Διαβάσαμε και σχολιάζουμε ''Το πέταγμα'' του Γιάννη Αγγελή από τις εκδόσεις Αγγελάκη.

Αριθμός Σελίδων 130
Βιβλιοδεσία Χαρτόδετο
Διαστάσεις 14Χ21cm
Ημ. Έκδοσης Ιούνιος 2022
ISBN 978-960-616-278-7

τιμή: 11,70€

Οι εκδόσεις Αγγελάκη οι οποίες βρίσκονται στα Εξάρχεια (Χαριλάου Τρικούπη 41 10681, Αθήνα), έχουν μπει δυναμικά στη βιβλιοθήκη μας κι έχουν κερδίσει την καρδιά μας με την πολυποίκιλη θεματολογία από βιβλία που επιλέγουν κάθε φορά να εκδόσουν. Ένα από αυτά είναι και αυτό που κυκλοφόρησε πρόσφατα ''το Πέταγμα'', του Γιάννη Αγγελή. Πρόκειται για μια σειρά κειμένων αυτοβελτίωσης 130 σελίδων, το οποίο έρχεται να διευκρινίσει μια σειρά από ζητήματα ψυχολογίας. Στην καθημερινή μας ζωή συχνά βρισκόμαστε σε τέλμα, σε ψυχική εξουθένωση. Οι απαιτήσεις της καθημερινότητας, των σχέσεων μας με τους άλλους, της δουλειάς, της κοινωνίας μας εξαντλούν. Πολλοί άνθρωποι σήμερα ψάχνουν λίγη πιο επαγγελματική βοήθεια κι ανακούφιση, είτε μέσω των συνεδριών με κάποιον ειδικό ψυχοθεραπευτή, είτε μέσω των βιβλίων ψυχολογίας κι αυτοβελτίωσης. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι κι  αυτό που κρατάω στα χέρια μου, το Πέταγμα του Γιάννη Αγγελή. Το Πέταγμα είναι ένα εγχειρίδιο με συμβουλές για το ευ ζην μας κι ένα ταξίδι επίγνωσης και συνειδητότητας που αξίζει να κάνετε! Αγγίζει πολλά και ευαίσθητα θέματα όπως η σχέση με το εγώ μας, με τους άλλους, με τους γονείς μας, με το σεξ κλπ. Συνηθίζουμε εξάλλου να βλέπουμε πάντα τον κόσμο μέσα από τα μάτια των άλλων, μέσα από τα ταμπού και τις πεποιθήσεις που μας πέρασαν οι γονείς μας, τα αδέρφια μας, οι φίλοι μας, οι σύντροφοι μας, η ίδια η κοινωνία.

Το Πέταγμα συμβολικά, μπορεί να σημαίνει την φυγή και την απελευθέρωση από όσα μας κρατάνε πίσω στην προσωπική μας εξέλιξη. Πόσες φοβίες, πρέπει, θέλω μα δεν μπορώ, έχουμε μέσα μας που μας κρατούν δέσμιους επί χρόνια, μακριά από όσα θέλουμε πραγματικά να κάνουμε αλλά δεν τολμάμε να πράξουμε; Είναι ξεκάθαρο ότι εμείς δημιουργούμε τις αλυσίδες μας. Πάντα υπάρχει χρόνος και χώρος για προσωπική αλλαγή. Όταν θεωρούμε ότι δεν έχουμε άλλη εναλλακτική, είναι σαν κάτι  να μας στραγγαλίζει, σαν να πνιγόμαστε. ''Ό,τι δεν αλλάζει, ό,τι μένει ακίνητο, αργά ή γρήγορα θα πεθάνει'' γράφει κάπου ο συγγραφέας. Γι'αυτό είναι ανάγκη να αντιληφθούμε εγκαίρως  ότι ο χρόνος μας δεν είναι άπλετος ώστε να περιμένουμε πότε μαγικά κάτι θα αλλάξει από μόνο του. Ο τρόπος που βιώνουμε τον χρόνο σχετίζεται με το πως ζούμε την καθημερινότητα μας, με το πόσο φροντίζουμε την ψυχή και τον εαυτό μας ή όπως λέει ο συγγραφέας με τις στιγμές που δοθήκαμε με πάθος σε κάτι, και την ίδια στιγμή καταφέραμε να εγκλωβίσουμε το χρόνο σαν να δημιουργούμε ένα εσωτερικό άλμπουμ, που είμαστε εμείς μόνο οι δημιουργοί του.

''Ο χρόνος τι είναι εν τέλει; Έχει περισσότερο σημασία η ποσότητα ή η ποιότητα του;''

Το Πέταγμα σαν ιδέα θυμίζει έντονα την Αλληγορία του Σπηλαίου του Πλάτωνα. Είναι μια αλληγορία που παρουσιάστηκε από τον ίδιο στο έργο του Πολιτεία, με σκοπό να συγκριθούν «οι επιπτώσεις της παιδείας και της έλλειψής της στη φύση του ανθρώπου». Ο Πλάτων στην αλληγορία αυτή παρουσιάζει ένα σύνολο ατόμων που βρίσκονται αλυσοδεμένοι μέσα σε ένα σπήλαιο. Πίσω τους καίει μια φωτιά και περνούν διάφορα αντικείμενα με αποτέλεσμα να βλέπουν στον κενό τοίχο μπροστά τους τις σκιές των αντικειμένων αυτών. Οι ίδιοι δίνουν ονόματα σε αυτές τις σκιές. Οι σκιές είναι η πραγματικότητα των φυλακισμένων. Αν κάποιος σπάσει τα δεσμά του και αποδράσει από τη σπηλιά του και βγει στο φως θα καταλάβει ότι η σπηλιά που ζούσε τόσα χρόνια δεν ήταν η πραγματικότητα, αλλά μια κατασκευή αυτής. Αυτός είναι ο φιλόσοφος. Οι φυλακισμένοι έχοντας βολευτεί δεν επιθυμούν να φύγουν από τη φυλακή τους, διότι δεν γνωρίζουν την καλύτερη ζωή που μπορούν να έχουν εκεί έξω. Έτσι κι εμείς οι άνθρωποι βρισκόμαστε δέσμιοι σε μια προσωπική φυλακή, αυτή των ταμπού, στερεοτύπων, πεποιθήσεων, των πρέπει μας, νομίζοντας ότι μόνο αυτή η επιλογή υπάρχει. Το μόνο που αντικρύζουμε είναι ένας κενός τοίχος, μια έλλειψη προοπτικής. Τα δεσμά μας είναι πολύ βαριά για να τα σπάσουμε και να διαλέξουμε έναν άλλο δρόμο. Δεν υπάρχει ζωή εκεί έξω, δίχως απώλεια. Σίγουρα θα χάσουμε κάτι ή θα δυσκολευτούμε στην αρχή όμως μια καλύτερη επιλογή σίγουρα υπάρχει. Όλος μας ο κόσμος περικλείεται στην φυλακή που οι ίδιοι έχουμε φτιάξει. Το λεγόμενο comfort zone. Όλα αυτά μας στερούν ένα σημαντικό κομμάτι της ελευθερίας μας. Αυτά προσπαθεί με ιδιαίτερη ευαισθησία να μας μεταλαμπαδεύσει ο συγγραφέας στο βιβλίο αυτό μέσα από τα κείμενα του. 

"Ο χρόνος μπορεί να αυξηθεί στο διπλάσιο, μόνο για αυτούς που μπορούν να αναλάβουν το ρίσκο να αισθανθούν και να δράσουν . Για αυτούς υπάρχει χρόνος.".

 Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν κάποια κείμενα που είναι διαφορετικά από τα υπόλοιπα. Ο συγγραφέας έγραψε κάποιες  επιστολές προς την αλήθεια, προς τον Κορονοϊό και προς τους μελλοντικούς εραστές. Φαντάζει σαν να απευθύνεται σε πρόσωπα πραγματικά. Μια πολύ ιδιαίτερη πινελιά, που ίσως μου θυμίζει και κάτι από Χόρχε Μπουκάι, κάνει την διαφορά μέσα στο βιβλίο.

Το ύφος του συγγραφέα είναι φιλικό, ζεστό, οικείο, ανθρώπινο, ίσως και κατά μία έννοια πατρικό. Δεν είναι τυχαίο ότι ο συγγραφέας εργάζεται ως ψυχοθεραπευτής σε δικό του χώρο. Βγάζει στην γραφή του αυτό το προστατευτικό, το καθοδηγητικό στοιχείο που έχουν οι γιατροί της ψυχής. Εξάλλου ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως  συντροφικό ον και πάντα αναζητά τον διάλογο και την αλληλεπίδραση με τους υπόλοιπους γύρω του για να νιώθει πλήρης.

"Δεν  περιμένω να βρω το άλλο μου μισό, αλλά θέλω να γίνω ολόκληρος ώστε να συναντήσω κάτι επίσης ολόκληρο και αληθινό.".

Εν κατακλείδι, αυτό το βιβλίο έχει διδακτικό χαρακτήρα. Ο συγγραφέας καταγράφει, με απλότητα και μοναδική ευαισθησία τις αόρατες και ορατές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής. Προσφέρει στον αναγνώστη μέσα από τα κείμενα του, ερμηνευτικά κλειδιά για την κατανόησή του εσώτερου εαυτού. Αξίζει λοιπόν να το διαβάσετε, σίγουρα κάπου θα αναγνωρίσετε κάτι δικό σας, κάτι που σας απασχολεί. Θεωρώ ότι το να γιατρεύεις έστω και λίγο τις πληγές του άλλου ότι είναι σπουδαίο πράγμα. Έτσι λοιπόν, ευχόμαστε στον συγγραφέα πάντα να έχει την δύναμη να βοηθάει  το συνάνθρωπο του.  Να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο αυτό  και ανυπομονούμε να διαβάσουμε και τις επόμενες συγγραφικές δουλειές του!

 -------

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Ο Γιάννης Αγγελής γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι απόφοιτος του τμήματος κοινωνικής εργασίας του ΑΤΕΙ Κρήτης. Έκανε την πρακτική του άσκηση στην Νορβηγία και πιο συγκεκριμένα στο κέντρο ατόμων με αναπηρίες Skolevein, στην πόλη Γκριμσταντ.

Μετέπειτα ειδικεύτηκε στη σωματική ψυχοθεραπεία, αποφοιτώντας από το κέντρο ‘’Βίλχελμ Ράιχ’’- Ελληνικό Ινστιτούτο νευροφυτοθεραπείας και Ανάλυσης χαρακτήρα. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, εργάστηκε εθελοντικά στο 18 Ανω, ως συντονιστής θεραπευτικής ομάδας.

Επίσης έχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος κοινωνικού λειτουργού. Επιπλέον είναι εγγεγραμμένο μέλος του συλλόγου κοινωνικών λειτουργών Ελλάδος (ΣΚΛΕ), της πανελλήνιας ένωσης σωματικών ψυχοθεραπευτών ( Π.Ε.Σ.Ω.Ψ), και της ευρωπαϊκής ένωσης για την σωματική ψυχοθεραπεία (EABP).

Είναι υπέρμαχος της συνεχούς βελτίωσης του επαγγελματικού επιπέδου, με πάνω από 350 ώρες προσωπικής θεραπείας. Θεωρεί την ψυχοθεραπεία ως ένα ταξίδι και τον ψυχοθεραπευτή, ως ένα ξεναγό. Όσο πιο πολύ έχει ταξιδέψει ο ψυχοθεραπευτής, έχει αντίστοιχα και την ανάλογη ικανότητα , να βοηθήσει ουσιαστικά τον θεραπευόμενο σε αυτή την προσπάθεια του.

Αυτή την περίοδο εργάζεται ως κοινωνικός λειτουργός παρέχοντας συμβουλευτική και κοινωνική υποστήριξη σε ευπαθείς ομάδες, ενώ παράλληλα διατηρεί ιδιωτικό γραφείο ως ψυχοθεραπευτής , παρέχοντας θεραπεία σε εφήβους και ενήλικες, ενώ δραστηριοποιείται ακόμα και στο συντονισμό ομάδων αυτογνωσίας.

Επιπλέον ασχολείται ενεργά με τη συγγραφή. Αρθρογραφεί σε ιστοσελίδες ψυχολογίας και εν γένει κοινωνικού προβληματισμού. Toν Δεκέμβριο του 2019 εκδόθηκε η πρώτη του νουβέλα που ονομάζεται ‘’εξέγερση’’ και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αέναον. Επίσης τον Ιούνιο του 2022 εκδόθηκε το βιβλίο του ''Το πέταγμα'' που αποτελείται από κείμενα αυτοβελτίωσης και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη.