1) Καλησπέρα κυρία Γιάντσιου,

σας ευχαριστούμε πολύ που δεχτήκατε να μας παραχωρήσατε συνέντευξη. Παρακολουθήσαμε την παράσταση «Ατζέντα» που είναι βασισμένη στο θεατρικό σας κείμενο «Του χρόνου το αληθές.» Ο λόγος σας είναι πραγματικά μαγικός. Θα μας πείτε πως συλλάβατε το έργο, ποιες συνθήκες, σκέψεις και συναισθήματα οδήγησαν στη γέννηση του;

Ο λόγος είναι δοσμένος σε όλους. Είναι σαν σπόρος. Είτε τον καλλιεργείς είτε τον αφήνεις . Είχα την τύχη σε πολύ μικρή ηλικία να έχω δύσκολα αναγνώσματα. Ένα παράδειγμα : Ο πατέρας μου ενώ ήμουν σε ηλικία 10 χρονών μου πρότεινε να διαβάσω το «Κατηγορώ» του Εμίλ Ζολά και το «Ντε προφουντις» του Όσκαρ Ουάιλς.
Και ήταν μια εποχή που η γαλλική λογοτεχνία είχε την πρωτοκαθεδρία στα προτεινόμενα αναγνώσματα. Είχα επίσης γοητευθεί από τον "Φτωχούλη του Θεού» του Καζαντζάκη και από το «Ένα παιδί μετράει τ’άστρα» του Λουντέμη. Διάβαζα και Τιραμόλα και Σεραφίνο (το αγαπημένο μου κομικς ). Βέβαια και Μανίνα και Κατερίνα . Προτιμούσα την Μανίνα .(Την διάβαζα κρυφά από τον πατέρα. Δεν ενέκρινε τέτοια αναγνώσματα. Εγώ τα λάτρευα. Κι ας πούμε ότι ήταν η πρώτη μου επανάσταση)
Τα καλοκαίρια μου ήταν ο ιερός σταθμός όπου γέμισα τα βαγόνια μου με μπόλικη φαντασία. Την είχα και λίγο εκ γενετής και έδεσε τέλεια η «μαγιονέζα». Δεν σταματούσα να κάνω ιστορίες στο μυαλό μου.
Τα καλοκαίρια μου δεν είχαν διακοπές. Ήταν ασυμμάζευτο παιχνίδι και απαγορευτική η έξοδος το μεσημέρι. Το μεσημέρι λοιπόν διάβαζα και μου άρεσε πολύ.
Η γειτονιά, όπου τα βράδια μαζεύονταν οι γυναίκες στα σκαλιά και λέγαν ιστορίες με θηρία και τέρατα και ώσπου να γυρίσω σπίτι μετά τα μεσάνυχτα έτρεμε το φυλλοκάρδι μου. Και άντε φτου και από την αρχή το δέσιμο της ιστορίας μέχρι να με πάρει ο ύπνος.
Έτσι λοιπόν λιθαράκι λιθαράκι που στήνεται στο υποσυνείδητο ξαφνικά σου βγάζει μια ιστορία λίγο διαφορετική από τις άλλες.
‘Όταν έγραψα το θεατρικό είχα γίνει πια μανούλα. Άλλες εποχές, άλλες ευθύνες και ο κόσμος πάντα ο ίδιος σκληρός. Έβλεπα τα παιδιά που έφερα στον κόσμο και ήθελα ο κόσμος να είναι «αγαθός» κατά το πρότυπο του Πλάτωνα για τα παιδιά μου και τα παιδιά όλου του κόσμου. Όταν συνειδητοποιείς ότι η συνεισφορά σου για το καλύτερο είναι σαν τον κούκο που προσπαθεί να φέρει την άνοιξη, τότε γράφεις. Είτε από παράπονο, είτε από αισιοδοξία, είτε από μελαγχολία ,είτε γιατί θές κάτι να πεις.
Και κάπως έτσι γεννήθηκε «του Χρόνου το αληθές» η «Ατζέντα» δηλαδή γιατί κατάλαβα ότι πεπερασμένος ο χώρος μου στην απεραντοσύνη του σύμπαντος , πεπερασμένος και χρόνος μου στην αιωνιότητα, η φύση μου χάρισε ένα κομμάτι (μοίρα-μοιραίο-μοιρασμένο) χρόνου. Τι ωραία!!! Ο χρόνος τα έχει όλα και εγώ ένα κομματάκι του σαν κομματάκι τούρτας δικό μου, ολόδικό μου.

2) α) Ο λόγος σας ποιητικός και με πολλά φιλοσοφικά στοιχεία μας έκανε μεγάλη εντύπωση. Ποια η σχέση σας με τη φιλοσοφία;

α)Ο λόγος μου όπως προείπα είναι αποτέλεσμα πολλών λιπασμάτων. Πάντα φυσικών. Είναι μείγμα σπουδών, προσωπικής επικοινωνίας, συμπόρευση με την εξέλιξη της γλώσσας από τότε που δεν μπορούσα να πω το «ρο» μέχρι σήμερα που δεν καταλαβαίνω τι λένε μεταξύ τους τα νέα παιδιά γιατί δεν κατέχω ούτε συμβαδίζω με το τρόπο ζωής τους. Δεν το κατηγορώ ούτε κακό είναι. Απλά έτσι είναι. Έμεινα πίσω . Προς θεού δεν γέρασα, αλλά χουχουλιάζω με τον δικό μου χρόνο, όπου μπορώ να καταλάβω Παπαδιαμάντη αλλά όχι τις υποδείξεις του ίντερνετ για μια εγκατάσταση.
‘Ένα είναι σίγουρο Σε όλες τις εποχές, σε όλες τις συνθήκες ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα
Θα κάνουν το χρόνο να χαμογελάει και ίσως να σταματάει λίγο.

β) Διαπραγματεύεστε το θέμα του χρόνου. Ποια είναι η δική σας σχέση μαζί του; Τελικά είναι σύμμαχος ή εχθρός; Πως νιώσατε που είδατε το κείμενο σας να παίρνει ζωή, τους ήρωες σας με σάρκα και οστά πάνω στο σανίδι;

β) Και για να απαντήσω στην τελευταία ερώτηση : Πώς ένιωσα που το έργο μου πήρε σάρκα και οστά;
Απέραντη ευγνωμοσύνη για την ομάδα που ασχολήθηκε μαζί του κάνοντας το έργο υπέροχο
ΚΑΙ απόλυτα Δυστυχισμένη γιατί δεν μπόρεσα να δω την παράσταση.

Ευχαριστώ από καρδιάς που μου δώσατε την ευκαιρία να μιλήσω για το αγαπημένο μου πρωτότοκο έργο. Ε, και ως πρωτότοκο το έχω και μια αδυναμία....

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.

Διαβάστε εδώ την κριτική της Έλλης Διακογιάννη για την παράσταση Ατζέντα.