Είδαμε την παράσταση Tabula rasa στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός

Γράφει η Λένα Σάββα

Ερχόμαστε από ένα "κενό" και καταλήγουμε σ' ένα "κενό". Το διάστημα μεταξύ τους το ονομάζουμε ζωή. Ή αλλοιώς ιστορία σύμφωνα με το έργο του Βαγγέλη Μάγειρου που βασίστηκε στο μονόπρακτο του Αστέριου Γούσιου "Η μάσκα".

Μια κοπέλα που δεν θυμάται ποια είναι, από πού ήρθε, γιατί ήρθε εδώ, τι θέλει να κάνει, πού θέλει να πάει, συναντιέται με κάποιον που εμπορεύεται ιστορίες ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται. Θα μπορούσαμε επίσης να τον ονομάσουμε Δάσκαλο, ή καθοδηγητικό Πνεύμα, ή Πνευματικό Οδηγό.
Εκείνη θέλει να αποκτήσει ταυτότητα κι εκείνος της προτείνει να δοκιμάσει βιωματικά κάποιες ιστορίες προκειμένου να βρει ποιά της ταιριάζει καλύτερα, ποιά αντιστοιχεί στην εσωτερική της αναζήτηση. Ή μήπως όλες; Μήπως η εμπειρία της κάθε ιστορίας αφήνει το αποτύπωμα της στην ψυχή, οδηγώντας την μέσα από μια εξελικτική διαδικασία στην ολοκλήρωση της;
Η κοπέλα δυσανασχετεί, οι προκλήσεις που συναντά της φαίνονται δυσβάσταχτες.Μα όλοι αυτό δεν κάνουμε;
Κανένας από μας όταν περνάει δυσκολίες δεν σκέφτεται ότι καλώς τις περνάει γιατί θα βοηθήσουν στην εξέλιξη του.

"Κάθε ιστορία μπορεί να σε αλλάξει μέχρι να γίνει δική σου.Δεν θα είσαι η ίδια μετά από κάθε εμπειρία που θα ζεις. Κάτι μέσα σου θα είναι διαφορετικό, κάθε φορά θα είσαι ένας άλλος άνθρωπος".

Έτσι η κοπέλα βιώνει τις ιστορίες που της δίνει ο οδηγός-έμπορος. Σε κάθε ιστορία φοράει μια μάσκα, την ταυτότητα της εκάστοτε προσωπικότητας. Όταν τελειώνει η "ιστορία" βγαίνει η μάσκα γιατί η ψυχή δεν χρειάζεται μάσκες.

Μια εξαιρετική τριάδα από νέα παιδιά, κινούνται κι αλληλεπιδρούν μέσα σ' ένα άδειο σκηνικό με μοναδικά έπιπλα μερικές λευκές καρέκλες.
Ο "έμπορος" είναι ένα επίπεδο πιο πάνω από τον χώρο που διαδραματίζονται οι ιστορίες. Γιατί άραγε;

Η Χρύσα Νταή, η κοπέλα της αναζήτησης θα έλεγα πως είναι η προσωποποίηση ενός λευκού χαρτιού. Ακόμα και το βλέμμα της είναι διάφανο. Η κίνηση της αέρινη, η λευκότητα της άγνοιας της αφοπλιστική.

Ο Απόστολος Μαλεμπιτζής είναι ένας ονειρικός οδηγός-έμπορος. Με χορευτικές αρμονικές κινήσεις έχει κατακτήσει τον επάνω χώρο και με το ενεργειακό του εκτόπισμα εξουσιάζει και τον κάτω χώρο ασκώντας την επιγνωσιακή παρατήρηση.
Κάτι ωστόσο μας υποψιάζει ότι ίσως και να μην ανήκει στη δική μας τρίτη Διάσταση ύπαρξης. Και πρέπει να τονίσω ότι η ιδιότητα έμπορος ουσιαστικά δεν προκύπτει από
κάπου. Σε ερώτηση της κοπέλας πόσο θα κοστίσει η κάθε ιστορία, η απάντηση του είναι ότι θα το δούνε στο τέλος.
Σίγουρα η κάθε εμπειρία που ζούμε κοστίζει. Αρνητικά ή θετικά συναισθήματα, ανάταση ψυχής ή κούραση. Δεν είναι τα χρήματα το μοναδικό κόστος.

Η Κωνσταντίνα Σκανδάλη και ο Τάσος Προβιάς σε πολλαπλούς ρόλους είναι εντυπωσιακοί. Κάθε φορά διαφορετικοί μα εξίσου γοητευτικοί. Ιδιαίτερη μνεία στην Κωνσταντίνα Σκανδάλη για την εκφραστικότητα, την πλαστικότητα της κίνησης και την ευχέρεια να μεταμορφώνεται. Δείχνει να έχει στόφα μεγάλης ηθοποιού.

Η σκηνοθεσία του Βαγγέλη Μάγειρου δημιουργεί μια φρέσκια και ζωντανή παράσταση, χρησιμοποιεί την κίνηση ως μέσο εξιστόρησης, κινείται ανάμεσα στην πραγματικότητα και στο ονειρικό-φαντασιακό στοιχείο, χαρίζοντας στο έργο μια νότα μεταφυσική και χρησιμοποιεί με έξυπνο τρόπο τις καρέκλες για να διαχωρίσει τους ρόλους.
Φυσικά βασίζεται πάνω στην πολύ καλή χορογραφία της Ναταλίας Μαρτίνη, τους μυστηριακούς φωτισμούς της Κωνσταντίνας Ποντίκη και την ιδιαίτερη μουσική του Τζώρτζη Μαυροειδή. Μια μουσική που μεγαλώνει το μυστήριο της παράστασης κι εξάπτει την περιέργεια για το τι θα επακολουθήσει και πώς θα εξελιχθεί. Σε θρίλερ, μυστηρίου ή φαντασίας.

Η παράσταση Tabula rasa είναι μια δυνατή παράσταση, με πολύ σημαντικά μηνύματα, γιατί οι εμπειρίες μας στη ζωή μεταφράζονται κυρίως σε σχέσεις και σε συναισθήματα και ψυχικές καταστάσεις που απορρέουν απ' αυτές τις σχέσεις.
Ωστόσο επειδή αυτά τα μηνύματα είναι πολλά και δύσκολα, η ώρα που παίζεται δεν συνηγορεί στην κατανόηση τους.

https://www.ticketservices.gr/event/mikros-lerameikos-tabula-rasa/?lang=el