και η Άτροπος. Η Λάχεσις ήταν εκείνη που όριζε τι θα λάχει στον κάθε άνθρωπο στη διάρκεια της ζωής του αλλά και πόσο αυτή θα διαρκέσει. Ήταν λοιπόν το πεπρωμένο, το γραφτό του καθενός. Διαβάζοντας το βιβλίο, ο αναγνώστης θα αναρωτηθεί και θα προβληματιστεί, καλούμενος να απαντήσει αν ό,τι μας συμβαίνει είναι από τη μοίρα, είναι το πεπρωμένο, ή είναι η συνέπεια των επιλογών, των αποφάσεων και εν τέλει των πράξεών μας.

3) Στο βιβλίο σας υπάρχει ο κακοποιητής αλλά υπάρχουν και δυο άνθρωποι που βοηθούν και στηρίζουν το θύμα. Συμβαίνει αυτό στη ζωή;

Θα ήταν πολύ απαισιόδοξο και δυσοίωνο αν πιστεύαμε το αντίθετο. Αν δεν συνέβαινε αυτό, κι αν όχι πάντα τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις, ο κόσμος αυτός θα είχε προ πολλού χαθεί, θα βασίλευε μονάχα το κακό.

4) Επίσης θίγετε το θέμα της συγχώρεσης . Το βλέπετε από την θρησκευτική του πλευρά;

Δεν το θίγω από τη θρησκευτική πλευρά, όχι στην ιστορία του βιβλίου. Εδώ υπάρχει το θέμα της συγχώρεσης από την πλευρά των ανθρώπων κι αυτό είναι ένα θέμα που μπορεί να αποδειχθεί πολύ δύσκολο. Ακόμα και η συγγνώμη που μπορεί να οφείλουμε στον εαυτό μας, ίσως είναι και δυσκολότερη αυτή. Μεγάλο αγκάθι στις σχέσεις των ανθρώπων η συγχώρεση που δεν ζητήθηκε ή δεν δόθηκε, όταν και αν αυτή ζητήθηκε...

5) Πως βρήκατε το ταξίδι της συγγραφής; Πιστεύετε ότι είναι μια κατεξοχήν ψυχαναλυτική διαδικασία;

Η συγγραφή, είναι ακριβώς αυτό που είπατε. Ταξίδι! Είναι όμως και χιλιάδες άλλα πράγματα, που βιώνεις στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού. Και ψυχαναλυτική διαδικασία μπορεί να είναι, και ψυχοθεραπεία και ταξίδι αναψυχής μπορεί να αποδειχθεί. Όμως, μπορεί να είναι κι ένας δύσκολος "τοκετός" από τον οποίο θα γεννηθούν άπειρα συναισθήματα και μηνύματα που θα μοιραστεί ο συγγραφέας με τους αναγνώστες. Η συγγραφή είναι η ίδια η ψυχή του συγγραφέα, γίνεται χιλιάδες κομμάτια και πάνω στο χαρτί ενώνονται ξανά.

Πληροφορίες για το βιβλίο θα βρείτε εδώ.