Είδαμε το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος στο θέατρο Θησείον

ΠΡΟΣΦΑΤΑ:

18/05/2024

Είδαμε το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος στο θέατρο Θησείον

ΕΙΔΑΜΕ Γράφτηκε από Λένα Σάββα Απρίλιος 23 2024 μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς

Είδαμε την παράσταση Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος
στο θέατρο Θησείον

Γράφει η Λένα Σάββα

Το έργο του Καταλανού συγγραφέα Ζουζέπ Μαρία Μιρό γράφτηκε το 2020.Βραβεύτηκε την ίδια χρονιά με το βραβείο BORN και το 2022 πήρε το Εθνικό βραβείο δραματουργίας της Ισπανίας.
Η σκηνοθέτρια Ζωή Ξανθοπούλου αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία αυτού του πολυπρόσωπου μονόλογου πάνω στην επίσης βραβευμένη μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ.

Ένα αγόρι 17 χρόνων, ο Αλμπέρτ, το πιο όμορφο αγόρι σ' όλη την περιοχή, βρίσκεται νεκρό σ' ένα χωράφι κοντά στη διασταύρωση, με το σώμα του ακρωτηριασμένο.
Η παράσταση αρχίζει με φωνές που μιλάνε ψιθυριστά. Κάτι πρέπει να μείνει κρυμμένο, να μην φανερωθεί.
Αρχίζει να μιλάει ο Αλμπέρτ που δεν έχει ακόμα καταλάβει ότι έχει περάσει απέναντι. Μας περιγράφει το κόκκινο μαγιώ που φοράει και τα αθλητικά του παπούτσια. Τον βρίσκει ο Λουίς, το πρώην αφεντικό του πατέρα του.

"Άμα περάσεις τη διασταύρωση δεν είναι καλό.Ή για σεξ ή για ναρκωτικά πηγαίνεις."

Η διασταύρωση είναι ένα πονηρό στέκι, όπου πήγαινε ο Αλμπέρτ, ο Ελισέου, που το σκάει από το χωριό όταν βρέθηκε το πτώμα γιατί ξέρει ότι θα τον αναζητήσει η αστυνομία κι άλλα αγόρια από διάφορες φυλές κι εκπορνευόταν.
Ο Ελισέου ήταν ο κολλητός φίλος του πατέρα του Αλμπέρτ, που κρεμάστηκε πριν δέκα χρόνια.
Όλο το χωριό πήγαινε στη διασταύρωση, μα το πρωί κανένας δεν ήξερε τίποτα.
Η διασταύρωση είναι ο καθρέφτης μιας σάπιας και διεφθαρμένης κοινωνίας, μικρής εδώ, μεγαλύτερης γενικότερα, που ζέχνει καταπίεση, κόμπλεξ, απωθημένα ένστικτα, βία και βρώμικο ιδρώτα.

" Τον ζήλευαν όλοι.Ήταν το πιο όμορφο αγόρι του Λυκείου, όλης της περιοχής. Δεν υπάρχει τίποτα πιο προκλητικό κι επαναστατικό από την ομορφιά, από την αυθάδεια μιας νιότης και μιας ομορφιάς σαν τη δική του."

Η μουσική του Φώτη Σιώτα, ακούγεται κάποιες φορές σαν ουρλιαχτό, σαν σειρήνα, σαν αλύχτισμα αγριμιού. Η μουσική θέλει να μιλήσει για όλα αυτά που μένουν σκεπασμένα σ' αυτή την κλειστή επαρχιώτικη κοινωνία. Παιδεραστία, ομοφοβία, σκοτεινά ένστικτα.

" Ήταν η άνοιξη του πόθου ή ένας άγγελος εξολοθρευτής που ήθελε να μας σκοτώσει όλους με την ομορφιά του και τη φύση του; "

Η Ζωή Ξανθοπούλου, ερωτευμένη θαρρείς με το έργο του Μιρό, σε αυτή την ποιητική διάσταση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ, χτίζει την παράσταση με δύο βασικά υλικά.Το κείμενο και την ερμηνεία. Ένας από τους καλύτερους νέους ηθοποιούς μας, ο Αργύρης Ξάφης, γίνεται το δυνατό ατού της. Αναλαμβάνει να ερμηνεύσει επτά ρόλους και είναι αλήθεια, πριν το δεις δεν μπορείς να φανταστείς πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτό από ένα άτομο. Θα πω το χιλιοειπωμένο. Ο Ξάφης είναι συγκλονιστικός στην ερμηνεία του. Έκλεινα τα μάτια μου και στη σκηνή υπήρχαν πέντε με έξι ηθοποιοί. Τα άνοιγα και υπήρχε μόνο ο Ξάφης, σ' ένα μαραθώνιο ερμηνειών και μεταμορφώσεων. Μεταμορφώσεων που δεν έχουν να κάνουν ούτε με περούκες, ούτε με αλλαγές ρούχων. Μόνο μια απλή μετατόπιση στο χώρο, μια ελαφριά αλλαγή στο φωτισμό και αναδύεται ένα καινούργιο πρόσωπο στο σημείο που σβήνει το παλιό. Ο Ξάφης γίνεται ο Άλμπερτ, η καθηγήτριά του στο Λύκειο, η μητέρα του, ο κολλητός φίλος του πατέρα του ο τρανς Ελισέου, το πρώην αφεντικό του πατέρα του και δύο συγχωριανοί. Επτά ανθρωποι- ρόλοι να αφηγούνται τις ιστορίες τους σ' έναν ερμηνευτικό άθλο κι εμείς οι θεατές, λες και είμασταν μέρος μιας εκκλησιαστικής λειτουργίας. Τόσο μας είχε συνεπάρει.
Όμως τα λόγια είναι φτωχά όταν η εμπειρία είναι τόσο δυνατή και γράφεται μέσα σου ανεξίτηλα, γιατί τέτοιες παραστάσεις δεν ξεχνιούνται.

Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος, είναι ένα έργο βαθειά πολιτικό και ξύνει με το νυστέρι όλα τα κακώς κείμενα των κοινωνιών του κόσμου. Μας αφορά όλους γιατί κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών όταν συμβαίνει κάτι που υπονομεύει την ακεραιότητα και την αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου. Ας πάψουμε να είμαστε Πόντιοι Πιλάτοι κι ας αρχίσουμε να αναρρωτιόμαστε πού αρχίζει και πού τελειώνει η δική μας συμμετοχή.

"Σ' αυτό το μέρος δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από σένα, μας ψιθυρίζει ο συγγραφέας. Γιατί ίσως μόνο αν αναγνωρίσουμε την ομορφιά μας, που θα πει να αναγνωρίσουμε τον φόβο και την πληγή μας, θα μπορέσουμε να γίνουμε ξανά αγαθοί, να εδραιώσουμε μαζί τα θεμέλια μιας πιο ευγενικής κοινότητας."
Άβελ Γκονσάλες Μέλο
Κουβανός συγγραφέας και σκηνοθέτης.

*Παράταση έως τις 4 Ιουνίου* για το sold out “Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος” με τον Αργύρη Ξάφη στο Θέατρο ΘΗΣΕΙΟΝ. Τη μουσική έχει συνθέσει ειδικά για την παράσταση ο Φώτης Σιώτας.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ

Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου

Μουσική: Φώτης Σιώτας

Σκηνογραφία-ενδυματολογία: Βασίλης Αποστολάτος

Βίντεο παράστασης: Νατάσσα Ε. Ιωάννου

Α’ Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώτα Παναγή

Β’ Βοηθός σκηνοθέτη: Έρρικα Ρούσσου

Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου

Παραγωγή: ΕΠΤΑΡΧΕΙΑ

Ερμηνεύει ο Αργύρης Ξάφης

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ