Συνέντευξη της Βίκυς Γεωρέττη για την παράσταση «Δικαίωμα» στο θέατρο Λύχνος.

1) Καλησπέρα Βίκυ. Σ´ ευχαριστούμε πολύ για την παραχώρηση της συνέντευξης.Η παράσταση «Δικαίωμα» εστιάζει στην έμφυλη βία και τις γυναικοκτονίες. Μίλησε μας για το πως προέκυψε.

Εγώ ευχαριστώ για το ενδιαφέρον! Δυστυχώς, η έμφυλη βία και οι γυναικοκτονίες είναι ένα θέμα τραγικά επίκαιρο και άκρως ανησυχητικό. Ως γυναίκα και ως άνθρωπος "πονάω" γι αυτό το θέμα. Ως ηθοποιός και συγγραφέας, ήθελα να το ακουμπήσω και να αναδείξω την τόσο οδυνηρή του πλευρά. Έτσι προέκυψε η παράσταση "Δικαίωμα". Με την ευχή και την ελπίδα, κάποιοι να ακούσουν και να κατανοήσουν τα μηνύματα που περνάει.

2) Ο μονόλογος που ερμηνεύεις είναι γραμμένος από σένα. Πως βίωσες τον διττό ρόλο συγγραφέα - ηθοποιού;

Είναι πραγματικά μια ολική δοκιμασία ψυχής και σώματος. Όταν γράφεις και ερμηνεύεις έναν τόσο δύσκολο ρόλο που ξέρεις ότι βασίζεται σε πολλές αληθινές ιστορίες, ότι υπάρχουν γυναίκες που βίωσαν ή βιώνουν τον εφιάλτη της κακοποίησης, συμπάσχεις. Πονάς μαζί τους, το βιώνεις. Είναι απίστευτα δυνατά τα συναισθήματα !

3)Ο μονόλογος είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο είδος. Τι πιστεύεις πως προσφέρει στον θεατή και τι στον ηθοποιό;

Ναι, πραγματικά, ο μονόλογος είναι εξαιρετικά δύσκολο είδος για τον ηθοποιό. Αλλά, από την άλλη, είναι συναρπαστική αυτή η "ιδιωτική συμφωνία- επαφή" με το κοινό. Είναι σαν μια εξομολόγηση σε πολλούς "πνευματικούς" που ήρθαν να σε δουν, ν" ακούσουν και να μάθουν την αλήθεια σου. Την αλήθεια που κομμάτι- κομμάτι τους φανερώνεις και που τους εμπιστεύεσαι.

4)Μίλησε μας για την επικοινωνία σου με το κοινό. Υπήρξαν άνθρωποι που σε προσέγγισαν για να σου πουν την δική τους ιστορία μετά την παράσταση;

Ναι, αυτό ήταν ένα ξάφνιασμα για μένα. Σε όλες τις παραστάσεις ήρθαν κοντά μου γυναίκες που μου εμπιστεύτηκαν τη δική τους ιστορία, τη δική τους κακοποιητική σχέση, Μου είπαν το πόσο τους άγγιξε αυτή η παράσταση, πως μέσα στο δικό μου ρόλο αναγνώρισαν τον εαυτό τους. Κι είναι πολλές αυτές οι γυναίκες, δυστυχώς...

5)Στη κοινωνία μας υπάρχουν ακόμα άνθρωποι αρνητικοί προς την νομιμοποίηση του όρου «γυναικοκτονία». Τι θα ήθελες να τους πεις;

Κάποια στιγμή, πρέπει η κοινωνία να μάθει να λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Ο όρος "γυναικοκτονία" πρέπει να εδραιωθεί και οι ποινές για τους γυναικοκτόνους πρέπει να γίνουν πιο αυστηρές. Αυτό είναι και το ζητούμενο από τις μητέρες των θυμάτων έμφυλης βίας. "Τα ισόβια να είναι πραγματικά ισόβια"!

6)Η έμφυλη κακοποίηση είναι μια ανοιχτή πληγή στο κοινωνικό και όχι μόνο σώμα. Τι πιστεύεις πως μπορούμε να κάνουμε ως σύνολο αλλά και ως μονάδες για να την εξαλείψουμε;

Πρώτα η πολιτεία οφείλει να ενεργήσει τα δέοντα. Αν υπήρχε παραδειγματική τιμωρία για όλους αυτούς που αφαιρούν γυναικείες ζωές, ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα. Και οι γυναικείες οργανώσεις πρέπει να κάνουν ουσιαστική δουλειά. Να ενημερώσουν, να αναδείξουν αυτόν τον εφιάλτη και δυναμικά να σταθούν απέναντί του. Κι ο καθένας από μας (γυναίκα ή άντρας), ας προσπαθήσει με τον τρόπο του να βάλει ένα μικρό "λιθαράκι" για να εξαλειφθεί αυτό το τρομακτικό φαινόμενο που λέγεται έμφυλη βία !

Διαβάστε την κριτική μας για την παράσταση εδώ.