Συνέντευξη του Νίκου Κρίκα στο θεατρο.gr με αφορμή την παράσταση «Η Δίκη των έξι» μια ιστορία – δύο πλευρές, της Δήμητρας Μπάσιου, στο Θέατρο Αλκμήνη.

1) Κύριε Κρίκα, καλησπέρα σας, και καλωσορίσατε στην σελίδα μας.

Θα θέλατε να μας πείτε λίγα πράγματα για το έργο που σκηνοθετείτε;

Το « Η δίκη των έξι » Μια ιστορία δυο πλευρές της Δήμητρας Μπάσιου είναι ένα ιστορικό δράμα που περιλαμβάνει τη μυθοπλασία και τα ιστορικά γεγονότα του τόπου μας. Οκτώβριος 1922. Δυο μήνες έχουν περάσει από τη μεγάλη τραγωδία της Μικρασιατικής καταστροφής που οδήγησε στο ξεριζωμό χιλιάδες πρόσφυγες. Και στην Αθήνα ξεκινά το έκτακτο στρατοδικείο των υπευθύνων. Η Δόμνα και η Ευανθία από τη μία πλευρά και ο Σάββας από την άλλη, θύματα αμφότεροι αυτής της λαίλαπας, παρακολουθούν από την αρχή έως το τέλος της, τη δίκη. Οι μνήμες του παρελθόντος, οι όμορφες στιγμές, η ανάγκη για δικαιοσύνη, μπερδεύονται με τον πόνο, την αδικία, τη τιμωρία. Κεντρικό πρόσωπο του έργου η Αφηγήτρια που είναι η εγγονή του Σάββα. Αυτή ζωντανεύει τους ήρωες, μας ταξιδεύει από το παρελθόν στο παρόν μέσα από τις εξιστορήσεις του παππού της, από τις δικές τις μελέτες κι από την απόσταση της τρίτης γενιάς.

2) Πώς το προσεγγίσατε σκηνοθετικά;

Η σκηνοθεσία μου έχει τη μορφή μιας ταινίας. Μικρά καρέ, στιγμές των ηρώων και της αφηγήτριας. Η αφηγήτρια αν και πρόσωπο που εκπροσωπεί το παρόν στο έργο, δεν παύει να συνδιαλέγεται πότε πότε μαζί τους, σε ένα παιχνίδι στο τότε και στο τώρα. Μα ουσιαστικά όλο αυτό γίνεται στη μνήμη της. Προσπάθησα να φωτίσω και τις δύο πλευρές το ίδιο. Το δίκαιο και το άδικο συνυπάρχουν στους ήρωες του κειμένου. Δεν υπάρχει ο καλός και ο κακός. Όπως και στη ζωή. Κι αν ο καθένας μας θα ταυτιστεί με διαφορετικό ήρωα, αυτή η διαφοροποίηση είναι αληθινή. Προσπάθησα να αντλήσω ότι καλύτερο από το ανθρώπινο δυναμικό των ηθοποιών και αφετέρου να σκύψω με προσοχή στο κείμενο και να εμπνευστώ από αυτό. Το κείμενο οδηγεί κάθε σκηνοθέτη. Είναι ο βασικός πυλώνας.

3) Τι θέλατε να αναδείξετε μέσα από τη σκηνοθεσία σας;

Η Δίκη των έξι είναι ένα γεγονός που αποσιωπήθηκε, που λίγοι γνωρίζουν γι’ αυτό, που ακόμα λιγότεροι ασχολούνται. Μα αποτελεί ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας μας, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο. Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως γνωστόν και η γνώση της βοηθά τον λαό κάθε χώρας στα τεκταινόμενα του σήμερα. Στόχος μου ο θεατής να έρθει σε μια πρώτη επαφή με αυτό το κομμάτι μέσω της παράστασης και όταν φύγει, τα ερωτήματα να είναι περισσότερα από τις απαντήσεις. Αυτό να τον οδηγήσει σε μια δεύτερη επαφή, σε ένα βιβλίο, μια ιστορική πηγή, ένα ντοκιμαντέρ. Έτσι κι αλλιώς όλοι άμεσα ή έμμεσα σχετιζόμαστε με το 1922.

4) Μιλήστε μας για τη συνεργασία σας με τους ηθοποιούς της παράστασης.

Με τη Φαίδρα Παπανικολάου μας ενώνουν πολλά. Κοινές αφετηρίες στο ερασιτεχνικό θέατρο, παράλληλες πορείες στη δραματική σχολή και στις 3 σκηνοθεσίες μου ήταν στο θίασο μου. Με τη Δήμητρα Μπάσιου επίσης, μιας και ανήκε κι αυτή στη τελευταία δουλειά μου το 2020. Αυτή η συνεργασία όμως μας ένωσε ακόμη περισσότερο. Τα δύο νέα παιδιά, τον Γιάννη Τσόρβα και τη Μαρία Λάμπρου που παρεμπιπτόντως είναι η πρώτη τους επαγγελματική δουλειά στο θέατρο, τα γνώρισα τώρα. Είναι εξαιρετικοί χαρακτήρες. Είναι σπουδαίο όταν η εμπειρία συναντά την μικρότερη εμπειρία κι ακόμα σπουδαιότερο όταν αυτό γίνεται μέσα από την συνειδητότητα, την ειλικρίνεια, τον σεβασμό, το χιούμορ. Όλοι κάτι έχουμε να μάθουμε από όλους. Αρκεί να το θέλουμε. Αν κάτι χαρακτηρίζει τη συνάντηση μας με αυτή την ομάδα είναι η υγεία. Είναι σημαντικό ξέρετε να ξυπνάς το πρωί και να πηγαίνεις χαρούμενος στη δουλειά σου. Είμαι περήφανος για όλους και τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη.

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.