Συνέντευξη της Βασιλίνας Κατερίνη στο θεατρο.gr με αφορμή την παράσταση «Ο καθένας πεθαίνει μόνος του» στο studio Μαυρομιχάλη.
Συνέντευξη της Βασιλίνας Κατερίνη στο θεατρο.gr με αφορμή την παράσταση «Ο καθένας πεθαίνει μόνος του» στο studio Μαυρομιχάλη.
Επιμέλεια: Έλλη Διακογιάννη
Τι σημαίνει για σένα το θέατρο; Ποια είναι τα συναισθήματα που σε ώθησαν να ασχοληθείς με αυτό;
To θέατρο για μένα, είναι ένα ταξίδι στα πιο βαθιά μονοπάτια της ψυχής. Μια διαδικασία που σε κρατά ανοιχτό, ενεργό και συνδεδεμένο. Ένας τρελός χορός ενέργειας και πάθους, μοιράσματος και αγάπης.
Νομίζω πως η αίσθηση της πλήξης και της αδιαφορίας για οτιδήποτε άλλο, με ώθησαν στο θέατρο. Όταν έβλεπα θέατρο μικρή, ζήλευα και ήθελα να ανέβω να παίξω μαζί τους. Το ίδιο παθαίνω και τώρα όταν βλέπω μια καλή παράσταση ή μια ταινία. Νιώθω πως η καρέκλα δεν με κρατά, θέλω να χωθώ σε αυτό τον κόσμο και να δραπετεύσω. Εκεί μέσα βρίσκω την πραγματικότητα που θέλω να ζω.
«Ο καθένας πεθαίνει μόνος του.» Μίλησε μας για το πως εισπράττεις προσωπικά αυτή τη φράση.
Όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ πόσο μόνοι είμαστε στη ζωή. Πόσο μόνοι θα είμαστε λογικά και στο θάνατο. Φυσικά έχουμε ανθρώπους, αλλά θέλω να πω πως μόνοι πορευόμαστε και διανύουμε ο καθένας μια ξεχωριστή πορεία. Με συνοδοιπόρους φυσικά, αλλά χωρίς να χάνουμε τον εαυτό μας, τον πυρήνα μας. Κι αυτό δεν είναι κακό. Όπως και οι ήρωες στο μυθιστόρημα του Φάλαντα και στην παράστασή μας, έτσι κι εμείς, μόνοι θα αποφασίσουμε αν θα μείνουμε ακέραιοι και πιστοί στις αξίες μας, αν θα αντισταθούμε σε ό,τι σάπιο και πώς. Δε χρειάζεται να είμαστε πολλοί, αλλά καλύτερα να ήμασταν. Μόνοι, αλλά και μαζί θα προχωρήσουμε και θα φτάσουμε ως το τέλος. Και το τέλος του καθενός θα είναι διαφορετικό και μοναδικό. Κι αν ακόμα, κάποιος από μας είναι τυχερός και βρει στ’αλήθεια ένα ταίρι ως την τελευταία στιγμή, τότε αυτό είναι μια ευλογία.
Έχεις κάνει πρόσφατα μια ταινία. Μίλησε μας για αυτή τη εμπειρία. Προτιμάς κινηματογράφο ή θέατρο;
Ναι πρόσφατα δημιούργησα, με τη βοήθεια υπέροχων και υπερταλαντούχων ανθρώπων, την πρώτη μου ταινία. Ο τίτλος της «Σήμερα ήθελα». Στην ταινία παίζουμε με τον Χάρη Φραγκούλη και με πολλούς ακόμα φίλους. Ήταν μια ανάγκη μου πολύ εσωτερική, πολύ πολύ δική μου, να εκφράσω κάτι και ήταν και η περίοδος του κόβιντ που δεν παίζαμε και κάπως ανακάλυψα το σινεμά περισσότερο και κάπως έγιναν όμορφες συναντήσεις με ανθρώπους και νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη για όλη την τρομερή εμπειρία. Μου αρέσει πολύ το σινεμά, αλλά και το θέατρο. Δεν τα ξεχωρίζω. Το καθένα με τη γοητεία του και με τον τρόπο του. Δεν ξέρω ακόμα αν θα ξαναέκανα ταινία, αλλά ποτέ δε λέω ποτέ! Ήταν μια πολύμηνη διαδικασία κι ένιωσα σα να έκανα εντατικά σεμινάρια πάνω στον κινηματογράφο. Τα καταφέραμε πήγαμε και στο φεστιβάλ στη Δράμα και όλα καλά! Ταξιδεύουμε!
Ποια είναι τα όνειρα σου για το μέλλον; Σε τι είδους έργα σε ενδιαφέρει περισσότερο να παίξεις;
Όνειρό μου είναι σίγουρα να δουλεύω συνεχώς σαν ηθοποιός, να ερμηνεύω ρόλους που με γεμίζουν και να συναντώ ανθρώπους με ανοιχτή καρδιά πάνω στην σκηνή (αλλά και κάτω). Δεν υπάρχει αγαπημένο είδος. Μ’αρέσουν όλα, αρκεί να μπορείς να πεις κάτι που βγαίνει μέσα από την καρδιά και επικοινωνεί μια αλήθεια σου, που ίσως συναντήσει την αλήθεια κάποιου άλλου.
Πόσο μεγάλη κοινωνική επιρροή πιστεύεις πως μπορεί να ασκήσει η θεατρική πράξη σήμερα;
Θεωρώ πως το θέατρο παλαιότερα ασκούσε πολύ μεγαλύτερη επιρροή στον πολίτη. Βέβαια τότε δεν ήταν ανοιχτό για όλους τους πολίτες. Έχει τη δύναμη η τέχνη και ειδικά η θεατρική πράξη, να αφυπνίσει συνειδήσεις, να μετακινήσει απόψεις και να αγγίξει χορδές που ίσως μετατοπίσουν κάτι. Το πρόβλημα για μένα , είναι πως γίνονται τόσα πολλά πράγματα, τόσες παραστάσεις, που οι φωνές πολλές φορές χάνονται στο πλήθος. Η εικόνα ειδικά μετά τον κόβιντ ξεκάθαρα νικά και αυτό είναι ένα εμπόδιο. Επίσης σαν θεατροπαιδαγωγός εκτός από ηθοποιός, παρατηρώ πόσο ελλιπή θεατρική εκπαίδευση υπάρχει στη χώρα μας. Είναι κρίμα, γιατί το παιδί θα μπορούσε να ορίσει μια αλλαγή αν είχε και σωστή εκπαίδευση και η θεατρική αγωγή είναι απαραίτητη και όχι δευτερεύουσας σημασίας, όπως περνιέται να είναι.
Η παράσταση «Ο καθένας πεθαίνει μόνος του» παίζεται στο studio Μαυρομιχάλη κάθε Σάββατο, 20.30 | Κυριακή, 19.00
Τοποθεσία:
Studio Μαυρομιχάλη, Μαυρομιχάλη 134, Εξάρχεια
Eισιτήρια:
Κανονικό: 15€ | Φοιτητικό, κάτω των 25 ετών, άνω των 65: 12€ | Άνεργοι, ατέλειες, Α.Μ.Ε.Α.: 10€
Πληροφορίες / Κρατήσεις:
Τηλ.: 2106453330 | www.studiomavromihali.gr
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.
Η κριτική μας για την παράσταση εδώ.