Συνέντευξη του Στέλιου Πετράκη στο θεατρο.gr με αφορμή την παράσταση «Ο καθένας πεθαίνει μόνος του» στο studio Μαυρομιχάλη.

Επιμέλεια: Έλλη Διακογιάννη

Στη παράσταση υποδύεσαι δυο ρόλους. Ποια τα συναισθήματα σου για τον κάθενα;

Ο ένας ρόλος που υποδύομαι είναι ο αδίστακτος αρχηγός Πράλ των SS ενώ ο άλλος, ο Έμιλ Μποργκχάουζεν, ένα λούμπεν στοιχείο της εποχής, πληροφοριοδότης της γκεστάπο και υποστηρικτής του ναζισμού αφού αυτό τον συμφέρει περισσότερο και θεωρεί πως με αυτόν τον τρόπο θα επιβιώσει. Προσωπικά, μόνο απέχθεια και μίσος θα μπορούσα να νιώθω για έναν καταδότη της γκεστάπο και για έναν αξιωματικό των SS. Ως ηθοποιός όμως, όφειλα να προσπαθήσω να τους κατανοήσω, να καταλάβω τους λόγους που τους κάνουν να λειτουργούν έτσι όπως λειτουργούν ώστε να αποδώσω σκηνικά όσο πιο σωστά γίνεται την ψυχοσύνθεση του κάθε ενός. Αυτό ήταν ένα πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε λίγο πολύ όλοι στις πρόβες, ο σκηνοθέτης μας, ο Φώτης Μακρής μας υπενθύμιζε διαρκώς πως θα πρέπει να προσεγγίσουμε τους ρόλους μας όχι με το σύγχρονο, προσωπικό ιδεολογικό μας φίλτρο που –αυτονόητα- βρίσκεται στην αντίπερα όχθη από εκείνην του ναζισμού αλλά να κρατάμε διαρκώς κατά νου την εποχή και τις συνθήκες που οδήγησαν αυτούς τους ανθρώπους (αυτά τα τέρατα στην περίπτωση του Πράλ των SS) να κάνουν ό,τι κάνουν μέσα στο έργο.

Πως ήταν η συνεργασία σου με τον σκηνοθέτη της παράστασης Φώτη Μακρή;

Την φήμη του Φώτη Μακρή την γνώριζα και ήξερα ότι στο Studio Μαυρομιχάλη γίνονται παραστάσεις υψηλού, υψηλότατου επιπέδου, όμως δεν τον γνώριζα προσωπικά. Η συνεργασία μου μαζί του νομίζω είναι άψογη αφού και εγώ, όπως και εκείνος είμαι από τους ηθοποιούς που αγαπούν και επιδιώκουν τις επίμονες, εξαντλητικές πρόβες. Έχω δουλέψει με πολύ αξιόλογους ανθρώπους αυτά τα 23 χρόνια που μετράω στο θέατρο. Έχω δουλέψει με εμπνευσμένους καλλιτέχνες, εργατικούς και ακούραστους. Ο Φώτης Μακρής σίγουρα βρίσκεται στις κορυφαίες θέσεις αυτής της λίστας! Είναι τέτοιο το πάθος του, τέτοια η εργατικότητά του, τέτοια η επιμονή του στην παραμικρή λεπτομέρεια, τέτοια η αφοσίωσή του στην πρόβα και την παράσταση, τέτοια η αγάπη του για το Θέατρο, που η συνεργασία μου μαζί του δεν θα μπορούσε πάρα να είναι άριστη! Αισθάνομαι τυχερός όχι μόνο γιατί συμμετέχω σε μια παράσταση τόσο υψηλού επιπέδου αλλά και γιατί έμαθα και μαθαίνω πολύτιμα πράγματα από εκείνον.

«Το σημαντικότερο είναι να αντιστέκεσαι.» Μίλησε μας για το πως εισπράττεις προσωπικά αυτή τη φράση.

Νομίζω πως οφείλουμε να αντιστεκόμαστε στο κακό. Να παίρνουμε θέση «ο καθένας σύμφωνα με τις δυνάμεις του» όπως λέει ο Φάλαντα. Απέναντι στην επέλαση της φρίκης και της βαρβαρότητας νομίζω πως κανένας άνθρωπος δεν έχει την πολυτέλεια να κρατήσει ουδέτερη στάση. Η ουδετερότητα ισχυροποιεί πάντα το κακό, ποτέ το καλό. Έτσι, «το βασικότερο είναι να αντιστέκεσαι».

Υπάρχει κάποιος ρόλος που δεν έχεις ερμηνεύσει ακόμα και θα σε ενδιέφερε;

Αμέτρητοι! Τόσοι πολλοί που δεν νομίζω πως φτάνει μια ζωή μονάχα! Προσωπικά μου αρέσει πολύ το μεταφυσικό, το φανταστικό και το τρομακτικό και υπάρχουν πάρα πολλοί ρόλοι συγγραφέων του είδους που θα ήθελα να ερμηνεύσω. Ρόλοι του Έντγαρ Άλαν Πόε, ρόλοι από μυθιστορήματα του Χ.Φ.Λάβκραφτ κ.α. Απωθημένο μου είναι επίσης ότι δεν έχω ερμηνεύσει ρόλο αρχαίου δράματος. Ακόμα...

Ποιά πιστεύεις πως είναι η σημασία του θεάτρου στη αφύπνιση των συνειδήσεων; Τελικά το θέατρο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πολιτικό εργαλείο ή όχι;

Το θέατρο κατά τη γνώμη μου έχει πολλαπλές αποστολές. Σίγουρα η αφύπνιση συνειδήσεων είναι ένα πολύ βασικό κομμάτι. Το θέατρο πρέπει να θέτει ερωτήματα κάποιες φορές να προτάσσει και απαντήσεις, να προβληματίζει το κοινό, να εξερευνά ή και να καταγγέλλει τις κοινωνικές και πολιτικές συμβάσεις και νόρμες της κοινωνίας. Φυσικά λοιπόν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πολιτικό εργαλείο και όχι μονάχα το στρατευμένο θέατρο όπως είναι εκείνο του Ντάριο Φο για παράδειγμα, αλλά και παραστάσεις έργων που εξερευνούν τις κοινωνικές συμβάσεις αφού ότι είναι κοινωνικό είναι και πολιτικό. Θέλω όμως να αναφερθώ και στην άλλη αποστολή του θεάτρου που είναι η «ψυχαγωγία» (εντός η εκτός εισαγωγικών). Το θέατρο μπορεί να είναι και διαφυγή από την καθημερινότητα, μπορεί να λειτουργεί ως όχημα για να ταξιδέψει ο νους ή και να είναι απλά διασκεδαστικό χωρίς να έχει απαραίτητα κοινωνικοπολιτικό πρόσημο και αυτή η πλευρά του Θεάτρου είναι πιστεύω εξίσου σημαντική...

 -----

Η παράσταση «Ο καθένας πεθαίνει μόνος του» παίζεται στο studio Μαυρομιχάλη κάθε Σάββατο, 20.30 | Κυριακή, 19.00

Τοποθεσία:
Studio Μαυρομιχάλη, Μαυρομιχάλη 134, Εξάρχεια

Eισιτήρια:
Κανονικό: 15€ | Φοιτητικό, κάτω των 25 ετών, άνω των 65: 12€ | Άνεργοι, ατέλειες, Α.Μ.Ε.Α.: 10€

Πληροφορίες / Κρατήσεις:
Τηλ.: 2106453330 | www.studiomavromihali.gr

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.

Η κριτική μας για την παράσταση εδώ.