1) Καλησπέρα σας και καλωσορίσατε στην σελίδα μας.
Θα θέλαμε να ξεκινήσουμε τη συνέντευξη μας, με έναν ευφάνταστο τρόπο ώστε να
σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας.
Περιγράψτε μας αν θέλετε τη ζωή σας σε ένα ποίημα της στιγμής. Τι σας παρακίνησε
να ασχοληθείτε με την ποίηση;

Η ποίηση όπως και οι άλλες μορφές τέχνης είναι ένα μέσο για την αυτοαναφορά, την
αυτοδιήγηση του «όλου» ή ενός «εν μέρει» τραύματος το οποίο δημιουργεί διαρκώς
συνδέσεις με εμπειρίες, δόγματα, αποκηρυγμένες ελπίδες, συμβολισμούς και αυτή
την προσωπική ανάγκη εξυπηρετεί.
Σε ένα ποίημα δύσκολο να συμπτύξω την πορεία μου, δεν θα ήξερα τι ρυθμό να του
δώσω για να αποδώσω πότε τις στάσεις, τα λεπτά, τα χρόνια των αδιεξόδων, πότε το
τρέξιμο, το λαχάνιασμα.

2) Οι "Εννέα Μήνες στη Φορμόλη" - είναι το νέο σας βιβλίο με ποιήματα που μόλις
κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ρώμη. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια γι' αυτό;

Αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας συγγραφικής προσπάθειας, ενώ το πρώτο μέρος ήταν
το θεατρικό, το οποίο δημοσιεύτηκε το 2022 κι αυτό από τις εκδόσεις Ρώμη. Τα
ποιήματα δεν αποτελούν τη συνέχειά του αλλά πρέπει να θεωρηθούν ως παράλληλα
σημειώματα, κάτι ανάλογο με ημερολογιακή καταγραφή, με ημερολόγιο
καταστρώματος. Από ένα σημείο και μετά το θεατρικό φέρνει τον πρωταγωνιστή σε
άλλες αλήθειες – το ερωτικό σφάλμα ανέρχεται σε ένα τραύμα της παιδικής του
ηλικίας το οποίο σηματοδοτεί συμπεριφορές και στάσεις της ενήλικης ζωής. Τα
ποιήματα, εντούτοις, σηματοδοτούν την αλλαγή της στάσης του ποιητικού Εγώ κάτω
από ένα νιχιλιστικό και συμπαγές δόγμα, όταν κατορθώνει σε απόσταση χρόνου να
δει κάπως καθαρότερα.

3) Τι σημαίνει ο τίτλος του βιβλίου και από πού τον εμπνευστήκατε;

Εννέα μήνες μιας κύησης. Μιας κυοφορούσας ερωτικής ιστορίας η οποία δεν
οδήγησε σε έναν ελπιδοφόρο τοκετό και παρέμεινε σε αναμονή μέχρι να εκβληθεί σε
αποσύνθεση. Η φορμόλη συντηρεί σώματα νεκρά.

4) Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση ή δυσκολία που αντιμετωπίσατε κατά τη
διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου σας;

Να δω πέρα από τους ορίζοντες που τοποθετούνται οι «πρωταγωνιστές», να
ξεπεράσω το οπτικό εμπόδιο των στέρνων τους, της πλάτης τους, των κορμιών τους,
να δω πέρα από εμένα, ακριβώς εμένα. Μάλλον δεν το κατάφερα απόλυτα, γιατί έχω
την αίσθηση πως τη Φορμόλη, αυτό που διηγούνται και τα ποιήματα και το θεατρικό,
θα πρέπει να το εντάξω σε ένα γενικότερο προσωπικό πλαίσιο, να το συνδέσω με το
πρώτο παρελθόν μου – εννοώ την εφηβεία μου – με την μετέπειτα πορεία του
ενήλικα. Αν, δηλαδή, αυτό που είμαι, είναι αληθινό στις αντανακλώσες επιφάνειες
των χωρο-χρονικών μου πλαισίων και δεν είναι μία πλάνη, αν αυτό που βίωσα ακόμα
αιμορραγεί, αντλεί χυμούς πριν την χρονική περίοδο της εμφάνισης του, έχει ρίζες
πιο βαθιές και μου κινεί τα νήματα.

5) Η συλλογή ποιημάτων Εννέα μήνες στη Φορμόλη αποτελεί το δεύτερο μέρος ενός
λογοτεχνικού σχεδίου. Τι να περιμένουμε να δούμε στο τρίτο μέρος του σχεδίου
αυτού;

Δεν ξέρω καν, αν θα υπάρξει τρίτο μέρος . Ίσως να σταθώ στα ποιήματα. Μπορεί και
πάλι κάτι να μου διαφεύγει μια πιθανή ερμηνεία αυτής της λιποβαρή ερωτικής
προσέγγισης – η φορμόλη μιλά για έναν έρωτα που παραμένει μετέωρος – αλλά η
ερώτηση μού προκάλεσε την αμφιβολία για τα βιώμενα αισθήματα. Θα μπορούσα
σαφώς να συνεχίσω σε ένα τρίτο μέρος, να δω τα πράγματα κάτω από μία
διαφορετική οπτική γωνία αλλά πρώτα, όμως, θα πρέπει να θέσω την προϋπόθεση της
εξορίας του ποιητικού Εγώ στα ποιήματα, του δρώμενου προσώπου στο θεατρικό και
να τοποθετήσω στο σανίδι το βουβό πρόσωπο κι όχι τους πρωταγωνιστές, να του
δώσω φωνή στην ετυμηγορία, να δικαιολογήσει το άδικο, να καθαίρει τα κίνητρα,
καθώς ως ο δημιουργός του, του το έχω απαγορεύσει.

5) Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας Έλληνες και ξένοι ποιητές και πως επηρέασαν το
έργο σας;

Δεν έχω αγαπημένους ποιητές. Έχω, όμως, αγαπημένα ποιήματα. Δε συγκρατώ
τίτλους, μόνο τις εικόνες τους ή τις πρόσκαιρες αλήθειες τους, όπως την κατακλείδα
μιας συζήτησης μεταξύ φίλων που το βάρος της, η καθαρότητα των λέξεων και των
κινήτρων, θα την πνίξει μετά η σιωπή. Οι καθαρές λέξεις σαν ξεστομίζονται δεν
κάνουν γδούπο, δεν ξεσηκώνουν, σαν τους πολυσύχναστους δρόμους τη σκόνη,
χειροκροτήματα.

6) Πέρα από την κυκλοφορία αυτού του βιβλίου, υπάρχουν και άλλα άμεσα σχέδια
για την φετινή χρονιά;

Προς το παρόν δεν έχω προγραμματίσει κάτι. Ετοιμάζω αλλά, όπως προβλέπεται, θα
είναι χρόνος μετακινήσεων σαν να με παίρνει μια μπίλια ενός εκκρεμούς από τη
Ραβένα όπου τυγχάνει να εργάζομαι ως καθηγητής στη Νάπολη για μία εξειδίκευση
στην ειδική αγωγή στο Πανεπιστήμιο της Suor Orsola Benincasa. Θα είναι, λοιπόν,
ένας χρόνος αρκετά δύσκολος αλλά, πιστεύω, θα ανακαλύψω άλλους δρόμους, στη
φυγή μου, άλλους πρόσκαιρους ή μόνιμους συνταξιδιώτες.

7) Θα μας πείτε και λίγα λόγια για το αναλογικό κολάζ με το οποίο ασχολείστε με
επιτυχία τα τελευταία χρόνια; Πως το συνδυάζετε με την συγγραφή και τι ακριβώς
σημαίνει αναλογικό κολάζ;

Κατά τη συγγραφή της Φορμόλης το 2017 ξεκίνησα να πειραματίζομαι με το
αναλογικό κολάζ και μέχρι τώρα έχουν εκτεθεί έργα μου στο εξωτερικό και στην
Ελλάδα. Η ανάγκη για την προώθηση του θεατρικού με οδήγησαν στη σύλληψη μιας
νέας σειράς κοινού θεματικού περιεχομένου κολάζ διαστάσεων Α4, η οποία
εμπνέεται από χωρία ή στίχους των ποιημάτων. Γεννιέται, λοιπόν, το 2023 το The
Fromalin Project το οποίο προβλέπει την έκθεση collage ημιμόνιμου χαρακτήρα σε
διάφορους χώρους οι οποίοι, όμως, δεν προορίζονται για εικαστικές εκθέσεις:
βιβλιοπωλεία, καφέ... Τελευταίως, έργα φιλοξενούνται στο Cafe Book Zatopek στην
Καλλιθέα.

8) Θα θέλαμε να κλείσουμε με κάτι που θέλετε εσείς να πείτε για το Θεατρο.gr .

Εύχομαι όσοι μας διαβάζουν να βρουν τους δρόμους, τους ανθρώπους που ψάχνουν.
Αν οι αναμονές διαρκείς, αν η κούραση εξαντλητική, αν η απογοήτευση πέφτει σαν
σούρουπο, να μην διστάσουν να εγκαταλειφθούν στην ψευδαίσθηση.