Είδαμε την παράσταση Αθάνατη Αγαπημένη στο θέατρο Αλκμήνη
Είδαμε την παράσταση Αθάνατη Αγαπημένη του Θάνου Ροδίτη στο θέατρο Αλκμήνη
Γράφει η Λένα Σάββα
"Η συντροφικότητα και η μοναξιά είναι τόσο κοντά όσο η εισπνοή με την εκπνοή. Και οι δύο είναι αναγκαίες για τη ζωή και την δημιουργία."
Στο ποιοτικό θέατρο Αλκμήνη (με τον υπέροχο χριστουγεννιάτικο στολισμό οφείλω να πω), είδαμε κομμάτια από τη ζωή ενός από τους μεγαλύτερους μουσουργούς όλων των εποχών, του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν "ενός από τα επτά θαύματα της μουσικής".
Αθάνατη αγαπημένη αποκαλεί στα ερωτικά του γράμματα ο Μπετόβεν την Τζουλιέττα Γκουιτσιάρντι πρώην μαθήτρια κι ερωμένη του, που της έχει αφιερώσει την σονάτα του σεληνόφωτος.
Ο Μπετόβεν ζει με τον υιοθετημένο από αυτόν, γιο της αδελφής του, έχοντας καταπέσει ψυχολογικά και σωματικά, όταν εμφανίζεται σαν πέτρα σε ήρεμη λίμνη η Άννα για να βοηθήσει στην αντιγραφή της Ενάτης συμφωνίας με την φιλοδοξία να γίνει η πρώτη γυναίκα συνθέτης στη Βιέννη.
"Η μουσική αναπτύσσεται προς τον Ύψιστο.Είναι η γλώσσα του Θεού."
Ο ανιψιός του Μπετόβεν ο Καρλ ερωτεύεται την Άννα.
Η Άννα ερωτεύεται τον Μπετόβεν.
Ο Μπετόβεν ξαναβρίσκει την δημιουργική του ορμή.
Και το ερωτικό τρίγωνο μεταξύ τους αρχίζει να σπινθηρίζει.
"Οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν αυτούς που τους αγαπούν. Εγκαταλείπουν αυτούς που τους χρησιμοποιούν."
Το υπέροχο έργο του Θάνου Ροδίτη, επιχειρεί να φέρει στο φως το ανθρώπινο, το καθημερινό πρόσωπο ενός μεγάλου δημιουργού. Τα συναισθήματα του, τις σκοτεινές του όψεις, τη μοναξιά του. Τον αγώνα του να ισορροπήσει τις εσωτερικές του συγκρούσεις, να γλυκάνει τις τάσεις αυτοκαταστροφής. Την απελπισμένη του ανάγκη να δημιουργήσει υγιείς προσωπικές σχέσεις, να μάθει πώς να αγαπά και πώς να επιτρέπει να τον αγαπήσουν.
"Αυτό ακριβώς ήθελα πάντα. Κάποιον να μ' αγαπήσει και να αγκαλιάσει τον δύστροπο χαρακτήρα και τα πάθη μου, μαζί με τα χαρίσματα μου."
Συνεπώς το έργο του Ροδίτη είναι ένα αντίδοτο για την εξιδανίκευση. Είναι μια υπενθύμηση ότι όλοι έχουμε την ανθρώπινη διάσταση μας με όλες της τις ατέλειες αλλά κι ένα τεράστιο ανεξερεύνητο δυναμικό που δεν γνωρίζουμε τους τρόπους να το ενεργοποιήσουμε.
"Αυτός που ανακαλύπτει τη φύση είναι και ο δημιουργός της. Μόνο στη φύση ανακαλύπτει η ύπαρξη την αρμονία."
Η ζωή δίνει πάντα ευκαιρίες και πολλές μάλιστα κι εγώ αγαπώ πολύ οτιδήποτε έχει διορθωτικό χαρακτήρα.Στο ευφυές αυτό κείμενο του Ροδίτη, δίνεται η ευκαιρία στην μουσική αυτή διάνοια, να επιλέξει ανάμεσα στο φαντασιακό και στην πραγματικότητα όπως μας λέει και η πρωταγωνίστρια του έργου Αναστασία Διοτίμα Γκολέμα.
Η φανταστική ζωή δεν έχει δαπάνες, είναι ανέξοδη.
Η πραγματική όμως, είναι βίωμα βαθύ, συμμετέχει ολόκληρη η ύπαρξη μας, σωματική, συναισθηματική, πνευματική, ενεργειακή.
"Όποιος σπέρνει αγάπη, τρυγάει δάκρυα."
Εξαιρετικός ο Άθας Θεολόγης στο ρόλο του Μπετόβεν, "έγραψε" μέσα μου σαν μορφή και σαν ερμηνεία. Το πάθος, ο ενθουσιασμός, η παραξενιές του, είναι απόλαυση. Οι στιγμές που γίνεται ένα μικρό παιδί που ζητάει αγάπη και οι στιγμές που γίνεται ένας δύστροπος θυμωμένος ενήλικος που θέλει την ησυχία του, εναλλάσσονται στην ερμηνεία του και δίνουν ανάγλυφα την πολυσχιδή προσωπικότητα του Λούντβιχ.
"Ένας ανεκπλήρωτος έρωτας είναι πιο ρομαντικός από μια σύζυγο που θα μου επιβάλλει να βάζω τα άπλυτα μου στο καλάθι."
Αναστασία Διοτίμα Γκολέμα: Μυστηριακή και γλυκειά, παθιασμένη κι επαναστάτρια, τρυφερή κι ερωτική, εντυπωσιακή στην αποκάλυψη της. Μια πολύ γοητευτική παρουσία κι ερμηνεία. Η Γκολέμα χτίζει ένα ρόλο που ανταποκρίνεται πλήρως στο ιστορικό πρόσωπο.
Πολύ καλός ο Αντρέας Κωνσταντινίδης στο ρόλο του θυμωμένου κι ανταγωνιστικού ανηψιού με τα χιλιάδες απωθημένα και τραύματα, όχι αδίκως κάποιες φορές.
"Να θυμάστε έγινα χειρότερος γιατί ο θείος μου ήθελε να με κάνει καλύτερο."
Η σκηνοθετική γραμμή του Θεολόγη στήνει μπροστά μας με ελάχιστα σκηνικά μια ολόκληρη εποχή, τη Βιέννη του 1827, λαμπερή όσο ήταν και σκοτεινή όσο την έκαναν οι επικρατούσες συνθήκες.Με μπόλικες ενέσεις από την θεϊκή μουσική του Μπετόβεν, μας εισάγει σ' ένα σαγηνευτικό περιβάλλον που μπορεί να αποδεχτεί και να αγκαλιάσει μια πραγματικότητα λιγότερο εξιδανικευμένη.
Σ' αυτό το περιβάλλον σημαντικό ρόλο παίζουν οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί (Αrt focus) και τα υπέροχα κοστούμια εποχής της Άννας Καμπέρη.
"Το πουλί που στέκεται στο κλαδί, δεν φοβάται μήπως σπάσει γιατί πιστεύει στα φτερά του!!!"
Η Αθάνατη Αγαπημένη είναι μια ονειρική παράσταση, μια μείξη από βιογραφία και δημιουργική φαντασία, μια ένωση πραγματικότητας και διορθωτικής (συγγραφικής) παρέμβασης.
Ο συγγραφέας θέλει να μας πει με τον δικό του τρόπο: Αν ένας δημιουργός που λατρεύεται παγκοσμίως, τολμάει να εκτεθεί και να αποκαλύψει την ανθρώπινη διάσταση του, αξίζει για αυτό να τον αγαπάς και να τον θαυμάζεις ακόμα περισσότερο!
https://www.ticketservices.gr/event/theatro-alkmini-athanati-agapimeni/?lang=el