Είδαμε την Κλειδαρότρυπα στο θέατρο Δρόμος.

Ξεκινώντας για το Θέατρο Δρόμος ο δισταγμός για την παράσταση που θα παρακολουθούσα ήταν εκεί. Μικρός χώρος, μη επώνυμοι και νεαροί σε ηλικία ηθοποιοί, σκηνοθέτιδα και πρωταγωνίστρια μία 27χρονη.
Φτάνοντας στην Αγίου Μελετίου 25 και μπαίνοντας στον χώρο, το design με κέρδισε απευθείας, ο χώρος γινόταν οικείος και όχι απρόσωπος.
Και άνοιξε η πόρτα. Και οδηγηθήκαμε στις θέσεις μας. Και ξεκίνησε η παράσταση. Η ζωή μιας οικογένειας μπροστά στα μάτια μας. Μπαμπάς, μαμά και μία κόρη. Όλα καλά. Χμ-όχι! Μόλις ένιωθες ότι συνήθιζες μία συνθήκη, η πλοκή άλλαζε έξυπνα, πιστευτά και χωρίς υπερβολές και έμπαινες σε άλλο κλίμα. Ο αέρας του μυστηρίου πλανιόταν πάνω από την αίθουσα. Οι ανατροπές διαδοχικές.
Πρωταγωνίστρια στο έργο είναι η μερική θέαση των καταστάσεων από όλους τους ήρωες. Η εύκολη λύση είναι να χαρακτηρίσεις την κεντρική ηρωίδα (Ιόλη; Ή όλοι;) σχιζοφρενή. Αποφεύγεις έτσι να θέσεις-πολλώ μάλλον να απαντήσεις- επικίνδυνα ζητήματα, που ξεπερνάν την εμβέλεια της σκηνής του θεάτρου και μας κατακτούν: Υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα; Μήπως αν αφήσουμε την οπτική μας γωνία και περάσουμε απέναντι θα αντιληφθούμε κάτι
διαφορετικό; Η Ελένη Δήμου θα μας ψιθύριζε «Προσωπικά δεν έχω αίσθηση αυτό που ζούμε αν είναι αλήθεια ή παραίσθηση». Πόσο οι βαθιά ριζωμένες βεβαιότητες είναι δεδομένες; Κι αν ανατραπούν; Όλα θα είναι όπως πρώτα; Ο φόβος να τα δούμε όλα; Ο χρόνος που κυλάει πόσο διαφοροποιεί τις συνθήκες; Υπάρχουν κλειστές πόρτες σε κάποια θέματα; Και η Αγία Ελληνική Οικογένεια, πως τοποθετείται σε όλα αυτά; Και η Αγάπη, ο υπέρτατος Νόμος, έχει εξουσία σε όλα τα βασίλεια;
Ο Στρίντμπεργκ και ο Ίψεν φέρνανε διακριτικά γύρους στην αίθουσα. Η μουσική ήταν οργανικά δεμένη με την παράσταση, εξυπηρετούσε τη ροή της, δεν κυλούσε ανεξάρτητα. Το σκηνικό δεν ήταν κατάφορτο, ήταν όμορφο και εξυπηρετούσε τη ροή. Οι ηθοποιοί πολύ καλά δουλεμένοι, από τον λόγο που αρθρωνόταν πεντακάθαρα ως τις σωματικές σκηνές. Το κοινό παρακολουθούσε σε πλήρη ετοιμότητα. Και ο τόνος του χιούμορ τόσος ώστε να μην ξεφεύγει ή να διαταράσσει τη ροή.
Η παράσταση βάζει έξυπνα και φιλοσοφημένα ερωτήματα. Το εντυπωσιακό είναι ότι η συγγραφέας έγραψε το έργο στα 19 της χρόνια. Δείτε την παράσταση. Έχετε να ακονίσετε τη σκέψη σας.

Θέατρο Δρόμος
Αγίου Μελετίου 25, Κυψέλη, 210 8818906

Σκηνοθεσία: Μαρίτα Κωστοπούλου
Σκηνικά: Μαύρα Καραφύλη
Αφίσες: Στεφανία Δασκαλόσογλου
Κάθε Παρασκευή, 21:15, ως τις 7 Απριλίου.
Διάρκεια: 90 λεπτά

Παίζουν:
Μαρίτα Κωστοπούλου, (Ιόλη)
Χρυσούλα Καραπιπέρη, (Ελένη)
Γιάννης Κουκοβίνος (Δημήτρης)
Ελένη Ορνεράκη, (Κατερίνα)
Θωμάς Παπαδάκης, (Νίκος)
Χρήστος Παρδάλης (Στέφανος)