Είδαμε την παράσταση Δύο πορτοκάλια για τα Χριστούγεννα του Κωνσταντίνου Μάρκελλου στο θέατρο Εν Αθήναις

Γράφει η Λένα Σάββα

"Μερικές φορές είναι και απελευθερωτικό να αποδεσμεύεσαι από το παρελθόν, ως προς πράγματα ή μνήμες που μπορεί να μη σ' αφήνουν να προχωρήσεις, να σε στοιχειώνουν."

Οι This famous Tiny Circus ταξίδεψαν με τον συνεργάτη τους Πέτρο Μακρή στο Βουκουρέστι και κατέγραψαν μαρτυρίες πολιτών για τα δεινά που έζησαν επί καθεστώτος Τσαουσέσκου. Οι αφηγήσεις αυτές δημιούργησαν το συγκλονιστικό θεατρικό έργο του Κωνσταντίνου Μάρκελλου σε σκηνοθεσία δική του.

"Ένα καρβέλι ψωμί τη βδομάδα δικαιούμασταν όλη η οικογένεια, μισό κιλό τυρί κάθε τρεις μήνες, κάθε μήνα λίγο λάδι ή ζάχαρη. Ρεύμα, ζεστό νερό και θέρμανση είχαμε ελάχιστες ώρες τη μέρα, με αναρίθμητες διακοπές."

Τα πρόσωπα της παράστασης:
"Έχω δύο σφαίρες που κοιμούνται μέσα μου. Δεν μπορώ να προσδιορίσω πότε ακριβώς έπαψα να τις νοιώθω σαν ξένο σώμα".
Με αυτά τα λόγια αρχίζει η συνταρακτική μαρτυρία του Βλαντ.
Ο Ανδρέας Νάτσιος, με μια ερμηνεία βαθιά ανθρώπινη, βαθιά αληθινή και άμεση που σε συγκινεί μέχρι τα μύχια σου, παίρνει τα γκέμια της παράστασης και μας προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει. Η απλότητα κι αμεσότητα του ηθοποιού, κάνουν την ερμηνεία του καθηλωτική.

Ο Λουτσιάν, ιδιοκτήτης του εκδοτικού οίκου ΚΟΡΙΟΣ, με θολό παρελθόν, άνθρωπος με αρκετές εντάσεις και πολύ πόνο εσωτερικό, φαίνεται να ζει μια διπλή ζωή.
Ο Γιώργος Παπαπαύλου διαχειρίζεται το ρόλο του με φειδώ, περιμένοντας την έκρηξη-αποκάλυψη που έρχεται στο τελευταίο μισάωρο της παράστασης. Εκεί ο καλός ηθοποιός συνταράζει με την ευαισθησία και την εσωτερική δύναμη της ερμηνείας του.

Η Αντρία, καθηγήτρια πολιτικής αγωγής, μόλις έχασε τη μητέρα της και ψάχνει να βρει απαντήσεις σε οικογενειακά θέματα.
Η Ελένη Στεργίου, απλή και αληθοφανής, με ερμηνευτική συνέπεια, έρχεται πολύ κοντά στο να είναι απόλυτα φυσική. Στη σκηνή που διηγείται στον Λουτσιάν για το περιεχόμενο του οικογενειακού της φακέλου, είναι αφοπλιστικά άμεση και συγκινεί.

Τρεις άνθρωποι, μπλέκονται σ' ένα περίεργο γαϊτανάκι συμπτώσεων, που κρύβει για τον καθένα τους ένα δώρο αποκάλυψης κι απελευθέρωσης. Και οι τρεις παλεύουν με τις μνήμες, τις ενοχές, την αλήθεια τους.

"Τα ανοιχτά παράθυρα, είναι από τις πρώτες αιτίες για τα κρυώματα σε καιρό ειρήνης. Πού να φανταζόταν η μάνα μου ότι από το παράθυρο δεν ρίχνει ριπές μόνο ο αέρας αλλά ρίχνει και σφαίρες ο στρατός ή η κυβέρνηση. Δεν ήξερες ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός, το καθεστώς ή ο άνεμος."

Αυτή η εικόνα με το παράθυρο, τον άνεμο και τις σφαίρες, είναι μια εκκωφαντική αντιδικτατορική κραυγή. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα δεν θέλουν ανοιχτά παράθυρα, ούτε ανοιχτές καρδιές. Θέλουν να σπέρνουν φόβο, ανασφάλεια, αδυναμία, στέρηση κι αθλιότητα.
Η Ελένα Τσαουσέσκου έδινε κάθε Χριστούγεννα δώρο στο λαό της, δύο πορτοκάλια. Τότε δεν υπήρχαν......χωματερές και τα πορτοκάλια ήταν ένα δυσεύρετο είδος. Καταδικάστηκε σε θάνατο με τον σύζυγό της δικτάτορα Τσαουσέσκου κι εκτελέστηκαν τον Δεκέμβρη του 1989. Ίσως να πλησίαζαν Χριστούγεννα.

"Δεν έχει σημασία ποιος ψηφίζει, έλεγε ο Στάλιν, αλλά ποιος μετράει τις ψήφους.
Ο Τσαουσέσκου, ο τσαγκάρης, μπορεί να μην τελείωσε την τετάρτη Δημοτικού, αλλά ήξερε πώς την ελάχιστη γνώση να την κάνει δύναμη.

Η σκηνοθεσία του Μάρκελλου πάνω στο εξαιρετικό του κείμενο, δημιουργεί ένα περιβάλλον ολοένα αυξανόμενης έντασης, ολοένα αυξανόμενου μυστηρίου που κρύβουν οι ήρωες του και κρατά για το τέλος το εντυπωσιακά αποκαλυπτικό φινάλε. Ξεδιπλώνει με ευρυθμία τις εξελίξεις και καταφέρνει να σε έχει σε αγωνία για την συνέχεια.
Το τέλος του έργου, ανοίγει μια καινούργια αρχή, κι αυτό φαίνεται να συνεχίζεται.Τουλαχιστον μέχρι την τελική απελευθέρωση.
Εξάλλου όπως είπε και ο μεγάλος μας ποιητής Κώστας Βάρναλης, "ένας μονάχα (βασιλιάς) είναι καλός. Ο τελευταίος."

Το ευφυές έργο του Μάρκελλου βάζει πολλά ερωτήματα όπως πόση βία δικαιολογεί η βία, ή πόση δημοκρατία μπορούμε να αντέξουμε και άλλα.
Κι επειδή όπως είπαμε πριν, το έργο δεν τελειώνει, θα κλείσω με μερικές γραμμές του κειμένου που έχουν πολλή τροφή για σκέψη.

"Το άδικο είναι να θεωρούμε ότι ο εχθρός είναι κάποιος που έρχεται απέξω και να μην μπορούμε να αντιληφθούμε το κακό που μπορεί να κάνει ο καθένας από μας στον ίδιο του τον εαυτό."

https://www.ticketservices.gr/event/dyo-portokalia-gia-ta-xristougenna/?lang=el