Είδαμε τον Χρυσό Δράκο στο Σύγχρονο θέατρο.

Γράφει η Λένα Σάββα

Το αριστουργηματικό έργο του πολυγραφότατου και βραβευμένου Ρόλαντ Σίμελπφένιχ σκηνοθετεί ο Γιώργος Ματζιάρης ο οποίος έχει κάνει και την δραματουργική επεξεργασία.
Την ποιητική μετάφραση υπογράφει η Έρη Κίργια και την δημιουργία του λιτώς ομιλούντος σκηνικού χώρου ο Σταύρος Μπαλής.

Το έργο του Σιμελπφένιχ, ένα βαθειά πολιτικό έργο, περιγράφει με διεισδυτικό και λεπτοφυή τρόπο την πολιτικοκοινωνική κατάσταση της Ευρώπης και γενικά της Δύσης, καταδεικνύοντας την σταδιακή φθορά της.

Πέντε Ασιάτες μετανάστες και ντόπιοι, μαγειρεύουν και διεκπεραιώνουν παραγγελίες στο ταϊλανδοκινεζοβιετναμέζικο εστιατόριο Ο ΧΡΥΣΟΣ ΔΡΑΚΟΣ. Ανάμεσά τους ένας νεαρός Κινέζος, παράνομος μετανάστης, που ψάχνει την αδελφή του και υποφέρει από φριχτό πονόδοντο.

Μέσα λοιπόν σε γουόκ και διάφορα άλλα κουζινικά σκεύη, μέσα στις δύσκολες συνθήκες της εργασίας τους, μας αφηγούνται τις ιστορίες ανθρώπων που μένουν στην ίδια πολυκατοικία και δίπλα σ' αυτήν.
Ένας ηλικιωμένος άντρας που θα έδινε οτιδήποτε για να ξαναγίνει νέος.
Η εγγονή του που ζει σ' ένα άλλο διαμέρισμα με τον φίλο της και περιμένει παιδί το οποίο δεν θέλει.
Δύο αεροσυνοδοί, ένας παντοπώλης, ο άντρας με το ριγέ πουκάμισο που τον εγκαταλείπει η γυναίκα του.
Άνθρωποι δυσαρεστημένοι με τη ζωή τους που θέλουν συνεχώς κάτι άλλο.
"Μακάρι να μπορούσα να είμαι κάτι διαφορετικό απ' αυτό που είμαι. Κάτι διαφορετικό απ' αυτό που πρέπει να είμαι. Ένας άλλος άνθρωπος."

Ενδιάμεσα σε όλες αυτές τις ιστορίες εκτυλίσσεται και μια παραλλαγμένη Αισωπική ιστορία του τριζονιού και του μυρμηγκιού.
Το τριζόνι γεμίζει με τραγούδι και χορό τον χώρο ενώ το μυρμήγκι δουλεύει ακατάπαυστα. Όμως ο Χειμώνας κάποτε έρχεται και το τριζόνι αρχίζει να πεινάει. Το μυρμήγκι του λέει ότι θα πρέπει να δουλέψει για να κερδίσει το φαγητό του.

Οι πόνοι στο δόντι του νεαρού Κινέζου γίνονται αφόρητοι. Οι υπόλοιποι αποφασίζουν ότι το δόντι πρέπει να βγει. Εκείνος ονειρεύεται το Βιετνάμ.

Το μυρμήγκι αρχίζει να εκμεταλλεύεται το τριζόνι για μια μπουκιά φαγητό και του λέει ότι πρέπει να είναι ευχαριστημένο που έχει μια σκεπή πάνω από το κεφάλι του και που δεν το διώχνουν πίσω στον τόπο του.(Μέσα σε μια πρόταση, ολόκληρη η ιστορία του καπιταλισμού και της ανθρώπινης εκμετάλλευσης).
"Ξάφνου στη μέση του δωματίου, στήνεται όρθια μια νεαρή Ασιάτισσα, μια ολόκληρη μακρινή ήπειρος. Η Κίνα με την ιστορία των χιλιάδων χρόνων. Η απαγορευμένη πόλη, το Σινικό τείχος, ο κίτρινος ποταμός, η ανακάλυψη της πυρίτιδας, οι δρόμοι του μεταξιού."

Πέντε ηθοποιοί παίζουν όλους τους ρόλους αυτών των σύντομων ιστοριών κι εμείς απολαμβάνουμε ένα τέλεια κουρδισμένο σύνολο από κινήσεις κι αφηγηματικό λόγο.
Να σημειώσω ότι είδα την παράσταση στην πρεμιέρα και ήταν σαν να παιζόταν ένα μήνα.
Το δυνατό καστ των ηθοποιών απόλυτα συντονισμένο κινιόταν και μιλούσε σαν να ήταν ένας άνθρωπος. Σε πολύ λίγες παραστάσεις το έχω απολαύσει αυτό το φαινόμενο. Φυσικά συνέβαλλε σ' αυτό η εξαιρετική δουλειά της Βρισηίδας Σολωμού στην κίνηση.

Πικρές αλήθειες για τις ανθρώπινες σχέσεις, για τη μετανάστευση και τη μοναξιά, για το φόβο του θανάτου και των γηρατειών, για τη λαχτάρα για αγάπη κι αποδοχή, για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας που υπάρχουν σχεδόν παντού.

"Μπορεί έξω να έχει έρθει το Καλοκαίρι."

Άφατη ευαισθησία, διανθισμένη με έξυπνο χιούμορ, τρυφερότητα, λυρισμό και ποίηση, είναι τα δομικά υλικά της σκηνοθεσίας του Γιώργου Ματζιάρη.

Συντονισμένη επίσης με το κείμενο, η υπέροχη μουσική του Λευτέρη Βενιάδη, ενώνει τις ιστορίες μεταξύ τους και δίνει έμφαση στα δρώμενα. Άγρια και χειμαρρώδης σαν τους ρυθμούς που επικρατούν στο ταχυφαγείο. Η μουσική γελάει θυμώνει, διαμαρτύρεται και προπαντός συμμετέχει. Γίνεται γλυκειά και τρυφερή όταν συνοδεύει την ιστορία του τριζονιού και του μυρμηγκιού, γίνεται ποίηση. Σπαράζει με το τέλος αυτής της ιστορίας.
Εύστοχοι κι εκφραστικοί οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα, προχωρούν βαθύτερα από το ορατό, φωτίζουν το υπόβαθρο των ιστοριών.

Μια πολύ αξιόλογη παρέα ηθοποιών, με τις οδηγίες της ιδιαίτερα ευφάνταστης πρωτότυπης κι ευαίσθητης σκηνοθεσίας του Γιώργου Ματζιάρη, δημιουργούν ένα μικρό αριστούργημα. Οι γυναίκες παίζουν αντρικούς ρόλους και οι άντρες γυναικείους. Οι ηλικιωμένοι παίζουν ρόλους νεαρών και το αντίθετο. Παύσεις ενδιάμεσα σαν επανάληψη της σκηνοθετικής οδηγίας και για να δοθεί έμφαση στην αφήγηση και σασπένς.

Μοναδική στην ερμηνεία των ρόλων της η υπέροχη Γιούλικα Σκαφιδά. Εξαιρετικοί όπως πάντα ο Χρήστος Σαπουντζής κι ο Δημήτρης Αλεξανδρής. Τρεις σπουδαίοι ηθοποιοί. Σπιντάτη ερμηνεία και κίνηση από την Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, ξεχώρισε για το μπρίο και την εκφραστικότητά της. Έκπληξη ο Στρατής Χατζησταματίου για την ευαίσθητη ερμηνεία του ( ιδιαίτερα ως τριζόνι- Ασιάτισσα) και την αέρινη κίνησή του. Πέντε ηθοποιοί πραγματικά απολαυστικοί.

Τα μηνύματα της παράστασης πολλά κι έντονα, με το χιούμορ να προσπαθεί να τα γλυκάνει και να τα θεραπεύσει.
Ο ΧΡΥΣΟΣ ΔΡΑΚΟΣ είναι μια παράσταση που φιλοδοξεί και το πετυχαίνει να μας ευαισθητοποιήσει σχετικά με τις φυλετικές διακρίσεις και το μεταναστευτικό. Είναι ένα ηχηρό Όχι στον καπιταλισμό και στην εκμετάλλευση των ανθρώπων, δοσμένο με χιούμορ, ποιητικότητα και λυρισμό. Είναι απόλαυση μιας έξοχης θεατρικής τέχνης που προάγει πολιτισμό, αισθητική και βαθειά πολιτική ευαισθησία.
Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές για μια παράσταση που δεν θα ξεχαστεί εύκολα.

Σαν υστερόγραφο έχω να προσθέσω κάτι που ίσως φανεί άσχετο αλλά δεν είναι κι όποιος καταλάβει κατάλαβε.
Ρώτησαν κάποτε τον πολυαγαπημένο μου Θόδωρο Αγγελόπουλο γιατί κάνει ταινίες για λίγους κι εκείνος απάντησε: "Δεν κάνω ταινίες για λίγους, αλλά ταινίες που προσπαθούν να εξυψώσουν τους πολλούς."

Παίζουν: Γιούλικα Σκαφιδά, Δημήτρης Αλεξανδρής, Χρήστος Σαπουντζής,
Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Στρατής Χατζησταματίου.
Σκηνοθεσία / δραματουργική επεξεργασία (βασισμένη στη μετάφραση της Ε.
Κύργια) : Γιώργος Ματζιάρης
Μουσική : Λευτέρης Βενιάδης
Έπαιξαν οι μουσικοί: Guido de Flaviis σαξόφωνα και Σπύρος Σουλαδάκης πιάνο.
Η ηχογράφηση έγινε στο studio AUX από τον Γιώτη Παρασκευαΐδη και τον Κίμωνα Βλαχάκη.
Δημιουργία σκηνικού χώρου: Σταύρος Μπαλής
Κοστούμια: Χριστίνα Τσουτσουλίγα
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Επιμέλεια Κίνησης: Βρισηίδα Σολωμού
Φωτογραφία : Τζίνα Σκανδάμη
Video: Θωμάς Παλυβός
Γραφιστική Επιμέλεια: Μάριος Γαμπιεράκης (Μαύρα Γίδια)
Βοηθοί σκηνοθέτη: Άντα Πουράνη, Γιάννης Μπαριάμης
Οργάνωση Παραγωγής :Πάνος Σκούρας
Διεύθυνση Παραγωγής:Ελντίνα Παπαναστασίου
Προβολή/Επικοινωνία: Αγλαΐα Παγώνα

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: OLYMPIA CULTURE

Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00
Κυριακή: 18:30

ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ: Ευμολπιδών 45, Γκάζι

Ταυτότητα Εκδήλωσης

Ημερομηνία:

Από: 19/04/2023 Εως: 21/05/2023

Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00 | Κυριακή: 19.00

Πληροφορίες / Κρατήσεις:

Τηλ: 2103464380 | www.sychronotheatro.gr