Είδαμε τις «Ψευδαισθήσεις» του Ιβάν Βιριπάεφ στο θέατρο ΕΛΕΡ.

Μία παράσταση με στιβαρή σκηνοθεσία είναι από μόνος του ένας επαρκής λόγος για να έρθει κανείς στο θέατρο. Δεν είναι λίγα τα ενδιαφέροντα κείμενα που χάνεται ο στόχος τους, το ζουμί τους, το "κέντρο" τους. Λίγο η επιρροή που ακόμα ασκεί το μεταμοντέρνο, λίγο η εποχή που πολλές φορές νιώθει άσχημα λες με τη σαφήνεια, συχνά πελαγοδρομούμε. Κι όταν το κεντρικό θέμα είναι η αναζήτηση/διερεύνηση της φύσης της αγάπης, με τρόπο ιντριγκαδόρικο, η προσοχή και εκτίμηση του θεατή είναι δεδομένη.
Θέατρο μέσα στο θέατρο ήταν η επιλογή της σκηνοθέτιδας, της Μαρίας Βαρδάκα, για να ξετυλιχθεί η πλοκή, μέσα από διαδοχικές αφηγήσεις των 4 ηθοποιών της. Κάτι που λειτούργησε έξοχα θεατρικά, παρόλο που η αφήγηση ως φόρμα συνήθως λειτουργεί ενάντια στη θεατρικότητα. Κάδρα, ένας παιδικός ανεμόμυλος, μπογιές, ένα ηχείο, μια σκάλα, πορτατίφ και πολυθρόνες το σκηνικό της Μαρίας Καραδελόγλου, επιτείνουν τη συνθήκη της δοκιμής, της πρόβας για το θέατρο μέσα στο θέατρο.
Δύο άντρες και δύο γυναίκες εξερευνούν, κάνοντας αναδρομές στο παρελθόν τους, στη ζωή τους, τα όρια στις σχέσεις, στην αγάπη, στη φιλία. Παίζοντας με τις ψευδαισθήσεις τους (ο τίτλος του έργου του Βιριπάγιεφ) μας εκθέτουν όλη την πιθανή γκάμα, συχνά με ερωτήματα. Είναι ο Έρωτας υποχρεωτικά ανταποδοτικός; Την εμφάνισή του κάνει κυριαρχικά και το Ζωτικό Ψεύδος ως παράγοντας ευζωίας και ευτυχίας-όσο διαρκεί.
Το Μετρό που περνάει κάτω από την Φρυνίχου αραιά και που πρόσθεσε καρυκευματικά τον βόμβο, την αναταραχή, την αίσθηση του υπογείου. Η άκρη από το κουβάρι που ξετυλίχθηκε, όπως η ιστορία, και οδήγησε κάπου μου δημιούργησε τον συνειρμό του Μίτου της Αριάδνης - ιστορικά η μόνη λύση για να βρεθούμε εκτός του όποιου Λαβυρίνθου-.
Η μουσική επιμέλεια (Αλέξης Ιωάννου) προσέθεσε στην αισθητική απόλαυση καθώς οι αδερφές Λαμπέκ με τα πιάνα τους στη σύνθεση του Φίλιπ Γκλας επέτειναν τη δραματικότητα ενός μονολόγου ενώ το La vie en rose στη διασκευή από την ορχήστρα του Persy Faith συγκίνησαν στο φινάλε.
Η παράσταση δεν έχει δίδαγμα. Έχει θέση. Έχουμε την επιστροφή στον λόγο που υπηρετήθηκε έξοχα από τη Στέλλα Μαγγανά, τη Μαρία Φλωράτου, τον Χρήστο Καπενή και τον Νεκτάριο Φαρμάκη. Πλούσια τα εκφραστικά τους μέσα και φανερή η προετοιμασία τους μέσα από αυτοσχεδιασμούς και συν-αναζητήσεις για την πορεία της παράστασης.

Ταυτότητα παράστασης
ΘΕΑΤΡΟ ΕΛΕΡ, Φρυνίχου 10, : 211 7353928
«ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ» του Ιβάν Βιριπάεφ

Δευτέρες-Τρίτες 9 μ.μ.

Τιμή εισιτηρίου : 14€ και 17€.
Μετάφραση-Σκηνοθεσία-Δραματουργική επεξεργασία: Μαρία Βαρδάκα
Σκηνικά-Κουστούμια : Μαρία Καραδελόγλου
Μουσική Επιμέλεια-Ηχητικός σχεδιασμός: Αλέξης Ιωάννου
Επιμέλεια Κίνησης: Χρυσηίς Λιατζιβίρη
Φωτισμοί: Βαλεντίνα Ταμιωλάκη
Διεύθυνση παραγωγής-βοηθός σκηνοθέτριας: Βάσια Σκούρα
Παραγωγή: Χ-αίρεται ΑΜΚΕ/ Στέλιος Χλιαράς
Φωτογραφίες-Βίντεο: Πάτροκλος Σκαφίδας
Τεχνική υποστήριξη: Μπάμπης Καρλής

1η Γυναίκα: Στέλλα Μαγγανά
2η Γυναίκα: Μάρια Φλωράτου
1ος άντρας: Χρήστος Καπενής
2ος άντρας: Νεκτάριος Φαρμάκης