Συνέντευξη του Πάνου Κορογιαννάκη, στο θεατρο.gr με αφορμή την παράσταση "Φτιάξε τη δυστυχία σου μόνος σου» στο Μπάγκειον Ξενοδοχείο.

1) Καλησπέρα σας, κύριε Κορογιαννάκη και καλωσορίσατε στην σελίδα μας.

α) Θα θέλατε να μας πείτε λίγα πράγματα για εσάς ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας; Σε τι ηλικία ήταν η πρώτη σας επαφή με την ηθοποιία και πως αντιληφθήκατε κι αποφασίσατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός;

Είμαι 23 χρόνων και τελείωσα πρόσφατα τη σχολή θεάτρου Δήλος. Τώρα συνεχίζω τις σπουδές μου στο παιδαγωγικό τμήμα δημοτικής εκπαίδευσης και παράλληλα ασχολούμαι με το τραγούδι. Εκτός από την πολύ παιδική μου ηλικία κατά την οποία ήθελα να γίνω κλόουν, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου θυμάμαι και την επιθυμία μου να γίνω ηθοποιός. Σίγουρα συνέβαλε σε αυτό, η επαφή μου με το θέατρο, μιας και από πολύ νεαρή ηλικία παρακολουθούσα παραστάσεις.

β)Θα μας πείτε 5 πράγματα για τον Πάνο, που ξέρουν κυρίως οι πολύ αγαπημένοι σας;

1 Δεν σταματάω ποτέ να τραγουδάω, μουρμουρίζω σχεδόν συνέχεια μέσα στη μέρα κάποιον σκοπό.
2 Είμαι από τους πιο φανατικούς οπαδούς της σειράς “Friends”. Όταν οι κύκλοι τελειώνουν απλά ξαναβάζω το πρώτο επεισόδιο.
3 Όταν έχω ελεύθερο χρόνο μου αρέσει να κάνω χειροτεχνίες, όπως η βιβλιοδεσία ή η κατασκευή ραβδιών από ξύλο. Ναι είμαι φαν του Χάρυ Πότερ.
4 Το γεγονός πως έχω μεγαλώσει στην Μάνδρα, σε σπίτι μέσα στο δάσος, με έχει κάνει φυσιολάτρη και ζωόφιλο, καθώς στην αυλή πάντα είχαμε ζώα.
5 Στο λύκειο το παρατσούκλι μου ήταν Wikipedia. Μου άρεσε πολύ η φυσική, όμως και οι άχρηστες πληροφορίες.

2) Φέτος συμπρωταγωνιστείτε στην παράσταση "Φτιάξε τη δυστυχία σου μόνος σου» στο Μπάγκειον ξενοδοχείο. Θα θέλατε να μας λίγα λόγια για την παράσταση, την σκηνοθέτιδα και τον συγγραφέα του έργου;

Καταρχάς έχουμε να κάνουμε με ένα καταπληκτικό κείμενο που συνδυάζει την ψυχολογία, την τέχνη και τη φιλοσοφία με πολύ έξυπνο χιούμορ. Ο Πωλ Βατζλάβικ αντιστρέφει όλες τις οδηγίες για καλοζωΐα. Αντί να γράψει για το ποιες συμπεριφορές οδηγούν στην ευτυχία, διαλέγει να γράψει για αυτές που οδηγούν στη δυστυχία, ώστε να μην τις κάνουμε.
Στην παράσταση αυτή είχα την χαρά να γνωρίσω την Γεωργία Ανδρέου που μας σκηνοθετεί. Είναι πολύ σημαντικό για μένα και νομίζω για κάθε ηθοποιό που πρωτοβγαίνει από την σχολή, να συνεργάζεται με ανθρώπους που όχι μόνο γνωρίζουν το αντικείμενο αλλά είναι ανοιχτοί και πρόθυμοι να ανακαλύψουν πράγματα μαζί σου και σε αυτό αισθάνομαι τυχερός που συνεργάζομαι μαζί της.

3) Ποιος είναι ο ρόλος σας και πώς συμβάλλει, στην πλοκή του έργου;

Η παράσταση αυτή αποτελείται από ρόλους που είναι φτιαγμένοι από εμάς πάνω στους δικούς μας χαρακτήρες. Όλοι μας είμαστε εκεί ως life coaches που θα βοηθήσουμε τους θεατές να κατακτήσουν την απόλυτη «δυστυχία».

4) Τι σημαίνει η σκηνή σαν χώρος για εσάς;
Και γνωρίζοντας τις 3 σας ιδιότητες, τι θα ξεχωρίζατε περισσότερο μια θεατρική, μια μουσική σκηνή ή την "έδρα" ενός σχολείου; Που νιώθετε περισσότερο ο εαυτός σας;

Έχω να πω αρχικά πως περισσότερο έχω επαφή με τη θεατρική σκηνή, μέσα από την οποία έχω χρησιμοποιήσει και την ιδιότητα του τραγουδιστή. Η σκηνή είναι ένας χώρος ο οποίος χωράει μέσα του απεριόριστη δημιουργία. Δημιουργία τέχνης, ρόλων αλλά και μιας ζωής χωρίς συνέπειες εξαιτίας της θεατρικής σύμβασης. Πιστεύω πως όταν κάποιος κατανοεί αυτή την όψη της σκηνής, έρχεται σε επαφή με μια μοναδική ελευθερία που εμένα τουλάχιστον δεν έχει σταματήσει ποτέ να με γοητεύει. Μου επιτρέπει πολλές φορές να είμαι περισσότερο ο εαυτός μου απ’ ότι είμαι στην καθημερινότητα. Όσον αφορά την έδρα ενός σχολείου εκεί το ζήτημα είναι διαφορετικό. Η ευθύνη που έχει ένας δάσκαλος είναι τεράστια. Και η έδρα είναι ένα είδος σκηνής εξαιτίας της έκθεσης, αλλά ο δάσκαλος δεν πρέπει μόνο να δημιουργεί τρόπους με τους οποίους θα μεταδώσει τη γνώση, αλλά και να εμπνέει συνεχώς τα παιδιά να δημιουργούν, ώστε να είναι ουσιαστική η μάθηση. Δεν έχω διδάξει ακόμα σε σχολείο αλλά ανυπομονώ να αποκτήσω αυτή την εμπειρία.

5) Υπάρχει κάποια φράση που σας έχει μείνει ανεξίτηλη, από την παράσταση;

Η φράση που έχει μείνει ανεξίτηλη είναι από το δέκατο κεφάλαιο και είναι η εξής: «Τίποτα δεν μπορεί να σε οδηγήσει πιο αποτελεσματικά στην δυστυχία από την φαινομενικά ακίνδυνη προτροπή για ευτυχία “Να είσαι ευτυχισμένος”.

6) Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι, βιβλίο και σημείο στη πόλη;

Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι η «Ανδρομέδα» του Θανάση Παπακωνσταντίνου, το αγαπημένο μου βιβλίο είναι η «Μαφάλντα» του Quino (αν και είναι σειρά κόμικς) και το αγαπημένο μου σημείο στην πόλη ο Εθνικός Κήπος.

7) Πέρα από την παράσταση αυτή υπάρχουν και άλλα άμεσα σχέδια για την φετινή σεζόν;

Μέσα από το παιδαγωγικό τμήμα και στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος euroclassica θα συμμετέχω σε θεατρική παράσταση στη Χίο σε σκηνοθεσία του Τάκη Τζαμαργιά, σκηνοθέτη αλλά και καθηγητή στο παιδαγωγικό τμήμα.

8) Γράψτε μια ευχή για τη σελίδα μας ή κάτι που θέλετε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες μας κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη...

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και να αναφέρω ως ευχή μια φράση από την παράσταση που ανήκει στον Ντοστογιεφσκι: Ο άνθρωπος είναι δυστυχής επειδή δεν ξέρει πως είναι ευτυχής. Αυτό είναι όλο. Όταν το ανακαλύψουμε, θα γίνουμε την ίδια στιγμή ευτυχισμένοι.

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.