Είδαμε την παράσταση «Αγάπη παράνομη» στο θέατρο Radar.

«Και τότε κατάλαβα πως η γυναίκα δεν είναι παρά ένα εμπόρευμα που αγοράζεται και πουλιέται.»

Ένας συγκλονιστικός μονόλογος, μια εκπληκτικής δεξιοτεχνίας ερμηνεία, άξια να συγκλονίσει τα τρίσβαθα, ξεχασμένα, κακοποιημένα εντός της σύγχρονης εποχής κομμάτια μας που αναζητούν εναγωνίως να παρακολουθήσουν μια παράσταση τελετουργία, εξαγνιστική, λυτρωτική και καθάρια ως προς τον σκοπό και τα μέσα που χρησιμοποιεί δίχως πολλή τεχνολογία, δίχως πολλά εφέ αλλά με μόνο όπλο τη δύναμη της σκηνικής παρουσίας και των εκφραστικών μέσων της ηθοποιού.

Η Δώρα Παπανικολάου χτίζει το πρόσωπο της Διαμαντώς με απαράμιλλη συνέπεια, μεράκι και ζέση, αναδεικνύοντας μέσα από τη δική της θέαση των γεγονότων όλο το διήγημα του Θεοτόκη, κατορθώνοντας μια εξαιρετική ερμηνεία ανάλογη τραγωδίας, σπαρασσόμενη από τις μνήμες, τα φαντάσματα του παρελθόντος που ακόμα συμβιώνουν μαζί της στο κεφάλι και την ψυχή της, ακόμα συντρώγουν στο τραπέζι της, κοιμούνται μαζί της στο κρεβάτι της αναμοχλεύοντας γνώριμους και αξέχαστους εφιάλτες.
Το σώμα, η φωνή, οι εκφράσεις της συγκινητικά, γνήσια, ανόθευτα, γενναιόδωρα όπως μόνο μια πραγματικά μεγάλη ηθοποιός μπορεί να τα κατέχει έχοντας τα δουλέψει στον αξιοθαύμαστο αυτό βαθμό. Μια πηγαία φυσικότητα και αλήθεια μας κατακτά αμέσως, διαπερνά τη ψυχή μας και μας παίρνει μαζί της στον συνήθη τόπο του δράματος, το οικογενειακό σπίτι. Όλοι οι ήρωες, οι ψυχικές τους διακυμάνσεις και τα πάθη τους αναβιώνουν, νεκρανασταίνονται  μέσα από την αφήγηση της που παλεύει να λυτρώσει εκείνους και την ίδια, σαν να ανάβει ένα κεράκι στις ψυχές τους που λοξοδρόμησαν και χάθηκαν.

Τα σκηνικά ομοίως υπεροχα, λιτά και απέριττα αναδεικνύουν όλη την περασμένη ατμόσφαιρα του παλιού σπιτιού, τις αλησμόνητες μυρωδιές, τις εικόνες των αντικειμένων τα οποία σαν να συντροφεύουν την Διαμάντω και να γίνονται αποδέκτες της εξομολόγησης της έχοντας ταυτόχρονα υπάρξει αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων που σφράγισαν ανεπανόρθωτα τη μοίρα των κατοίκων του σπιτιού. Το κουστούμι, τα ρούχα έχουν κ αυτά ποτίσει με το δάκρυ και το σπαραγμό, δέρμα που προσπαθεί να αλλάξει μα μένει πάντα εκεί κουρασμένο ωστόσο αρνούμενο να παραιτηθεί.
Μια παράσταση που μόνο αν την παρακολουθήσετε θα καταλάβετε πλήρως το μεγαλείο και την αφοπλιστική δυναμική της.

Συντελεστές
Σκηνοθεσία, σκηνογραφία: Πέτρος Αυγερινός
Κοστούμια: Δώρα Παπανικολάου
Μουσική, μίξη, επεξεργασία: Πάνος Κουραμπάς
Φωτισμοί: Πέτρος Αυγερινός, Γιώργος Λαπέας
Φωτογραφίες: Γιώργος Τρύφωνας
Βοηθός σκηνοθέτη: Απόστολος Καραμπελιάς
Επικοινωνία: Αντώνης Κοκολάκης

Στο ρόλο της Διαμάντως: Δώρα Παπανικολάου