Συνέντευξη της Μαρίνας Παντελάκη στο θεατρο.gr με αφορμή την παράσταση "Αγαμέμνων" του Γιάννη Ρίτσου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γεωργαλά στο Θέατρο Άλμα.

1) Κυρία Παντελάκη, καλησπέρα σας, και καλωσορίσατε στην σελίδα μας.

Καλησπέρα σας! Καλώς σας βρήκα και ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία.

α) Θα θέλατε να μας πείτε λίγα πράγματα για εσάς ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας;

Γεννήθηκα Πάτρα, έχω καταγωγή από το Ηράκλειο Κρήτης και όλα μου τα παιδικά χρόνια ήταν μοιρασμένα ανάμεσα στις δυο πόλεις. Όταν τελείωσα το σχολείο πέρασα στο ΑΤΕΙ Καλαμάτας στο τμήμα Χρηματοοικονομικής και Ελεγκτικής, απ’ όπου αποφοίτησα και για μερικά χρόνια εργαζόμουν ως βοηθός λογιστή. Στην Καλαμάτα όμως, παράλληλα άρχισα να ασχολούμαι και με το θέατρο που ήταν η μεγάλη μου αγάπη από μικρή. Ήρθα Αθήνα, τελείωσα μια ιδιωτική δραματική σχολή και άρχισα να εργάζομαι στα θέατρα της Αθήνας κάνοντας βέβαια παράλληλα και άλλες δουλειές. Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά αποφασίζω να δώσω κατατακτήριες στο Πανεπ/μιο Ναυπλίου και στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών. Αποφοίτησα σχετικά γρήγορα – μέσα σε 3,5 χρόνια – και τώρα συνεχίζω τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο Καποδιστριακό Πανεπ/μιο , Ελληνικό και Παγκόσμιο θέατρο: Δραματουργία, Εκπαίδευση και Παράσταση.

β) Θα μας πείτε 5 πράγματα για τον εαυτό σας, που ξέρουν κυρίως οι πολύ αγαπημένοι σας;

Οι άνθρωποι που με ζουν καθημερινά γνωρίζουν ότι είμαι ζωόφιλη και φυσιολάτρης. Χρόνια τώρα δεν τρώω κρέας και άλλα τόσα που περιποιούμαι αδέσποτα. Εδώ και ένα χρόνο είμαι η «μαμά» της Ρόζας. Ένα πανέμορφο γλυκύτατο πλάσμα που βρήκα να περιπλανιέται στους δρόμους της Πάτρας είναι το νέο μέλος της οικογένειάς μου. Είμαι άνθρωπος «έξω καρδιά», της παρέας, της διασκέδασης και το γνωρίζουν πολύ καλά, καθώς είμαι αυτή που όταν την πάρεις τηλέφωνο για έξοδο σπάνια έως ποτέ να σου πει όχι. Όπως και σε ένα ξαφνικό ταξίδι. Έχω ετοιμάσει βαλίτσα σε dt και έχουμε φύγει για άλλη γη, άλλα μέρη. Λατρεύω το καλοκαίρι, τη θάλασσα και τις Κυκλάδες!!! Ήμουν πολλά χρόνια επίσης μέλος ορειβατικού συλλόγου εξερευνώντας τις άγριες ομορφιές των βουνοκορφών μας τις οποίες και λάτρεψα.

2) Η παράσταση "Αγαμέμνων" του Γιάννη Ρίτσου παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γεωργαλά στο Θέατρο Άλμα.
α) Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την παράσταση αυτή;
β) Θα μας πείτε λίγα λόγια και για το θέατρο Άλμα;

Είναι ένα από τα δεκαεπτά πολύστιχα ποιήματα που έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος και ανήκει στην ποιητική συλλογή, Τέταρτη Διάσταση. Σε όλη την ποιητική συλλογή τα πρόσωπα μονολογούν, μάχονται με τον χρόνο. Πρόκειται λοιπόν όχι μόνο για τον μετρήσιμο χρόνο που έχει ως συνέπεια την φθορά των όντων και το θάνατο, αλλά και τον ιστορικό χρόνο, που βασανίζει τον ήρωα, τον βάζει να δίνει τη μάχη του με το παρελθόν ή το παρόν, ώστε «μετρώντας» τις πράξεις του, να αιτιολογήσει αυτά που τον οδήγησαν στην ηθική φθορά του. Σύμφωνα με το ποίημα, ο πολέμαρχος επιστρέφει στην πατρίδα του, μετά από πολύχρονη απουσία του στην Τροία, όπου τον υποδέχεται με πανηγυρικό τρόπο η Κλυταιμνήστρα, η οποία μαζί με τον εραστή της, θα τον δολοφονήσουν μέσα στο λουτρό του ανακτόρου. Ο Αγαμέμνων είναι ένα κείμενο απολογισμού ζωής, ένα είδος «λογαριασμού» που αφήνει τον ήρωα ες αεί εκτεθειμένο στις συμβολικές οφειλές του, εφόσον τα χρέη είναι περισσότερα από τα κέρδη. Ο ήρωας συνειδητοποιεί πως όλη αυτή η φιλοδοξία που σήκωσε στους ώμους του ήταν κίβδηλη, μόνο απώλειες άφησε και επιστρέφοντας γνωρίζει ότι θα «πληρώσει». Στο θέατρο Άλμα και συγκεκριμένα στην Β’ σκηνή, θα φιλοξενηθούμε για το επόμενο διάστημα. Ένας υπέροχος χώρος που αγαπήσαμε από την πρώτη στιγμή και θα μας απολαμβάνετε και εσείς κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή μέχρι τέλος Φλεβάρη.

3) Ποιος είναι ο ρόλος σας;

Στο έργο λοιπόν, είμαι η Κλυταιμνήστρα. Είμαι αυτή που υποδέχεται τον Αγαμέμνονα όταν μπαίνει στο παλάτι μετά τα δέκα χρόνια απουσίας του. Στην Κλυταιμνήστρα ο ήρωας καταθέτει μια ειλικρινή εκ βαθέων εξομολόγηση, πριν η ίδια τον οδηγήσει στο αιμάτινο λουτρό. Καθ’ όλη τη διάρκεια τον παρακολουθεί σιωπηλή. Είναι ως επί των πλείστων βουβό πρόσωπο και αυτό έχει μια μαγεία και μια δυσκολία ταυτόχρονα. Να βλέπεις πως κλιμακώνεται αυτή η βασανιστική σιωπή για να φτάσει στον φόνο. Ο Ρίτσος μέσα από αυτή την διαδικασία της σιωπής της, δείχνει την ανθρώπινη και τρωτή υπόστασή της, καθώς την βλέπουμε να λυγίζει σε κάποια σημεία του ποιήματος. Σαν βουβό πρόσωπο, δίνει μια άλλη νότα και μια άλλη διάσταση στα πράγματα καθώς είναι αυτό που υποκινεί την εξομολόγηση του Αγαμέμνονα και δημιουργεί την ανάγκη για επικοινωνία μέσω αντιδράσεων ή και μέσω της αδιαφορίας πολλές φορές και κάνει τον μυθικό αυτό ηγέτη να αποκαλύπτει τις πτυχές της ψυχολογικής του κατάστασης.

4) Θα θέλατε να μας πείτε δύο λόγια για τους συνταξιδιώτες σας σε αυτό το δημιουργικό ταξίδι τον Γεράσιμο Σοφιανό και τον Δημήτρη Γεωργαλά;

Περνώντας στον τρίτο κύκλο παραστάσεων, συμπορευόμαστε ήδη 3 χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα έχουμε δεθεί πάρα πολύ και έχουμε περάσει όμορφες, δυνατές στιγμές. Στιγμές δημιουργίας, αγωνίας, άγχους, απογοητεύσεων, προβληματισμών, συγκινήσεων αλλά και γέλιου. Το βασικό είναι ότι έχουμε μια κοινή αισθητική και λειτουργούμε με σεβασμό και ειλικρίνεια, ενώ το ομαδικό πνεύμα κυριαρχεί. Γι’ αυτό και όλο μας το δημιουργικό ταξίδι, η διαδικασία των δοκιμών βασίστηκε στην ομαδική δουλειά. Με ανοιχτή διάθεση ερευνήσαμε τον ποιητική κόσμο του Αγαμέμνονα και ομολογώ πως μας εξέλιξε σε πολλά επίπεδα. Αυτό που μένει, εκτός από ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα που μας ικανοποιεί στο έπακρο, είναι οι άνθρωποι. Εύχομαι να ξανά σμίξουν οι δρόμοι μας και να περπατήσουμε κι άλλα μονοπάτια μαζί.

5) Ο ποιητής επιλέγει μια μεγάλη μορφή της δραματουργίας, την απογυμνώνει από τα ηρωικά της στοιχεία και την μετατρέπει σε ένα γνώριμο, “καθ΄ημάς” πρόσωπο. Γιατί θεωρείτε ότι καταπιάστηκε ο Ρίτσος με τον Αγαμέμνονα;

Ο Ρίτσος μένοντας πιστός στο μύθο που έχει διαβάσει μέσα στις περιπέτειες των Ατρειδών, θέτει ερωτήματα άκρως επίκαιρα και σύγχρονα, όσον αφορά την ανθρώπινη κοινωνία και φύση. Δίψα για εξουσία, ανθρωποκτονίες, μίση και τραγικές συγκρούσεις ανάμεσα σε ανθρώπους που μέσα τους κυλά το ίδιο αίμα. Μέσα από τον μυθικό χαρακτήρα αναλαμβάνει να γνωστοποιήσει και να επικοινωνήσει όλα τα βάρη από τα αναπάντητα ερωτήματα που έχουν απασχολήσει τον σύγχρονο άνθρωπο. Από τους πρώτους κιόλας στίχους του μονολόγου, ο Αγαμέμνονας αποκόβεται από το ηγετικό του παρελθόν. Το φορτίο της εξουσίας και των λανθασμένων επιλογών, τον έχει λυγίσει και δεν διστάζει να παραδεχτεί πως «το βάρος που σηκώνουμε όλοι μας, πιο μεγάλο από το μπόι μας», κυρίως εξαιτίας της αναίτιας θυσίας τόσων ανθρώπινων ζωών. Αναρωτιέται επίσης, πώς γίνεται να θυσιάσει έναν άνθρωπο για λίγο ούριο άνεμο. Η ανθρώπινη ζωή τίθεται στο βωμό της σκοπιμότητας, θέτοντας εύλογα το ερώτημα, εάν η θυσία υπηρετεί το γενικό καλό ή ικανοποιεί τη ματαιοδοξία του εκάστοτε άπληστου άρχοντα. Ο θάνατος, η φθορά του σώματος, το υπαρξιακό κενό, η κατολίσθηση των αξιών αποτελούν κεντρικούς θεματικούς άξονες του ποιήματος. Ο μυθικός Αγαμέμνων καθίσταται στο ποίημα του Ρίτσου ο άνθρωπος που αγωνιά για το εφήμερο της ύπαρξής του, που δεν αισθάνεται ήρωας, καθώς απεκδύεται από τον ηρωικό μανδύα και τις συμβάσεις του μύθου, ευγνωμονώντας το θεό ή τη μοίρα για τη ζωή του, σε αντίθεση με το θάνατο των συντρόφων του. Οι ήρωες δεν είναι άλλοι, παρά οι άνθρωποι της κάθε εποχής που αγωνιούν για τα εφήμερα ζητήματα της καθημερινότητάς τους.

6) Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, το αγαπημένο σας τραγούδι και το αγαπημένο σας σημείο στη πόλη;

Ένα βιβλίο που με έχει σημαδέψει και μου ταρακούνησε τον τρόπο σκέψης είναι Η Δίκη του Φραντς Κάφκα. Ένα μυθιστόρημα που διεισδύει στα βαθύτερα στρώματα της σκέψης και μπορείς μέχρι σήμερα να ταυτιστείς με πράγματα και καταστάσεις από τη δική σου ζωή και καθημερινότητα. Μοναξιά, αποξένωση, απόγνωση και παραλογισμός είναι μια πραγματικότητα που λίγοι από μας παραδεχόμαστε. Λίγοι από εμάς αποδεχόμαστε ότι δεν είμαστε ευτυχισμένοι με αυτό το μοτίβο ζωής.
Όσο για το αγαπημένο τραγούδι, θα αναφέρω δυο από την αγαπημένη μου καλλιτέχνιδα Τάνια Τσανακλίδου, «Το Πάτωμα» και το «Γερνάω Μαμά». Με συντροφεύουν χρόνια, με συγκινούν, με ανατριχιάζουν και μου φέρνουν στο μυαλό θύμισες από τα περασμένα. Αξεπέραστα και διαχρονικά.
Το αγαπημένο μου σημείο είναι εκείνο το πλίθινο παγκάκι στον λόφο του Φιλοπάππου με θέα Ακρόπολη. Περπατούσα και καθόμουν πολύ συχνά εκεί. Έχει μια ιδιαίτερη ενέργεια το μέρος, σαν να σου παίρνει κάθε τι αρνητικό και να σε γεμίζει μόνο με δύναμη και πίστη. Γεμίζουν τα μάτια σου με ομορφιά και τα πνευμόνια σου με αέρα αισιοδοξίας.

7) Πέρα από την παράσταση αυτή, υπάρχουν και άλλα άμεσα σχέδια για την φετινή σεζόν;

Προς το παρόν, δεν υπάρχει κάτι που να μπορώ να ανακοινώσω. Όλο μου το βάρος και η προσοχή έχει πέσει στον Αγαμέμνονα. Θέλω να την αγαπήσει και το αθηναϊκό κοινό και να έχει μια όμορφη πορεία, που μπορεί να μας οδηγήσει και σε άλλα πράγματα που δεν είχαμε σκεφτεί μέχρι σήμερα. Είμαι άνθρωπος που απολαμβάνει τη στιγμή, το τώρα, τη διαδρομή.. και ότι έρθει καλώς να ορίσει!

8) Θα θέλαμε να κλείσουμε, με κάτι που θέλετε εσείς να πείτε για το Θεατρο.gr.

Σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να συνεχίσετε δυναμικά την πορεία σας. Να μας συντροφεύετε σε όλα μας τα θεατρικά μονοπάτια. Να γνωρίζετε ενδιαφέροντες ανθρώπους και να βλέπουμε όμορφες δουλειές που θα μας ανοίγουν καινούργιους ορίζοντες και ιδέες! Και όπως ευχόμασταν και στον ορειβατικό... Πάντα ψηλά!

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.